کاندیدایی که می‌گوید من می‌آیم آسمان را به زمین می‌آورم یعنی هیچ کاری نمی‌تواند انجام بدهد / در هر حوزه‌ای دولت پنهان می‌آید و مانع‌تراشی می‌کند

به گزارش سلام نو، محمدصادق جوادی حصار، فعال سیاسی اصلاح طلب، در گفت و گو با برنا در خصوص وعده های عجیب کاندیداهای ۱۴۰۰ خطاب به کاندیداها گفت: یک ضرب المثل قدیمی داریم که می گوید «قاچ زین را محکم بچسب، سوارکاری پیشکش»، باید بگوییم که شما اگر اینقدر توانایی دارید کاری کنید تا مردم رای بدهند سپس همه مشکلات حل خواهد شد. اگر خیلی توانایی دارید کاری کنید که انتخاب کننده نهایی مردم باشند؛ اگر می توانید نظارت استصوابی را حذف کنید.

او افزود: کاندیدایی که می گوید من می آیم آسمان را به زمین می آورم یعنی هیچ کاری نمی تواند انجام بدهد و از موقعیت خود، کشور و یا موقعیت های قانونی و گردنه های قانونی اطلاعی ندارد و یا در پی اغفال و گول زدن مردم است. به نظر من، کشور همه چیز دارد و هیچ چیز ندارد یعنی اینکه اراده ای برای درست کردن کارها وجود ندارد. همه فکر می کنند بقیه مدیران کشور دزد و نالایق و فاسدند و فقط خودشان خیلی درست و سالم هستند.

او ادامه داد: وقتی سرکار می آیند و مدتی کار می کنند، با موانع اصلی روبرو می شوند و بعد می گویند، نمی گذارند یا نمی شود کار کنیم.

جوادی حصار اضافه کرد: برای مثال رهبری فرمودند انتخاب خاتمی از الطاف خفیه الهی بود، خاتمی کار کرد اما نتوانست همه مشکلات کشور را حل کند اما نسبت به بقیه خوب کار کرد. احمدی نژاد به عنوان پدیده هزاره سوم آمد و چپ و راست کشور هم گفتند وی پدیده است. آنهایی که مخالفش بودند گفتند پدیده ای است در قلب واقعیت ها و آنهایی که موافقش بودند گفتند که پدیده ای است که می تواند شق القمر کند و هاله ای از نور دور سرش درست کند. با همه این حرف ها بیشترین درآمدهای اقتصادی ناشی از فروش نفت در طی سال های متمادی در دوره آقای احمدی نژاد بود اما نتوانست مشکلات کشور را حل کند و یک مشت قرض و گرفتاری و قطعنامه علیه کشور به جای گذاشت و رف. سپس هم که گیر افتاد و خواست توپ را در زمین بقیه بیندازد مفلوک شد و بعد گفتند که انحرافی بوده است.

او خاطر نشان کرد: در ادامه آقای روحانی آمد. او هم گفت که یک عده ای نمی گذارند من کار کنم، ما باید این دو قطبی قدرت را از بین ببریم. دو قطبی قدرت در راس هرم یعنی که رئیس جمهور از یک طرف با رای مردم انتخاب می شود برنامه اعلام می کند و مردم به آن برنامه ها رای می دهند اما از سوی دیگر نمی تواند کاری انجام بدهد. رئیس جمهور انتخاب می شود که به برنامه های خود جامه عمل بپوشاند اما وقتی می آید و دولت تشکیل می دهد موانع، یکی پس از دیگری شروع می شود و وزیر علوم، وزیر خارجه و وزیر اقتصاد با مشکلات مختلف مواجه می شوند.

این فعال سیاسی اصلاح طلب تصریح کرد: هر کجا که دولت می خواهد یک گام موثر بردارد با یک مشکل روبرو می شود. در هر حوزه ای دولت پنهان می آید و مانع تراشی می کند اما در سخن می گویند همه تابع رهبری باشند که حرف خوبی است همه باید تابع و هماهنگ با رهبری باشند و قانون اساسی این تعارض را باید حل کند.

جوادی حصار متذکر شد: وقتی رئیس جمهور طبق قانون برنامه اعلام می کند در همان زمان اعلام کنند که ما این برنامه ها را قبول نداریم؛ شورای نگهبان هم که رئیس جمهور را تایید می کند اعلام کند که این برنامه ها مورد قبول ما نیست و ما اجازه نمی دهیم این برنامه ها اجرایی شود بنابراین همه نهادهای حاکمیتی نظر خود را درباره برنامه های کاندیداها ارائه بدهند در نهایت مردم تصمیم می‌گیرند که رای بدهند یا ندهند. یک نمونه از آقایانی که می گویند ما با کفش روی میز می زنیم و یک کاری می کنیم که اینطور و یا آنطور شود قالیباف است. او گفت اگر به مجلس برویم جوانان انقلابی شق القمر می کنند در حال حاضر دو سال گذشته چه کار کردند؟

این فعال اصلاح طلب اظهار کرد: رئیس جمهور هم اگر متکی به آراء مردم و متعهد به اجرای برنامه های اعلامی خود است و از مردم رای می گیرد، هیچ قدرتی نباید مانع اجرایی شدن برنامه های دولت شود چون قدرتی بالاتر از مردم نداریم. مردم به برنامه های رئیس جمهور رای می دهند بنابراین برنامه ها باید اجرایی شود. کاندیدایی که می گوید من می خواهم بیکاری را به صفر برسانم چگونه می خواهد این کار را انجام دهد. دولتمردان ما گفتند همه افراد کشور باید در برخورداری از سرمایه و امکانات کشور مساوی باشند اما چه شد؟ نتوانستند همه مردم را برخوردار و ثروتمند کنند و مردم به توزیع فقر روی آوردند.

جوادی حصار متذکر شد: مجموعه اندکی هستند که در غربالگری ها از صافی رد نمی شوند و جای آرام و امنی را برای خودشان حفظ کرده اند و در اقتصاد ایران جولان می دهند. اگر رضایی یا هر دوست دیگری می خواهد به کشور خدمت کند نمی خواهد وعده های آنچنانی بدهد بیاید بگوید که من یک کاری می کنم که مردم امیدشان به ادامه راه باز تولید شود و به  صندوق های رای برگردند. اگر توانست چنین وعده ای  بدهد که در نگاه مردم شدنی و عملیاتی باشد مردم قطعا می آیند و به بقیه برنامه هایش هم رای می دهند ولی اینکه ما با پاره ای از حرف های گزاف، بخواهیم مردم را پای صندوق  رای بیاوریم به نظرم شدنی نیست. غرضی، رضایی و دوستان دیگر این مسیر را بارها آزموده اند و حداقل رضایی که چندین بار در فضای انتخاباتی شرکت کرده و  مردم صحبت های او را شنیده اند  باید طرحی نو درانداخت. با تکرار مسیرهای طی شده امیدی برای حضور مردم و تغییری در سامانه مشارکت به وجود نمی آید. 

گفتنی است؛ محسن رضایی اخیرا گفته بود که اگر اقتصاد و تولید ملی ما راه بیفتد، هیچ ایرانی‌ای نیست که درآمد سرانه او زیر ۵۰ هزار دلار باشد، گفت: هر تحول در ایران، روی زندگی ۵۰۰ میلیون نفر در اطراف ایران تأثیر می‌گذارد یا گفته بود که اگر برای ورود به انتخابات تصمیم گرفتم و اعلام کاندیداتوری کردم، خواهید دید کاری خواهیم کرد که یک نفر بی‌کار نماند و اصلا کسی وجود نداشته باشد که بیاید انتقاد کند.

همچنین ضرغامی در وعده هایی بیان کرده بود: شعار من زیر میز زدن است؛ اما با دمپایی نمی‌شود زیر میز زد. زیر میز زدن کفش کوه‌نوردی می‌خواهد و کفش کوه‌نوردی من شما جریان دانشجویی هستید.