سلام نو – سرویس بین‌الملل: چین و ایران اخیراً موافقت‌نامه "مشارکت استراتژیک جامع" بیست و پنج ساله را اعلام کردند، تلاشی که برای افزایش همکاری‌های نظامی، دفاعی و امنیتی بین ایران و چین است و باعث نگرانی رقبا و دشمنان هر دو کشور شده است.
اریل دیویدسون و آری سیکورل با این مقدمه در نشنال اینترست می‌نویسند: این پیمان الزاما به معنای تحقق اتحاد ایران و چین نیست بلکه بیشتر نمایانگر استراتژی گسترده چین برای رشد نفوذ خود در خاورمیانه است. این اتفاق درست در شرایطی اتفاق می‌افتد که هر دو حزب اصلی آمریکا در واشنگتن بر سر کاهش مداخله آمریکا در خاورمیانه برای تمرکز بر روی مقابله با چین تاکید دارند.
از نظر ایرانی‌ها، زمان این تفاهم‌نامه بسیار مناسب است. تهران پس از آنکه تحریم‌های آمریکا به اقتصاد آن لطمه جدی زد امیدوار است که پیمان با چین بتواند ضربه تحریم‌های آمریکا را جبران کند. با توجه به اینکه چین خریدار احتمالی نفت ایران در چندین دهه آینده است این تفاهم‌نامه، تلاش‌های دولت بایدن برای کشاندن تهران به میز مذاکره را بسیار دشوارتر می‌کند.
در همین حال چین هم به طور هم‌زمان به دو هدف می‌رسد، شریکی که سوخت اقتصاد رو به رشدش را با نفت تأمین کند و هم‌زمان علاقه مشترکی برای جلوگیری از قدرت گرفتن آمریکا داشته باشد.
تأثیر فوری این توافق ممکن است این باشد که چین ناخواسته به غنی‌سازی هسته‌ای ایران کمک می‌کند. اما بعید است که اثرات بی ثبات کننده این توافق در همین‌جا متوقف شود، زیرا چین علاقه دارد نفوذش را در سرتاسر منطقه گسترش دهد.
به جز پیمان با ایران، سفر وزیر امور خارجه چین، وانگ لی، به خاورمیانه همچنین شامل طرح امنیت منطقه‌ای با عربستان سعودی، دیدار در استانبول با همتای ترک خود و اعلام تولید دویست میلیون دوز از واکسن چینی سینوفارم در امارات متحده عربی بود.در همین حال، شرکت‌های دولتی چینی به عنوان بخشی از طرح کمربند اقتصادی در حال گسترش این کشور، سرمایه‌گذاری در اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی را افزایش داده‌اند.
این الگوی فزاینده تعامل منطقه‌ای چین همراه با وعده‌های سخاوتمندانه، در مورد سرمایه‌گذاری خارجی، درست زمانی رخ می‌دهد که ایالات متحده حضور خود را در خاورمیانه کاهش داده است.در این شرایط احتمال دارد شرکای سنتی ایالات متحده، با دیدن سود ایران از مشارکت با شرکت‌های بزرگ چینی، چین را به عنوان گزینه جایگزین جذاب‌تری در نظر بگیرند.
فعالیت‌های چین در خاورمیانه برای آمریکا خطرناک است چون چین به طور هم‌زمان می‌تواند دشمنان آمریکا را تقویت و شرکای قدیمی آن را سرقت کند!
با این وجود واشنگتن در مورد مهار نفوذ چینی‌ها در منطقه درمانده نیست. ایالات متحده برای کاهش نفوذ چین در خاورمیانه به استراتژی نیاز دارد که جلوی نفوذ پکن در بین دوستان آمریکا را بگیرد و مانع تقویت دشمنانش شود.
نویسندگان نشنال اینترست در ادامه می‌نویسند: در مرحله اول واشنگتن باید با شرکای خود همکاری کند تا دسترسی پکن به زیرساخت‌های حیاتی، مالکیت معنوی و فن آوری در میان شرکای ایالات متحده را محدود کند.
به طور هم‌زمان ایالات متحده باید تشخیص دهد که نمی‌تواند مانع از فعالیت اقتصادی منطقه‌ای چین شود و در عوض، باید چین را تشویق به سرمایه‌گذاری در ساخت زیرساخت‌های غیر حیاتی خاورمیانه و شرکت‌هایی کند که با چالش‌های مشترک مانند گرم شدن کره زمین مقابله می‌کنند.
در برخورد با تلاش‌های چین برای ایجاد روابط با دشمنان ایالات متحده چندین تاکتیک "نرم" همچنین ممکن است توانایی چین در ایجاد روابط پایدار با کشورهای مختلف را محدود کند. به عنوان مثال، در برابر تهران، ایالات متحده می‌تواند ترکیبی از عملیات سایبری، اطلاعاتی و روانی را با هدف آشکار کردن تنش‌های داخلی بین دولت‌های چین و ایران را آغاز کند.
اریل دیویدسون و آری سیکورل تحلیلگران ارشد سیاست در انستیتوی یهودیِ امنیت ملی جماندور آمریکا برای دفاع و استراتژی هستند و در نهایت نیز به دولت بایدن پیشنهاد می‌دهند که صداهای مخالف قراردادهایی مثل قرارداد ایران و چین را تقویت کنند و روی نقاط ابهام دیپلماتیک تاکید کنند.
آن چنان که مشخص است اندیشکده‌های مختلف آمریکا، به خصوص اندیشکده‌های خط گرفته از اسرائیل نه تنها نگران رابطه ایران و چین هستند بلکه نگران نفوذ چین در میان شرکای آمریکا به خصوص اسرائیل هستند و سعی دارند به روش‌های مختلف، دولت آمریکا را به مقاومت در برابر این رابطه تشویق کنند.
نظر شما