عباس عبدی، فعال سیاسی درباره سند همکاری ایران و چین نوشت: شرط لازم این همکاری ورود نسبی به ساختار نظام بین‌الملل است، اگر این را نمی‌خواهید یا نمی‌پذیرید، وارد همکاری راهبردی با چین نشوید که فقط اتلاف وقت است.

اگر برجام به سرانجام نرسد، به‌ طور قطع چین هیچ نوع همکاری با ایران نخواهد کرد / هر گونه تعهدی که پذیرفته شود، لزوما باید در قالب قانون و به تایید مجلس برسد

به گزارش سلام نو ، عباس عبدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «هنگامی که در تیرماه سال گذشته، خبر و پیش‌نویس این سند راهبردی (با چین) طرح شد، در روزنامه اعتماد نوشتم که چرا مخالف آن هستم. مخالفتم نه بر اساس مفاد سند، بلکه پیش از آن بر اساس نگاه کلی و رسمی ایران به این راهبرد بود. به‌ویژه تاکید کردم که با شکاف سیاسی موجود، این راهبردها راه به جایی نخواهد برد. به علاوه این راهبرد نباید ناظر به اختلافات ایران و غرب باشد و ... که می‌توان به اصل آن یادداشت مراجعه کرد.

اکنون می‌خواهم سخنان آقای ظریف درباره این سند را مبنا قرار دهم و آن را پایه موافقت مشروط بدانم. چون سند امضا شده است، باید کمک کرد که برای مردم دستاورد داشته باشد؛ نه آن که پس از سال‌ها چشم باز کنیم و جز خسارت چیزی در آن نبینیم. ابتدا هم تاکید کنم که در تحلیل این سند یا هر سند مشابه دیگری توجهم را به خوبی یا بدی طرف مقابل متمرکز نمی‌کنم. آنان نماینده کشورشان هستند و وظیفه دارند که حامی منافع ملی خودشان باشند و قرار نیست که از منافع ما دفاع کنند. چه چین باشد، چه ژاپن، یا اروپا یا امریکا، فرق نمی‌کند. به علاوه این توافقات اجباری نیست که آنها را محکوم کنیم، اینها اختیاری است و این ما هستیم که باید به تبعات مثبت و منفی آن توجه کنیم و حق نداریم که بدی احتمالی آن را بر عهده طرف مقابل قرار دهیم.

۱- توافق با چین یا هر کشور دیگری مستلزم وارد شدن در بازی بین‌المللی است. اگر اشتباهی که در برجام رخ داد را در اینجا هم تکرار کنیم، به همان میزان و بیشتر متضرر می‌شویم. معنادار نبود که بخواهیم، فقط مساله هسته‌ای را از طریق دیپلماسی حل کنیم و سایر مسائل فراموش شود. نتیجه همین وضعیتی می‌شود که می‌بینیم. درباره چین هم توجه کنیم، اگر برجام به سرانجام نرسد یا از آن خارج شویم و شرایط به پیش از آن برگردد، به‌ طور قطع چین هیچ نوع همکاری با ایران نخواهد کرد؛ همچنان که پیش از برجام چنین نمی‌کرد. چون چین برجام را امضا کرده و به قطعنامه‌های قبلی علیه ایران رای داده است. همچنین بدون حضور در FATF آنان با ما همکاری نخواهند کرد. اصولا با کشوری همکاری راهبردی می‌کنند که در مسیر نظام بین‌المللی باشد. اظهارات اخیر وزیر خارجه امریکا درباره توافق اخیر ایران و چین و نیز اظهارات مقامات چینی به خوبی این معنا را می‌رساند.

چین نه‌فقط در سطح بین‌الملل، بلکه در سطح منطقه‌ای نیز حاضر به همکاری راهبردی با ایران علیه اسراییل، امارات و عربستان نخواهد بود. وزیر خارجه چین پیش از سفر به ایران، به امارات و عربستان رفته بود. پس، شرط لازم این همکاری ورود نسبی به ساختار نظام بین‌الملل است، اگر این را نمی‌خواهید یا نمی‌پذیرید، وارد همکاری راهبردی با چین نشوید که فقط اتلاف وقت است. شرط لازم این نیز احیای برجام است. ظاهرا برخی اصولگرایان درک دقیقی از این مساله ساده ندارند.

۲- اگر این توافق با شکاف سیاسی و بی‌اعتمادی مزمن موجود میان اجزای حکومت یا حکومت و مردم همراه باشد، به‌سرعت یا شکست می‌خورد یا تبعات منفی آن نصیب مردم خواهد شد. تبعات منفی آن چیست؟ راحت‌شدن خیال دولت‌ها از سرمایه‌گذاری در امور زیربنایی و سپس مصرف سایر منابع کشور در امور جاری و اتلاف آن در چاه فساد و ولخرجی و در نهایت بدهکارشدن کشور است؛ بدون این که شاهد رشد تولید و صادرات باشیم. این بدترین خطری است که می‌توان انتظار آن را داشت. بنابراین تنها راه، شفافیت و اصلاحات سیاسی در داخل کشور است؛ به‌ طوری که تصمیمات سیاسی به‌ویژه خارجی نه بر اساس منافع فردی یا گروهی، بلکه بر اساس منافع ملی اتخاذ شود. بدون اصلاحات سیاسی داخلی، توافقاتی اینچنینی می‌تواند با هدف تغییر موازنه قوای داخلی و نه افزایش تولید و رفاه پایدار صورت گیرد.

۳- نکته مهم دیگر، ضرورت طی مراحل قانونی در نهایی‌شدن قراردادهایی است که در زیرمجموعه یا ادامه این سند راهبردی قرار می‌گیرند. هر گونه تعهدی که پذیرفته شود، لزوما باید در قالب قانون و به تایید مجلس برسد. اگر این اتفاق رخ ندهد، نه‌تنها غیر قانونی و نامشروع است، بلکه سوءظن را بیشتر و حمایت مردم را کمتر می‌کند و از همه مهم‌تر این که به‌راحتی می‌تواند ابزاری برای تحقق منویات و گرایش‌های افراد و گروه‌های خاصی در مقابل و علیه مردم قرار گیرد.

۴- و بالاخره این که محدودشدن چنین اسنادی با یک کشور، تامین‌کننده استقلال ایران نیست و وابستگی را بیشتر می‌کند. این هم درست نیست که بگوییم کشورهای دیگر آماده امضای اسناد مشابهی نیستند. خب وظیفه ما است که به گونه‌ای رفتار کنیم که شرایط تنوع روابط فراهم شود.

با این چند ملاحظه می‌توان با این سند همراهی کرد، در غیر این صورت خیر.»

کد خبرنگار: ۱۸
۰دیدگاه شما

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • پربازدید

    پربحث

    اخبار عجیب

    آخرین اخبار

    لینک‌های مفید