مدیر کل شرق وزارت امور خارجه گفت: در سند جامع همکاری‌های ۲۵ ساله ایران و چین اصولا امتیازی مبادله نشده و لذا جای نگرانی از ناحیه آن چه غربیها "تله بدهکاری" می‌گویند و سریلانکا را مثال می‌زنند، وجود ندارد.
رضا زبیب در یک رشته توییت با عنوان «برنامه همکاری جامع با چین چه چیزی نیست!؟» به یک سری سوالات و ابهامات در مورد سند جامع همکاری های ۲۵ ساله ایران و چین پاسخ گفت .
متن این رشته توییت به شرح زیر است:
«برنامه همکاری جامع با چین چه چیزی نیست!؟
ابعادی از این برنامه توسط وزارتخارجه و کارشناسان توضیح داده شده یا می شود. اما پرسشها و نگرانیها چیست؟
۱- امتیاز مشخص و احیانا بزرگی واگذار شده؟
۲- تجربه سریلانکا و ... تکرار می شود
۳- چرا متن منتشر نمی شود؟
دو سوال اول، با ذهنیت و برداشت "قرارداد" از این سند مطرح می شود. اما اصولا این سند، ماهیت و حتی شکل قرارداد/موافقتنامه ندارد بلکه صرفا یک نقشه راه و چارچوب روابط بلند مدت است. آنچه اکنون بصورت غیر مدون بین دو کشور وجود دارد، با یک افق بلند مدت تثبیت و تقویت شده است.
همکاریها کشورها به ۲ شکل آغاز و گسترش می یابد:
۱) توافق کلان سیاسی می‌کنند تا حوزه های ممکن برای همکاری اجرایی را پیدا کنند
۲) برای دستیابی به توافق اجرایی مهم، بدنبال وجود بستر سیاسی می‌گردند. این سند، هر ۲ کار را کرده:اراده سیاسی را به نمایش گذاشته و حوزه های همکاری را هم مشخص کرده
بنا بر این، اصولا امتیازی مبادله نشده و لذا جای نگرانی از ناحیه آنچه غربیها "تله بدهکاری" می‌گویند، و سریلانکا را مثال می‌زنند، وجود ندارد. آنچه پایه شکل گیری این سند بوده، مواضع همسوی ۲ کشور در سطح بین المللی و منافع متقابل از همکاری اقتصادی است. چنین سندی سود اجرایی و عینی دارد؟
سود فوری چنین سندی، تنوع بخشی به گزینه های ملی-بین المللی وسپس، تبدیل به قراردادهای اجرایی است. ظرفیت چنین سندی، امضای ده ها و بلکه صدها قرارداد است.
چرا منتشر نمی‌شود؟ انتشار موافقتنامه ها، الزامی قانونی دارد اما انتشار اسناد غیرتعهدآور چندان متداول نیست. تحریم هم مانع دوچندان است.»
نظر شما