به گزارش سلام نو، مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: رد شدن لایحه بودجه ۱۴۰۰ کل کشور در مجلس، با نکاتی همراه است که توجه به آن‌ها برای نمایندگان مجلس و دولت و عقلای نظام، لازم است.
۱-مجلس، لایحه دولت را رد نکرده بلکه لایحه خودش را که در کمیسیون تلفیق پخت و پز شده بود رد کرده است. به عبارت روشن‌تر، نمایندگان مجلس نشان دادند که خودشان را قبول ندارند و پخت و پزی که توسط برگزیدگان خودشان در کمیسیون تلفیق صورت گرفته است هم با مزاجشان سازگاری ندارد.
۲- رد کردن یا تأیید لوایح دولت از جمله لایحه بودجه، از حقوق قانونی مجلس است. بنابراین، به اصل مردود دانستن لایحه بودجه ایرادی نیست، ایراد اساسی اینست که وقتی کلیات لایحه بودجه در کمیسیون تلفیق که اعضای آن منتخبان خود نمایندگان مجلس هستند تصویب می‌شود و اعضاء کمیسیون تلفیق نیز آن را آنهمه چکش‌کاری می‌کنند، رد شدن این لایحه، مفهومی غیر از استفاده از حق رد کردن یا تأیید کردن پیدا می‌کند و می‌توان آن را طور دیگری تفسیر کرد که رایج‌ترین آن، که ظرف دو روز گذشته بر زبان‌های عموم می‌چرخد، برخورد خصمانه با دولت است.
۳- از نشانه‌های برخورد غیرعادی مجلس با لایحه بودجه ۱۴۰۰ قطع کردن تریبون رئیس سازمان برنامه و بودجه است که اجازه نیافت سخنان خود درباره بودجه ۱۴۰۰ را تکمیل کند. گفته شده تریبون به صورت خودکار در پایان زمان مقرری که برای افراد در نظر گرفته شده قطع می‌شود و سخنان نماینده دولت بعد از ۲۰ دقیقه که مهلت او بود قطع شد. پاسخ اینست که رئیس مجلس این حق را دارد که وقتی توضیح مهمان ناقص مانده، دستور بدهد مهلت او تمدید شود، ولی رئیس مجلس این کار را نکرد!
۴- نشانه دیگر، هتاکی‌ها و تهدیدهائی است که در جلسه بررسی کلیات لایحه بودجه به دولت و نماینده آن صورت گرفت. برداشت افکار عمومی از این روش اینست که گویا نمایندگان مجلس یازدهم تصمیم دارند هر طور شده دست بزن داشته باشند، یکی با سیلی زدن و عده‌ای هم با هتاکی و تهدید.
۵- سؤال کنونی افکار عمومی از مجلس اینست که آیا بهتر نبود همان زمان که لایحه بودجه به مجلس داده شد، نمایندگان آن را مطالعه می‌کردند و به دولت برمی‌گرداندند و اینهمه وقت صرف فراهم ساختن مقدمات رد کردن نمی‌شد؟ این، وقت ملت است که برای چنین کار بیهوده‌ای صرف می‌شود و حضرات نمایندگان خوبست درباره جواز شرعی و قانونی این روش کمی بررسی کنند.
۶- برخلاف اصرار رسانه ملی که در بخش‌های مختلف خبری خود اصرار دارد ثابت کند مجلس با رد کردن لایحه بودجه ۱۴۰۰ یک اقدام قهرمانانه کرده و این کار در چند مورد دیگر نیز در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تکرار شده است، این برای اولین‌بار است که کمیسیون تلفیق کلیات لایحه را تأیید می‌کند و اینهمه وقت صرف چکش‌کاری آن می‌نماید، ولی در صحن علنی آن را رد می‌کند؛ لذا هم برای مجلس و هم برای رسانه ملی باید فکری کرد تا از این روش ناصواب دست بردارند.
۷- نکته مهم‌تر اینست که اقدام مجلس آنهم در شرایط بحران اقتصادی کنونی، به منزله برافروختن آتشی است که دود آن به چشم مردم می‌رود. تدوین دوباره لایحه بودجه یا تهیه بودجه چنددوازدهم، مشکلاتی دارند که عوارض منفی تمام آن‌ها متوجه مردم خواهد شد، مردمی که استخوان‌هایشان در اثر جنگ قدرت‌های موجود، هم‌اکنون زیر بار سنگین گرانی و تورم در حال خرد شدن است و معلوم نیست تحمل بار سنگین‌تری را داشته باشند.
۸- راه درست این بود که مجلس به جای تقابل با دولت، راه تعامل را در پیش می‌گرفت و اجازه نمی‌داد کار به اینجا بکشد. اگر فلسفه تشکیل جلسات مشترک سران سه قوه این نیست که تقابل‌ها را به تعامل‌ها تبدیل کنند، چه توجیهی برای صرف وقت در این جلسات می‌توان یافت؟ کارشناسان اقتصادی می‌گویند وضعیت پیش آمده با دستکاری در لایحه بودجه موجب افزایش نرخ تورم و گران شدن مایحتاج ضروری مردم خواهد شد. آیا تجربه گران شدن بنزین کافی نبود تا سران قوا با تکیه بر آن، روش تعامل را بر تقابل ترجیح دهند؟!
نظر شما