هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم می‌بینم عزیزی را از دست دادیم

به گزارش سلام نو احمد امینی، کارگردان که فیلمنامه برخی آثارش توسط عبداللهی به نگارش درآمده، در پی درگذشت این فیلمنامه‌نویس به ایسنا گفت: اولین سریال مرا سال ۷۵ با نام «تصویر یک رویا» اصغر عبداللهی نوشته و البته قبل از آن فیلمنامه «سایه‌های هجوم» را به او دادم تا مشورت کنم، چون او اهل آبادان بود و با جنگ تماس نزدیکی داشت. بعد از آن «غریبانه» و «چتری برای دو نفر» و یک اپیزود از مجموعه تله فیلم‌های «داوران» را برایم نوشت، اما به جز همکاری ما بسیار با هم رفیق بودیم مخصوصاً اینکه سال‌ها دفتر سعید و منوچهر شاهسواری هر روز بعد از ظهر میعادگاه من و اصغر و داریوش فرهنگ، مسعود کرامتی، مسعود رایگان بود. من، اصغر و داریوش تقریباً هر روز آنجا بودیم و مشغول گپ و گفت می‌شدیم.

او با اشاره به اینکه اصغر عبداللهی اصلا اهل مصاحبه نبود، ادامه داد: او خیلی اهل خواندن و مطالعه بود. بزرگترین دغدغه‌اش به نظرم همین بود. هر وقت هم به آن دفتر می‌آمد اول به شهر کتاب می رفت و کتابی خرید و بعد می‌آمد و کتاب هم هدیه می‌داد. او آدم بسیار کتاب خوانده، فهمیده و بی‌تکلفی بود و چیزی که مرا کمی آرام می‌کند این است که اصغر از لحاظ خلق و خوی شخصی زندگی را خیلی راحت می‌گرفت. نه به دنبال ماشین بود نه خانه و نه پول. حتی زمانی که بیماری‌اش مشخص شد می‌گفت، حالا انقدر هم مسئله مهمی نیست. چند جلسه شیمی درمانی هم می‌کنیم، ببینیم چه می‌شود. اینقدر این آدم راحت با این مسئله برخورد کرده بود.

امینی ادامه داد:‌ یک ماه پیش هم که به او تلفن زدم و آخرین بار بود که با هم صحبت کردیم، آنقدر لحن و صدایش پر از انرژی بود که در دلم خوشحال شدم این دوران را راحت پشت سر می‌گذارد، چون منتظر بود دوران شیمی درمانی تمام شود و با خودم فکر کردم روحیه‌اش همان روحیه اصغر همیشگی است. امیدوارم او با شرایط دشوار مرگ هم به همان شکل راحت برخورد کرده باشد.

وی افزود: این راحت برخورد کردن در فضای کاری هم وجود داشت. همه می‌دانیم فیلمنامه‌نویس خیلی روی آنچه نوشته حساسیت دارد ولی او وقتی فیلمنامه‌ای را می‌نوشت، می‌گفت من این را نوشتم و دیگر مال خودت! هر کاری دوست داری بکن. البته این برخوردش ناشی از بی‌تفاوتی نبود، چون به هرحال خیالش راحت بود که فیلمنامه‌اش را خراب نمی‌کنیم اما در همان روالِ راحت برخورد کردن با تمام جنبه‌های زندگی، با این مسئله که برایش مهم هم بود این چنین راحت برخورد می‌کرد و می پذیرفت که فیلمنامه از این مرحله به بعد متعلق به کارگردان است. او چند سال قبل یک فیلم را هم کارگردانی کرد (یک فیلم یک کلاغ) که بابت آن خیلی خوشحال بود و با خنده می‌گفت از این به بعد برای شما نمی‌نویسم. فیلمنامه‌هایم را خودم می‌سازم!

امینی در پایان گفت: از دست دادن اصغر عبداللهی خیلی سخت است، مخصوصا اینکه هنوز یک ماه نشده پرویز پورحسینی را که او هم از دوستان نزدیکم بود از دست داده‌ام. هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم می‌بینم، عزیزی را از دست دادیم و این‌ها مثل آوار بر سرم خراب می‌شود.

اصغر عبداللهی که چند سالی بود از سرطان رنج می برد، در سن ۶۴ سالگی از دنیا رفت؛ او متولد ۱۳۳۴ در آبادان  بود.

این هنرمند نگارش فیلمنامه‌ های چون  «خواهران غریب»، «جهیزیه‌ای برای رباب»، «نصف مال من نصف مال تو» ، «عینک دودی»، «پیشنهاد پنجاه میلیونی»، «غریبانه»، «مرسدس»، «آشپزباشی»، «چتری برای دو نفر»،«خداحافظی طولانی» ، «خانه خلوت» و... را در کارنامه هنری اش دارد و برای «خانه خلوت» سیمرغ بلورین دریافت کرده است.

او در سال های اخیر فیلم «یک قناری یک کلاغ» را در مقام کارگردان ساخت و از جمله آثار مکتوب اش می توان به «قصه‌ها از کجا می‌آیند : از فیلمنامه نویسی و زندگی»، «آفتاب در سیاهی جنگ گم می‌شود»، «در پشت آن مه؛ مجموعه داستان کوتاه»، «سایبانی از حصیر»، «آبی‌های غمناک بارُن»، «هاملت در نم نم باران»  و... نام برد.