به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا، افکار عمومی عراق به ویژه استان های جنوب و مرکز این کشور که خاستگاه اصلی شیعیان است، همواره از شنیده ها درباره آشتی بین این دو رهبر سیاسی استقبال مثبت کرده اند و در آن، نوعی روزنه امید برای خروج از بحران و مشکلات کشور می بینند.
در بین شمار زیادی از شیعیان عراق این باور وجود دارد که بخش قابل توجهی از وضع نابسامان مناطق آنها، ناشی از اختلاف بین این دو رهبر سیاسی است که به خاطر پاره ای منافع تنگ نظرانه گروهی، سرنوشت استان های جنوب و مرکز عراق را وارد گردونه بحران کرده اند.
گزارش های اخیر رسانه ها مبنی بر تلاش ها برای آشتی دادن بین مقتدا صدر و نوری المالکی بار دیگر در سطح اجتماعی قبل از سیاسی، بازتاب گسترده ای داشته و بسیاری از جریان های مردمی از آن استقبال کرده اند.
این گزارش ها حتی از دیدار بین المالکی و مقتدا در لبنان سخن گفته اند اما «رسول ابوحسنه» نماینده پارلمان از ائتلاف دولت قانون، وقوع چنین دیداری را تکذیب کرده است.
در عین حال «علی الغانمی» از ائتلاف دولت قانون تاکید کرده است که تحرکاتی برای آب کردن یخ اختلافات بین نوری المالکی و مقتدا صدر آغاز شده و برخی شخصیت ها متولی این کار شده اند.
وی به اسامی افرادی که متولی آشتی بین المالکی و صدر شده اند اشاره نکرده اما برخی منابع خبری مدعی شده اند که «حسن نصرالله» دبیرکل حزب الله لبنان، این وساطت را برای آشتی بین دو رهبر سیاسی برجسته عراق انجام می دهد.
اختلافات سیاسی بین مقتدا صدر و نوری المالکی در دوره اول نخست وزیری المالکی (۲۰۰۶ – ۲۰۱۰) آغاز شد وقتی که نخست وزیر وقت عراق در عملیات معروف به «صوله الفرسان» (حمله شجاعان)، درصدد سرکوب عناصر خارج از قانون در جنوب عراق بر آمد اما صدر در آن زمان مدعی شد که هدف این حمله سرکوب و مهار «جیش المهدی» (شاخه نظامی وقت جریان صدر) است.
این اختلافات متعاقبا در سال های بعد شکاف سیاسی را بین دو رهبر سیاسی بیشتر کرد و در جریان تشکیل دولت «حیدر العبادی» (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸) با حملات طرفداران صدر به دفاتر و مقرهای حزب الدعوه اسلامی عراق و ائتلاف دولت قانون و اظهارات آتش مقتدا صدر علیه المالکی، این اختلاف بیش از پیش شد.
اختلاف سیاسی بین مقتدا صدر و المالکی، دارای عمر بیش از یک دهه است و به اعتقاد بسیاری صاحب نظران بر کارایی و عملکرد عموم احزاب سیاسی شیعه تاثیر منفی گذاشته و باعث تشتت مواضع و در نتیجه ضعف عمومی این جریان ها در کشور شده است.
این اعتقاد وجود دارد که اعتراضات اجتماعی یکساله ای که از اکتبر ۲۰۱۹ آغاز و منجر به سقوط دولت «عادل عبدالمهدی» شد، بخشی از آن ناشی از نارضایتی افکار عمومی شیعه از عملکرد جریان های سیاسی و انزجار از اختلافات مستمر سیاسی بین آنها بوده است.
برهمین اساس، اعتراضات اجتماعی یکسال گذشته حتی در داخل جامعه شیعیان موجب اختلاف نظر شد و عده ای راه حل پایان مشکلات را پاکسازی روند سیاسی عراق از کل احزاب و رهبران سیاسی موجود می دانستند و در مقابل عده ای راه نجات را در صلح و آشتی بین رهبران سیاسی به ویژه نوری المالکی و مقتدا صدر می دیدند.
برهمین اساس، شنیده های اخیر مبنی بر تلاش برای آشتی بین مقتدا صدر و نوری المالکی با استقبال بخش قابل توجهی از افکار عمومی عراق به ویژه در استان های جنوب و مرکز عراق که تمرکز جمهور شیعه در آن واقع است، مواجه شده است.
تاکنون دو رهبر سیاسی در خصوص دستاورد تلاش ها برای صلح بین آنها اظهار نظری نکرده اند اما گفته می شود که احتمالا این تلاش ها نه فقط به آشتی بین دو رهبر سیاسی بکل ایجاد یک ائتلاف فراگیرتر بین اکثریت احزاب سیاسی شیعه منجر شود.
براساس این گزارش، دیگر جریان های مهم شیعه از آمادگی خود برای پیوستن به این ائتلاف فراگیر اعلام آمادگی کرده اند.
«بهاء النوری» نماینده پارلمان از ائتلاف دولت قانون در گفت وگو با خبرگزاری «بغداد الیوم» گفته است که ائتلاف بین شیعیان چیز غیر ممکن یا سختی نیست زیرا اختلاف نظرها بین آنها عمیق نیست به همین دلیل مانعی برای ائتلاف دوباره شیعیان وجود ندارد.
در این راستا برخی از جریان های دیگر سیاسی از غیر شیعیان نیز برای پیوستن به این ائتلاف سیاسی فراگیر اعلام آمادگی کرده اما همه این چشم انتظاری ها، مترقب آشتی سیاسی پایدار بین المالکی و مقتدا صدر است که به نظر می رسد این بار فشار اجتماعی، آن را تبدیل به یک ضرورت سیاسی در آستانه انتخابات زودهنگام پارلمانی که قرار است نیمه خردادماه ۱۴۰۰ برگزار شود، کرده است.
نظر شما