سلام نو – سرویس سیاسی: از کارگزاران سازندگی تا ندای ایرانیان و اتحاد ملت و حتی حزبی مثل موتلفه اسلامی، این روزها بحث نامزد حزبی بیش از همیشه داغ است و هر کدام از این احزاب دنبال معرفی نامزد حزبی خود هستند.
حسین مرعشی به عنوان سخنگوی حزب کارگزاران در گفت‌وگو با شرق اعلام کرد که اولویت این حزب حمایت از یک نامزد اصلاح‌طلب است و گفت: کارگزاران اکنون چهار نامزد حزبی دارد و نیازی ندارد از آقای لاریجانی حمایت کند.حزب کارگزاران که بیشترین ظرفیت را برای معرفی نامزد دارد، حتما از یک نامزد غیرحزبی و حتی غیرجبهه‌ای حمایت نمی‌کند.
علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت نیز تاکید کرده کرد که اینکه بخشی از اصلاح طلبان بخواهند به نامزد نیابتی روی بیاورند به خودشان مربوط است اما در کل این موضع میان اصلاح طلبان مردود شد و فعلا این دیدگاه در بین اصلاح طلبان جدی نیست و از آن عبور شده است.
این یعنی دو حزب مهم از دو سر طیف جریان اصلاحات به دنبال نامزد اصلاح‌طلب و حتی حزبی هستند تا بتواند مطالبات آنان را نمایندگی کند.
چه کسی نامزد می‌شود؟
آن چنان که حسین مرعشی به خبرآنلاین گفت کاندیداهای حزبی کارگزاران چهره‌هایی چون جهانگیری، هاشمی، همتی، ملک‌زاده، هاشمی‌طبا و کرباسچی هستند.
حزب اتحاد ملت هم هرچند به صورت رسمی از نامزد حزبی خود رونمایی نکرده ولی آن چنان که از مواضع این حزب و رویکرد رسانه‌های نزدیک به آن بر می‌آید بال چپ اصلاح‌طلبان مایل به معرفی رضا خاتمی به عنوان نامزد حزبی است، چهره‌ای که مطرح کننده مطالبات حداکثری آنان باشد.
در این میان حزبی مثل ندای ایرانیان هم دنبال معرفی نامزد اختصاصی خود یعنی صادق خرازی است. عیسی چمبر، عضو شورای مرکزی و معاون اجرائی حزب ندای ایرانیان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان رسما اعلام کرده است که: «حزب ما برای انتخابات ریاست‌جمهوری جلسات مختلفی را برگزار می‌کند و بیشتر هم به دنبال داشتن نامزد اختصاصی هستیم.»
آن چنان که چمبر گفته است نامزد نهایی ندا صادق خرازی خواهد بود، هرچند دبیرکل این حزب هنوز در این رابطه به جمع بندی شخصی نرسیده است. خرازی از دیپلمات‌های سابق ایران و چهره‌های نزدیک به محمد خاتمی حساب می‌شود. او در سیاست خارجی مواضع نزدیک به جواد ظریف دارد، اما در سیاست داخلی مواضعی به مراتب محافظه‌کارانه‌تر اتخاذ کرده که مورد انتقاد اصلاح‌طلبان بوده است.
اصولگرایان هم که تکلیفشان از همین حالا مشخص است. آنان خود را هم‌چون انتخابات مجلس از پیش برنده می‌دانند و تنها مسئله آن‌ها دست یابی به مکانیزم اجماع و نامزد نهایی است. در این میان جریان‌هایی مثل موتلفه و جبهه پایداری بیش از همه دنبال معرفی نامزد حزبی و ائتلاف سازی بر روی آن هستند.
موتلفه احتمالا مانند دوره قبل دنبال معرفی چهره‌ای مثل میرسلیم است تا با این کار تلاش خود را برای احیای جایگاهش ادامه دهد و پایداری هم با هدایت صادق محصولی از پرویز فتاح تا سعید جلیلی گزینه‌های متفاوتی را در اختیار دارد تا بیشترین سهم ممکن را در اجماع احتمالی به دست بیاورد.
اما نامزد حزبی تا چه اندازه می‌تواند برای اصلاح‌طلبان یا اصولگرایان سودزا باشد؟ میرسلیم به عنوان نامزد موتلفه در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ جیزی بیش از ۴۷۸۲۶۷ رای به دست نیاورد و با تمام تبلیغات و تلاش‌ها تنها اندکی بیش از دو برابر مصطفی هاشمی‌طبایی رای آورد که هیچ ستاد و تبلیغاتی نداشت.
در تجربه‌ای دیگر و در سال ۸۴ مصطفی معین به عنوان نامزد جبهه مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و ۴۰۸۳۹۵۱ رای به دست آورد که هرچند برای یک نامزد حزبی قابل توجه بود و همین میزان رای می‌توانست باعث پیروزی هاشمی یا کروبی در برابر احمدی‌نژاد شود، اما در نهایت حتی معین را به دور دوم انتخابات نیز نفرستاد.
در انتخابات دور یازدهم مجلس شورای اسلامی دو لیست مجزا از سوی کارگزاران و گروهی دیگر از اصلاح‌طلبان منتشر شد که چیزی جز یک شکست تمام عیار نبود و حتی نیاز به یادآوری آرای آنان نیست.
اگر شرایط کنونی ادامه داشته باشد و درِ سیاست و اقتصاد بر همین پاشنه بچرخد، نامزد اختصاصی که هیچ، حتی نامزد اجماعی اصلاح‌طلبان نیز شکست خواهد خورد. اما اگر بایدن پیروز شود، نظام فضای بیشتری به اصلاح‌طلبان دهد و دولت روحانی گامی مثبت بردارد آن وقت اصلاح‌طلبان می‌توانند به حضور در انتخابات ریاست جمهوری آن هم با نامزدی که چهره ملی باشد حساب باز کنند.
اصولگرایان هم آن چنان که گفته شد تکلیف مشخصی دارند و نامزدهای حزبی در برابر مکانیزم اجماعی محکوم به شکست هستند، فرقی هم ندارد این نامزد حزبی میرسلیم، جلیلی یا حتی قالیباف باشد.
نظر شما