درس‌هایی که باید از استعفای شینزو آبه بگیریم

سلام نو – سرویس سیاسی: شینزو آبه یا آنطور که خود ژاپنی‌ها می‌گویند آبه شینزو، نخست وزیر ژاپن، بعد از حدود هشت سال خدمت به عنوان نخست وزیر ژاپن، روزِ گذشته به علت بیماری از سمت خود کناره‌گیری کرد.

او که رهبر حزب لیبرال دموکرات نیز بود از جوان‌ترین نخست وزیران ژاپن بود که در همین چند روز اخیر طولانی‌ترین مدت نخست وزیری در ژاپن را به نام خود ثبت کرد، هرچند که این اواخر محبوبیتش کاهش شدیدی یافت.

او که سیاست احیای اقتصادی و نظامی ژاپن را در اولویت برنامه‌های خود قرار داده بود برای ایرانیان هم چهره‌ای آشنا بود چون به عنوان اولین نخست وزیر ژاپن در دوران پس از انقلاب به ایران آمده بود.

آبه که سال‌ها به بیماری کولیت بدخیم (کولیت اولسروز) مبتلا بود یک بار دیگر هم به خاطر بیماری استعفا داده بود، اما مدت‌ها پیش به بیماری فائق آمده بود و دوباره به نخست وزیری بازگشت، اما با بازگشت دوباره بیماری ترجیح داد سمت نخست وزیری را تحویل دهد.

او که در یک نشست خبری حاضر شده بود با صدایی لرزان و چشم‌هایی اشک بار از این که مسئولیت را یک سال از زودتر از موعد قانونی ترک می‌کند عذرخواهی کرد و گفت: بدون اعتماد کامل به انجام وظایفی که از سوی مردم به من محول شده نمی توانم در مقام نخست وزیری باقی بمانم.

هر چند آبه نخست وزیری ژاپن را با کوهی از مشکلات اقتصادی و در آستانه برگزاری کرونا با محبوبیت کم ترک می‌کند، اما نقش او در احیای جایگاه بین المللی ژاپن انکار نشدنی است و او با توجه به جایگاهش و امکانات ژاپن می‌توانست تا پایان دوره خود در قدرت بماند اما چنین نکرد.

ما ایرانی‌ها داستان‌های راست و دروغ بسیاری از افسانه‌های مدیریتی ژاپن می‌شنویم و همیشه حسرت عذرخواهی‌های تمام قد مدیران ژاپنی از مردم را می‌خوریم اما به نظر می‌رسد استعفای شینزو آبه بزرگ‌ترین درس ممکن برای ما بود.

او در حالی به علت بیماری از سمت خود استعفا داد که حداقل در ایران ما به خاطر نداریم کسی به خاطر بیماری از سمت خود استعفا داده باشد، مگر بیماری‌های مصلحتی که برای قهر سیاسی به کار می‌رود.

هم‌چنین او تنها 65 سال سن داشته که نسبت به متوسط سن مسئولین ما چندان هم پیر به حساب نمی‌آید.  در حالی که چهره‌های 80 و 90 ساله هم‌چنان مسئولیت و بلکه مسئولیت‌های مهمی دارند.

او هم‌چنین در نطق استعفای خود تاکید کرد که نگران است در وضعیت جدید خود نتواند وظایفش را کامل انجام دهد، ادبیاتی که شنیدن آن تقریبا در مسئولین ایرانی محال است! کافی است نقدی به مسئولی شود که به علت بیماری و سن بالا بهتر است مسئولیت خود را ترک کند تا ببینید چگونه موج‌های ستایش آمیز از او از گوشه و کنار بلند می‌شود.

به نظر می‌رسد استعفای آبه استعفایی درس آموز برای تمام مسئولان در سرتاسر جهان است، به ویژه مسئولین کشور ما که واگذاری مسئولیت را نشانه ضعف می‌دانند.

او هرچند می‌دانست نتیجه استعفایش در کوتاه مدت ریزش شاخص‌های مالی در بازارهای ژاپن و آسیا است، اما نیک می‌دانست ادامه دولتش در این وضعیت اثرات بلند مدت ناخوشایند بیشتری برای کشورش دارد و برای همین به سرعت تصمیم سخت و مهم خود را گرفت.

آن چه که آبه انجام داد حد اعلای مسئولیت پذیری در یک نظام دموکراتیک و نشانه قدرت یک مسئول در خدمت واقعی به مردم بود. نخست وزیر ژاپن با استعفای خود نشان داد گاهی کناره‌گیری و استعفا است که منجر به انجام وظیفه می‌شود، نه چسبیدن به صندلی با شعار و انگیزه خدمت به مردم.