سلام نو – سرویس سیاسی: مسئله امروز و دیروز نیست، آرزوی دیرینه دلواپسان دیروز و انقلابی‌های امروز خروج از برجام یا آن طور که خودشان می‌گویند آتش زدن آن است. آن‌ها پا به پای جان بولتون شوق نابودی برجام را داشتند و هیچ مزیتی برای آن قائل نبودند.حتی وقتی در کمتر از یک هفته پیش، آن انزوای مهم در شورای امنیت برای آمریکا رخ داد حاضر نشدند به منافع جنازه برجام اشاره کنند.
حالا آن‌ها در حالی که آمریکا سودای استفاده از مکانیزم ماشه را دارد طرحی را ارائه کردند که در صورت توسل آمریکا به مکانیزم ماشه یا اسنپ بک، ایران از برجام خارج شود. اسم این طرح «خروج خودکار از برجام در صورت فعال‌سازی مکانیسم ماشه» است و حامیان اصلی آن نیروهای نزدیک به جبهه پایداری و چهره‌هایی مثل علی حضریان، نماینده تهران در مجلس، هستند.
اما چنین طرحی دو مشکل جدی دارد که هر دو نشان از ناآگاهی طراحان و حامیان آن دارد و یکی از ایرادها می‌تواند مشکلاتی جدی برای ایران داشته باشد و پاس گلی از قلب بهارستان به واشنگتن و تل‌آویو باشد.
مشکل اول و خطرناک این طرح این است که تصویب چنین طرحی به معنای این است که مجلس ایران به عنوان یک نهاد رسمی حق استفاده آمریکا از مکانیزم ماشه را، با وجود خروج این کشور از برجام، به رسمیت می‌شناسد. آمریکا می‌تواند این طرح را به عنوان سندی در شورای امنیت ثبت کند و با استناد به آن بگوید که ایران به عنوان یکی از طرفهای برجام حق استفاده از اسنپ بک را برای آمریکا قائل است.
چیزی که العربیه، به عنوان حامی رسانه‌ای طرفداران تحریم نیز به آن پرداخته و این طرح را "اعتراف تلویحی مجلس ایران به حق آمریکا برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه" دانسته است.
العربیه با انتشار متن طرح نمایندگان مجلس می‌نویسد: در طرح پیشنهادی نمایندگان مجلس ایران مجددا بر حق ایالات متحده بر فعال‌سازی مکانیسم ماشه تاکید شده و خروج ایران از توافق برجام به عنوان واکنشی به فعال‌شدن ماشه از سوی آمریکا، پیشنهاد شده است.
سپس به بخشی از طرح اشاره می‌کند که در آن آمده: «... بنا به اعلام رسمی دولت آمریکا شاهد اقدام بعدی آمریکا برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه خواهیم بود. لذا جهت حفظ منافع ملی ضرورت دارد تا در صورت انجام چنین اقدامی و با توجه به اینکه ادامه حضور ایران در برجام با بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت خالی از هر نفعی می‌باشد، می‌بایست الزام به خروج از برجام را به عنوان یک اقدام بازدارنده به تصویب رساند.»
نمایندگانی که خود و حامیانشان بیش از هفت سال ظریف را به عدم تسلط به حقوق بین الملل متهم می‌کنند و از ضعف‌های حقوقی برجام که به ضرر ایران است سخن می‌گفتند، حالا خود با دست خود در حال دادن بهترین بهانه حقوقی به آمریکا هستند.
رضا نصری، حقوق‌دان بین الملل در رشته توئیتی خطاب به محمد باقر قالیباف با یادآوری ایرادات این طرح یادآور می‌شود که نبرد روزهای آتی ایران و آمریکا نبرد تفاسیر است و در حال حاضر دست آمریکا در برابر ایران خالی است، اما این طرح نمایندگان بر تفسیر آمریکا صحه می‌گذارد و بعد از آن با الزامات بیهود خود ابتکار عمل دیپلماتیک را از دولت گرفته و عملا باعث می‌شود تا کشور در این نزاع از پیش باخته باشد.
اما این طرح یک ایراد ساده، اما مهم دیگر هم دارد و آن هم این است که الزام ایران به جز دردسری که برای دولت ایجاد می‌کند و ابتکار عمل دیپلماتیک را از آن می‌گیرد هیچ سود دیگری ندارد و بی‌معنا است. فرض کنید آمریکا به شکلی اسنپ بک یا مکانیزم ماشه را فعال کند، در این صورت تمام تحریم‌ها باز می‌گردد و ایران هم غنی سازی را ادامه می‌دهد و اساسا برجامی باقی نمی‌ماند که دولت بخواهد در آن بماند یا نماند! این یعنی این طرح در خوش بینانه‌ترین حالتش حتی اگر به ضرر ایران تمام نشود هیچ فایده و کارکردی هم در راستای اهدافش نخواهد داشت.
اما پشت این دو اشتباه مهلک مجلس یازدهم یک هشدار جدی نیز برای تمام مردم و ارکان نظام و البته اصولگرایان حامی مجلس وجود دارد و آن عدم وجود حداقل پشتوانه کارشناسی برای طرح‌های مجلس، آن هم طرح مهمی در حوزه برجام، است. وقتی چنین طرح مهم و حیاتی‌ای از حداقل اصول کارشناسی بیبهره است طرح‌های کم اهمیت‌تر چه وضعی قرار دارند؟ آیا طرح مالیات بر مسکن هم به همین شکل بررسی شده؟ طرح مربوط به قیر چطور؟ حمایت از تاخیر کنکور با همین عمق نگاه مورد توجه قرار گرفت؟
نظر شما