به گزارش سلام نو، روزنامه «آرمان ملی» تناقض در گفتار و رفتار رئیس دولت سابق نسبت به هنرمندان را برررسی کرد.
بسیار مشاهده شده که افرادی در دوران تصدی امور و مسئولیت نگاه خاص یا بسته‌ای نسبت به برخی مسائل داشته‌اند اما پس از چندی که از مصدر امور کنار رفته‌اند نظرات و دیدگاه‌های دگراندیشانه‌‌ای مطرح کرده‌اند. محمود احمدی‌نژاد از جمله این افراد است. عملکرد فرهنگی وزارت ارشاد و سیاست‌های فرهنگی دولت وی خود پیداست که نوع نگاه وی و دولتش نسبت به مقوله فرهنگ و هنر چگونه بوده است.
اینکه از سویی صدای ربنای استاد شجریان را حذف کرده و در مقطع دیگر شعر او را آرمان خود تلقی کنیم نوعی تناقض آشکار است. در این راستا پنجشنبه گذشته رئیس دولت‌های نهم و دهم در گفتوگویی ویدئویی نسبت به برخی خوانندگان و هنرمندان کشور مواضعی اتخاذ کرده که در نوع خود جالب و جنجالی بوده است؛ از ظلمی که در حق حبیب محبیان رفته تا استاد شجریان که احمدی‌نژاد شعر او را آرمان خود قلمداد کرده است. ناگفته پیداست در شرایط فعلی احمدی‌نژاد درصدد است با اظهاراتی عامه‌پسند در حوزه‌های مختلف محبوبیت عمومی پیدا کند.
موج سواری برعلاقه مردم
نگاهی به سیاست‌های فرهنگی دولت‌های مختلف نشان می‌دهد در حالت کلی مقوله فرهنگ و هنر به‌خصوص برای برخی دولت‌ها بیشتر وجهه زینتی و ویترین داشته و کمتر شاهد بوده‌ایم که دولت‌ها به طور تخصصی از زیر‌مجموعه‌های فرهنگ و هنر همچون موسیقی، تئاتر یا کتاب حمایت کنند. هر چند در نگاه بدبینانه، بسیاری حمایت موسمی دولت‌ها از اصحاب فرهنگ و هنر را صرفا انتخاباتی و برای کسب رای جامعه هنری می‌دانند. همانطور که شاهد بودیم کاندیداهای انتخاباتی در مقاطع مختلف با هنرمندان یا گروه‌های مختلف هنری دیدار یا عکس یادگاری می‌گرفتند که بتوانند حمایت حامیان آن چهره‌ها را نیز به‌دست آورند.
این رویکرد در دولت‌های نهم و دهم بسیار پر‌رنگ‌تر شد و اساسا در این دولت‌ها بود که عرصه بر اهالی فرهنگ و هنر سخت‌تر آمد. چنانکه شاهد بودیم در این دولت‌ها روزنامه‌های بسیاری رو به تعطیلی و توقیف گراییدند، خانه سینما به طرز نادرستی تعطیل شد و حتی فعالیت‌‌های فرهنگی نیز به طرز محسوسی تقلیل یافت. در این دوره نظارت‌ها افزایش یافت و بسیاری از کتاب‌های دارای مجوز لغو مجوز شدند. بسیاری از فیلم‌ها در دولت نهم توقیف اما در دولت دهم با مراتبی لغو توقیف شدند. این نوع رویکردها نشان می‌دهد دولت‌های نهم و دهم بیش از نگرش فرهنگی از حوزه فرهنگ بهره‌برداری‌های سیاسی داشته‌اند. موید این امر نیز به نوعی بازگرداندن برخی خوانندگان خارج‌نشین همچون حبیب محبیان و نصر‌ا... معین بود که اولی پس از طی چند مدت به دلیل بیماری فوت و دیگری نیز پس از مدتی ایران را ترک کرد و دولت نیز نوعی ژست مردم‌مدارانه، آزادی‌خواهانه و مدافع هنرمندان گرفت. هر چند قاطبه هنرمندان معتقدند در آن دوران وقع چندانی به هنرمندان نهاده نشد.
حال اینکه برخی بخواهند بر موج احساسات، علاقه‌مندی‌ها و مطالبات فرهنگی مردم سوار شوند و برای عرضه مجدد خود به جامعه رویکردهای سابق دولت خود را در مواجهه با عرصه فرهنگ و هنر نادیده گرفته و خود را همراه مردم و دوستدار هنرمندان و آثارشان نشان دهند، ناگفته پیداست که به نوعی جمع‌اضداد است و جامعه چنین رویکردی را نمی‌پذیرد. بهتر این است که هر کس عملکرد درست یا غلط دولت خود را پذیرا باشد و برای حافظه تاریخی جامعه نیز ارزش قائل شود، چون مردم کسانی که عملکرد خود را پذیرا هستند، از آنهایی که با تغییرات جامعه درصدد تغییر رویکردهای خود هستند از هم متمایز می‌کنند.
شعر شجریان آرمان من است؟!
پنجشنبه بود که ویدئویی در فضای مجازی پخش شد و به سرعت به صدر ویدئو‌های پربازدید راه یافت. ویدئویی که در آن رئیس دولت‌های نهم و دهم در گفتوگویی نسبتا جنجالی به اظهار‌نظر در خصوص برخی خوانندگان و هنرمندان کشورمان پرداخت. محمود احمدی‌نژاد پس از پخش قطعه‌ای از حبیب محبیان در این خصوص که ماجرای حبیب از کجا شروع شده، اظهار داشت: حبیب به نظر من انسانی وارسته، عارف و اخلاقی بود که دوست داشت به ایران بیاید و اشکالی نداشت که بیاید. عده‌ای هستند که نمی‌دانم با چه تفکری می‌گفتند که نخیر نباید ایشان بیاید اما من کلا با این رویکرد مخالف بودم. هی من فشار می‌آوردم و می‌گفتند چشم، اما به او زنگ می‌زدند که اگر بیایی در فرودگاه تو را دستگیر می‌کنیم. وی ادامه داد: به نظرم به حبیب ظلم شد و من همان موقع و همین الان نیز به این موضوع معترضم. رئیس دولت‌های نهم و دهم در خصوص علیرضا افتخاری خواننده کشورمان و ماجرای در آغوش گرفتن وی در مرداد 89 گفت: به نظر من خیلی عادی بود.
من همه را دوست دارم و اتفاق عجیب و غریبی نبود. ایشان هنرمند بود، اجرا کرد و بعد او را در آغوش کشیدم. برخی می‌گویند همه دنیا بد هستند و ما خوبیم. من آقای افتخاری را دوست دارم و وی را برای فرهنگ کشور مفید می‌دانم. آن زمان عده‌ای می‌گفتند جامعه هنری از آن ماست و چرا یک هنرمند باید با احمدی‌نژاد دست بدهد.
احمدی‌نژاد در خصوص استاد شجریان، شعر تفنگت را زمین بگذار و اتفاقات پس از آن در سال 88 بیان کرد: خداوند به استاد شجریان سلامتی دهد. واقعا تحت‌فشار‌ترین رئیس‌جمهور ایران من بودم و اتفاقا چیزی که استاد شجریان خوانده آرمان من است. وی در خصوص خوانندگی زنان این پرسش را مطرح کرد که برای خواندن زنان ممنوعیت قانونی داریم؟ مجری برنامه نیز اشاره داشت که ایراد قانونی نه ولی ایراد فقهی داریم و احمدی‌نژاد گفت پس قانون نیست.
