رابین ویلیامز یکی از مطرح ترین بازیگران معروف تاریخ سینمای جهان بود که در آثاری چون « جومانجی» و « مجموعه شب در موزه» در سال ۱۹۹۷توانست عنوان « بامزه ترین مرد روی زمین» را کسب کند.
رابین ویلیامز باوجود این که همیشه با چهره ای خندان در قاب دوربین و خارج از آن ظاهر می شد اما در روزهای پایانی زندگی خود برای چندین بار به الکل و مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد و هردو را ترک کرده بود اما سرنوشت او به گونه ای رقم خورد که در اوایل دهه ی ۶۰سالگی اش یعنی در سن ۶۳سالگی دست به خودکشی زد.
شبکه اچ.بی.اُ مستندی را تحت عنوان « به درون ذهن من بیا» ساخته که این اثر براساس داستان زندگی این هنرپیشه مشهور به کارگردانی مارینا زنوویچ» کار شده است.
نکته ای که در این مستند وجود دارد این است که بخشی از ژرفای وجودی رابین ویلیامز را برای بیننده مشخص و آشکار می کند و آن هم یک ترس عمیقی بوده که وی از کودکی با خود همراه داشته است.
رابین ویلیامز از دوران کودکی اش ترس تنهاشدن و تنها ماندن داشته است و این موضوع باعث شده است که او به سمت الکل و مواد مخدر برود و به این دو اعتیاد پیدا کند.
رابین ویلیامز در یکی از مصاحبه های خود به این موضوع اشاره و اعتراف کرده که از آن دوران تاکنون با این ترس دست و پنجه نرم کرده است و خواسته گاهی از همه چیز فرار کند و گاهی به هرچیزی پناه ببرد.
مارینا زنوویچ، کارگردان مستند «به درون ذهن من بیا» با این کار خود قصد دارد این نشانه و ایده را به مخاطبان بدهد که این ترس همیشگی رابین ویلیامز باعث شد که او همیشه در صحنه حضور یابد و برای مخاطبانش اجرای زنده ای داشته باشد؛ زیرا توجه و حضور آن ها باعث دلگرمی و آرامش او می شد و او برای مدتی از ترس خود دور بود.
استیو مارتین، یکی از دوستان نزدیک رابین ویلیامز که خود او هم از کمدین های مطرح است درمورد او گفت: «رابین روی صحنه، ارباب بود.واقعا روی صحنه راحت بود. اما وقتی آن بالا نبود، حس می کردم که دارد زور می زند خودش را جمع و جور کند.»
