زمان واکنش راننده برای جلوگیری از بروز حوادث
زمان واکنش راننده برای جلوگیری از بروز حوادث جاده ای بسیار مهم و حیاتی است، زیرا زمان واکنش نشان می دهد فرد برای پاسخ به محرک به چه سرعت یا چه زمانی نیاز دارد. زمان واکنش می تواند در تصمیم گیری برای ترمز، توجه به عابران پیاده و اشیاء موجود در جاده و ایجاد درک زمانی که یک وسیله نقلیه دیگر در حال حرکت است یا متوقف شده، تغییر ایجاد کند. زمان واکنش در هر شخص و هر موقعیتی متفاوت است.
رفتارهای خطرناک مانند پیام دادن هنگام رانندگی، صحبت کردن با تلفن، غذا خوردن و آشامیدن، تغییر شبکه های رادیویی و موسیقی، حواس پرتی های خطرناکی هستند که می توانند زمان واکنش راننده را کند نمایند. این حواس پرتی ها می توانند منجر به تصادفات شوند.
تاثیر سن و شرایط سلامتی بر توانایی های رانندگی
سن و شرایط سلامتی شخص به جای تصمیمات درست می توانند بر توانایی رانندگی تاثیر بگذارند. به عنوان مثال تغییر در مهارت های حرکتی ناشی از آرتروز و دردهای عضلانی می تواند باعث اختلال در رانندگی فرد شود.
آلزایمر و تاثیر آن بر سلامتی
عوامل شناختی به جای تغییر تحرک، باعث ایجاد واکنش طولانی تر در رانندگان مسن می شوند.
به عنوان مثال، فردی که مبتلا به آلزایمر است، توانایی های شناختی لازم را برای رانندگی از دست می دهد. بیماری آلزایمر، نوعی شیوع زوال عقل و اختلال عصبی است که با هدر رفتن و مرگ سلول های مغزی فرد مشخص می شود. یک عامل خطر عمده برای ایجاد آلزایمر پیری است، زیرا این حالت به طور معمول در بزرگسالان بالای 65 سال رخ می دهد. با بیماری آلزایمر، مردم قادر به مکالمه، پاسخ دادن به محرک های محیطی یا انجام فعالیت های روزمره نیستند.
بیماری آلزایمر باعث اختلال شناختی می شود که می تواند امنیت یک فرد مسن را تهدید کند. وقتی بزرگسالان علائم خفیف و شدید آلزایمر و سایر چالش هایی که سلامت و رفاه آن ها را مختل می کند تجربه می کنند، باید به دنبال درمان و مراقبت حرفه ای باشند.
فرد مبتلا به آلزایمر نباید رانندگی کند
با شروع حتی خفیف ترین علائم این بیماری باید رانندگی را متوقف کرد. کسی که مبتلا به آلزایمر است، در هنگام رانندگی به مکان های آشنا گم می شود. ترمز و گاز را تشخیص نمی دهد، خیلی کند یا سریع رانندگی می کند، علائم راهنمایی و رانندگی را نادیده می گیرد، تخلفات جاده ای ایجاد می کند و درنتیجه باعث تصادف می شود.
اعضای خانواده، دوستان و سرپرستان اشخاص مبتلا به آلزایمر باید عملکرد و رفاه آن ها را تحت نظر داشته باشند و در مورد توانایی شخصی او درحین رانندگی رانندگی با متخصصان آلزایمر مشورت کنند.
