چرا زانوها دچار درد و آسیب دیدگی می شوند؟

1. تاندونیت پاتلار

تاندونیت پاتلر یک آسیب خطرناک است، این دقیقاً در زیر پاتلا قرار دارد و زانوی پا را به استخوان ساق متصل می کند. هنگامی رخ می دهد که بورس تحریک شده و مایعات زیادی تولید کند. تورم ایجاد شده به قسمت 3های مجاور زانو فشار می آورد. این امر معمولاً بر روی ورزشکارانی که در ورزش هایی از جمله بسکتبال، والیبال، فوتبال، تنیس، ژیمناستیک و اسکی فعالیت می کنند، تأثیر می گذارد. این وضعیت همچنین می تواند نتیجه افزایش سن  باشد.

علائم و نشانه های تاندونیت، شامل درد موضعی و حساسیت، ضخیم شدن، سفتی در تاندون پاتلار و درد هنگام  پریدن، فرود و یا دویدن باشد. تاندونیت پاتلار معمولاً به خوبی به درمان های محافظه کارانه مانند استراحت، کمپرس یخ، داروهای ضد التهابی، کشش و تقویت عضله چهار سر ران و فیزیوتراپی پاسخ می دهد. بهبودی  تاندونیت پاتلا ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

2. سندرم باند ایلوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال (ITBS) هنگامی اتفاق می افتد که باند ایلوتیبیال (رباطی که از قسمت خارج ران از لگن به سمت ساق پایین می رود) محکم یا ملتهب شود. این یکی از رایج ترین صدمات در بین دوندگان است. این مشکل با فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری، پیاده روی یا وزنه برداری بدتر می شود. سندرم باند ایلیوتیبیال شایع ترین علت درد جانبی زانو است که در اثر اصطکاک بیش از حد باند الیوتیبیال در زانو ایجاد می شود.‌

دویدن، به خصوص در سرازیری، ممکن است درد زانو را تشدید کند. یکی دیگر از علائم شایع ITBS ، ضعف در هنگام حرکت دادن پا به پهلو است. گزینه های درمانی برای درمان ITBS شامل استراحت، کمپرس یخ، داروهای ضد التهابی، تمرین های کششی و تقویت کننده، ماساژ ورزشی و طب سوزنی است.

3. پوکی استخوان دیسکنان

این عارضه به وضعیت مفصلی اطلاق می شود که در آن استخوان در زیر غضروف مفصل به علت عدم جریان از بین می رود. شکستگی استخوان و غضروف مرده باعث ایجاد درد و کاهش حرکت مفصل می شود. این بیماری ممکن است در هر مفصل رخ دهد، اما بیشترین تأثیر را بر مفصل زانو دارد. دیسکانئیدهای پوکی استخوان بیشتر در کودکان و نوجوانان به ویژه ورزشکاران رخ می دهد. علت دقیق OCD ناشناخته است، اما دانشمندان گمان می کنند که این امر ممکن است ناشی از تروما باشد.

علائم دیسکانئیدهای پوکی استخوان، شامل درد، تورم، حساسیت به لمس، برآمدگی بر روی مفصل، ضعف مفصل و کاهش دامنه است. اقدامات محافظه کارانه مانند استراحت و فیزیوتراپی پایه اصلی درمان این اختلال است. ممکن است عمل جراحی یا اقدامات محافظه کارانه پس از 4 تا 6 ماه لازم باشد.