نقد دولت از نکاتی بود که در فصل ششم سریال «پایخت» خیلی زیاد انجام شد، در حدی که مخاطب هم نسبت به آن بی‌حس شده بود. باید میزان استفاده از انواع شوخی را در فیلمنامه کنترل کرد که برای مخاطب تا قسمت آخر این شوخی‌ها جذاب باشند.
عده‌ای محتوای پایتخت را ضدخانواده می‌دانند، یعنی پایتخت که خانواده را در فصول قبل ارزش می‌دانست، در این فصل محتوایش ضدخانواده است، ولی سوال اینجاست که کدام رفتار شخصیت‌های پایتخت با رفتار مردم و جامعه ایران تضاد دارد؟ پایتخت یک سریال طنز اجتماعی است و وقتی پایتخت در این فصل از رفتار‌های ضدخانواده صحبت می‌کند یعنی مردم ایران دارند ضدخانواده رفتار می‌کنند.
پایتخت به عنوان یک سریال طنز اجتماعی حق دارد و بلکه وظیفه دارد آینه جامعه باشد تا مردم به درستی وضع خود را در قالب طنز ببینند، پایتخت محتوایی غربی ندارد، این مردم هستند که دانسته یا نادانسته شبه غربی زندگی می‌کنند و بهتر است به جای نقد بی‌خود این سریال، نگاهی به زندگی خود کرد، شاید ایراد از مردم است، یادمان نرود که نقی معمولی کارگری از جنس مردم است و پس باید رفتارش مانند مردم باشد.
سکانسی که رحمت و همسرش در موتور و قایق هستند هیچ محتوای مستهجن یا شبه مستهجنی ندارد، تنها شباهتی است با فیلمی قبل از انقلاب، که کارگردان آگاهانه برای خنداندن مخاطب از آن استفاده کرده است و نیاز به گاردی چنین محکم نیست، اگر کسی اهل فیلم و سریال باشد قطعاً فیلم «همسفر» را چندین بار دیده است و فیلم چه بخواهیم چه نخواهیم از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینمای ایران است، در ضمن شوخی با خاطره‌های مردم خیلی تازگی ندارد و در کمدی از این تکنیک استفاده شده، استفاده می شود و استقاده خواهد شد.
فصل ششم سریال «پایتخت» نیز با تمام نقد‌های مثبت و منفی مسیرش را سیر می‌کند، بعضی نقد‌ها وارد بوده و بعضی وارد نیستند، اما باید از گروه سازنده این سریال برای سرگرم کردن مردم متشکر بود و این نکته را باید در نظر گرفت که سریال پایتخت خیلی در امر نگه‌داشتن مردم در خانه موثر بوده است.
سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : پایتخت سریالی موفق به تهیه‌کنندگی الهام غفوری و کارگردانی سیروس مقدم است، این سریال در شش فصلی که داشت از نویسندگان متعددی چون: کورش نریمانی، حسن وارسته، مرحوم خشایار الوند و آرش عباسی استفاده کرده ولی در تمامی فصول محسن تنابنده طراح و سرپرست نویسندگان بوده است.
این شش فصل پایتخت برای پنج نوروز و یک ماه رمضان تولید شده بود و از بازیگرانی که در این شش فصل ایفای نقش کرده‌اند می‌توان به: محسن تنابنده، احمد مهران‌فر، ریما رامین‌فر، نسرین نصرتی، مهران احمدی، بهرام افشاری، علیرضا خمسه و ... اشاره کرد.
اینکه آیا نام سارا و نیکا فرقانی در جمع بازیگران باید باشند یا نباشند کمی تامل برانگیز است؛ زیرا از این دو خواهر بازی چشمگیری در هیچ کدام از فصول پایتخت دیده نشده است، شاهد این حرف، میزان اعتماد سیروس مقدم است و این خواهران فرقانی حتی یک صفحه‌ی دیالوگ هم در مجموع این شش فصل نداشته‌اند، قطعاً اگر دو بازیگر خوب این نقش‌ها را ایفا می‌کردند بهتر بود؛ زیرا به جذابیت‌های پایتخت افزوده می‌شد.
از نکات مهم فصل ششم سریال «پایتخت» فیلمنامه‌اش است، آرش عباسی نویسنده این فصل، هر قسمت پایتخت را نهایتاً برای سی دقیقه نوشته بود ولی سیروس مقدم این فیلمنامه را با قاب‌های اضافه حدوداً تبدیل به قسمت‌های شصت دقیقه‌ای می‌کرد.
با تمام نقد‌هایی که به این فصل وارد است؛ یادمان باشد پایتخت یک کمدی است و رسالت کمدی تلخ و طنز بودنش است، کمدی باید شوخی و نقد کند؛ بدون اینکه کسی ناراحت شود.
اینکه در هنگام مکه رفتن نقی، مخاطب می‌خندد به معنای مورد تمسخر واقع شدن مکه و کعبه نیست، مخاطب صرفاً به اعمال شخصیتی به نام نقی معمولی می‌خندد؛ همین، اینکه روی پیشانی نقی معمولی جای مهر است، به عنوان کسی که راننده شخصی سیاسی است، نقد رفتار ریاکارانه برخی مسئولین است که مردم زیاد با این اتفاق روبرو شده‌اند، پایتخت قصد توهین به سیاست را ندارد.
نکته دیگری که در فصل ششم سریال «پایتخت» واضح‌تر بود و عده‌ای نیز به آن نقد کردند، شوخی های اروتیک است، درست است که در این فصل سریال شوخی جنسی بیشتر بود؛ اما شوخی جنسی ضعف نیست که آن را در نقد مدام تکرار کنند، فصل ششم سریال «پایتخت» از شوخی جنسی زیاد استفاده نکرده؛ فقط نسبت فصول قبل بیشتر به این نوع طنز پرداخته است.
