طاعون سیاه را با کرونا مقایسه نکنیم

سلام نو – سرویس اجتماعی: در روزهایی که ویروس کرونا همه جهان را درگیر دشواری کرده بسیاری با رجوع به تاریخ از طاعون سیاه می گویند. طاعون سیاهی که نزدیک به 8 قرن پیش در اروپا آثاری از خود به جا گذاشت که کم از نسل کشی نداشت.

به گزارش سلام نو، فاجعه طاعون که از آن به عنوان مرگ سیاه یاد می شود در سال 1347 تا 1351 میلادی شیوع پیدا کرد. شاید بتوان این بیماری را مهلک ترین بیماری طول تاریخ دانست. این بیماری موجب مرگ و میر بین ۷۵ تا ۲۰۰ میلیون نفر از مردم در اروپا و اوراسیا شد.

طاعون سیاه جدا از کشتن شمار زیادی از مردم آن زمان تاثیر زیادی هم بر تحولات اجتماعی و اقتصادی آن زمان گذاشت. از این حیث شاید بتوان تشابهاتی بین کرونا و طاعون قائل شد اما با مطالعه فاجعه ای که طاعون سیاه رقم زده قانع خواهید شد که نباید این دو بیماری را با یکدیگر قیاس کرد.

گفته شده این سربازان انگلیسی بودند که این بیماری را از فرانسه به انگلستان برده اند. این سوغاتی انگلیسی ها برای فرانسه تلفات زیادی داشته به طوری که برخی ادعا کرده  اند تا حدود ۷۵ درصد از جمعیت بسیاری از مناطق کشته شده اند.

گسترش طاعون از سال های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ در اروپا فراگیر شده و در حدود ۲۵ تا ۶۰ درصد از مردم اروپا را به کام مرگ کشاند. برخی از افراد برآورد می کنند که دو سوم از جمعیت این قاره از بین رفتند

در تاریخ آمده اولین قربانی طاعون در سال 1338 میلادی در روسیه جان باخته است. این بیماری پس از کشتن میلیون ها نفر در سال 1351 میلادی به پایان رسید اما این پایان کار نبود چرا که در سال چندین سال بعد و در قرن پانزدهم باز هم این بیماری فراگیر شد. بیش از چهار دهه پیش پژوهشگران دریافتند که عامل به وجود آمدن بیماری سیاه زخم و تیفوس با طاعون یکی است.

در سال ۱۳۴۶ میلادی شایعه گسترش طاعون که در چین آغاز شد، در سراسر آسیا، ایران، سوریه، مصر و هند گسترش یافته و به اروپا رسید. تمام هندوستان به طرز شگفت انگیزی خالی از سکنه شد. در نوامبر سال ۱۳۴۷ میلادی ناوگان کشتی های تجاری جینوس پس از انجام تجارت های خود در دریای سیاه در ساحل مسینا سیسیل در ایتالیا پهلو گرفتند. در این کشتی ملوانان مرده بسیاری وجود داشت که نشانه هایی از رشد توده های سیاه رنگ در ناحیه گردن، زیر بغل و در شکاف های بدن آن ها دیده می شد. این ها نشانه های معمولی از مرگ سیاه بودند. بسیاری از ان ها سرفه های خونین می کرده و کسانی که زنده بودند طی چند روز بعد درگذشتند.

در آن زمان به خاطر نقصان های موجود در علم توصیه های عجیبی از سوی پزشکان می شد که از جمله آن ها می توان به سوزاندن ساقهٔ کلم، روشن کردن آتش با استفاده از هیزم‌های معطر بخار کردن آب و بریان کردن گوشت،  حمام با آب داغ، حجامت، خوراندن مواد تهوع‌آور و ملین، گردهم‌آیی برای دور کردن اجنه و ... اشاره کرد.