سلام نو – سرویس اجتماعی: بیماری اوتیسم بیماری متداولی که در سال های اخیر ابعاد بیشتری از آن کشف شده از جمله بیماری هایی است که هنوز دلیل دقیقی برای علت وقوع آن شناخته نشده است. اما سوال اصلی اینجا است که با کودک مبتلا به اوتیسم باید چگونه برخورد کرد؟
به گزارش سلام نو، این بیماری بیش از همه در پسران شایع است. اوتیسم در واقع نوعی اختلال رشدی است که تا پیش از آنکه کودک به سه سالگی برسد علائمش مشخص می شود. این بیماری بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد.
گفته می شود از هر 60 تا 70 نفر افرادی که به دنیا می آیند به اوتیسم مبتلا می شوند. آماری که به نسبت آمار بالایی است. به اعتقاد پزشکان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس در صعودی شدن شدت این بیماری تاثیر به سزایی دارد. کودکی که درگیر بیماری اوتیسم می شود در برقراری ارتباط با مردم یا موقعیتها ضعیف است.
این بیماری شخص را در شرایطی قرار می دهد که مغز او نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند، بنابراین همین امر باعث می شود تا فرد اوتیسمی چه در سن کودکی و چه در بزرگسالی، در ارتباط کلامی و غیرکلامی، رفتارهای اجتماعی، فعالیت های سرگرم کننده و بازی دارای مشکل شود.
از علایم شایع بیماری اوتیسم می توان به عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی کلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی های تکراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت کردن، بی توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی اشاره کرد..
اگر چه علت این بیماری هنوز مشخص نشده اما با توجه به شواهد و قرائن به نظر می رسد عوامل ژنتیکی از مهم ترین مولفه ها در بروز این بیماری است. البته برخی داروهای خاص همچون داروهای دیابت، چاقی مفرط و مُسکنها توسط زنان باردار می تواند در ابتلای کودک به اوتیسم تاثیرگذار باشد.
در رابطه با درمان اوتیسم اگر بخواهیم واقعیت را بگوییم متاسفانه هنوز درمان قطعی برایش پیدا نشده است. با این حال چنانچه از همان ابتدا علایم اوتیسم در کودک شناسایی شود و والدین برای بهبود وضعیت فرزندشان اقدام کنند رفتار کودک به مراتب طبیعی تر خواهد بود. متاسفانه بسیاری از والدین توانایی قبول و پذیرش این بیماری در فرزندشان را ندارند و همین امر باعث می شود تا زمان طلایی برای آموزش های لازم و بالا بردن تمرکز کودک از بین برود. کودک مبتلا به اوتیسم بیش از همه از عدم تمرکز رنج می برد. اگر تا پیش از پنج سالگی والدین به مشکل کودک پی ببرند امکان بهتر شدن رفتار شخص مبتلا به اوتیسم وجود دارد. هرچند نمی توان گفت به صورت کامل این بیماری در فرد از بین می رود.
احتمالا باید منتظر پیشرفت علم در سال های آینده باشیم. علمی که با آن همه توسعه در طی این سالها هنوز به درمانی برای بیماری اوتیسم نرسیده است. در حال حاضر اولین و آخرین گام برای درمان نسبی اوتیسم جدی گرفتن مقوله آموزش است.
برخی به غلط تصور می کنند کودکان اوتیسمی توانایی ذهنی پایینی دارند این در حالی است که بسیاری از بیماران اوتیسم افراد تیزهوش و نابغه هستند. کافی است بستری فراهم شود تا از این طریق آنها تحت آموزش استادان و مربیان قرار بگیرند آن وقت آنها می توانند در بسیاری امور جامعه مشارکتی همچون دیگران داشته باشند. عوامل ابتلا، تشدید و بروز این بیماری باید به موقع تشخیص داده شود، اما در صورت تأخیر نیز میتوان طیفهای پایین بیماران اوتیسم را در سنین بالاتر نیز با روشهای مناسب توانمندسازی کرد.
به اعتقاد دکتر بوالهری، رئیس دانشگاه علوم رفتاری و سلامت روان - انستیتو روانپزشکی تهران عوامل خانوادگی، ژنتیک، اجتماعی و فرهنگی، همچنین رسانههای جمعی در تشخیص به هنگام و درمان این بیماری موثرند.