سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: "دکتر" نام آخرین آهنگ خواننده‌ی جوان و پرطرفدار لس آنجلسی است که هدفش نه شادی و نه لذت مخاطب؛ بلکه تیری به سمت فرهنگ و بنیان خانواده‌ی آن است.
این آهنگ به ظاهر، با موسیقی شاد خود آمده تا مکمل مجالس عروسی و تولد مردم باشد؛ اما واقعا اینطور نیست متن این آهنگ کاملا آمده که با تاثیر روی مخاطبین کم سن و سال تابوشکنی و قبح زداییِ یکسری مسائل فرهنگی اجتماعی را انجام دهد.
این روزها که باید دل‌نگران‌ویروس کرونا باشیم "دکتر" آمد تا حواس ما را از همه چیز پرت کند، این خواننده‌ی لس آنجلسی به ما فهماند که بالاتر از سیاهی نیز رنگ دیگری نیز هست، کرونا آمد تا ضعف مدیریتی‌مان را به رخ بکشد و آهنگ "دکتر" نیز آمد تا ضعف فرهنگی‌مان را به رخ بکشد، حال وقت آن است که از جامعه‌شناسان در حل مسائل این چنینی کمک بگیریم تا جامعه غرق منجلاب نشود.
اگر بخواهیم این قطعه را به صورت اجمالی بررسی کوتاهی کنیم به چند نکته می‌رسیم، که در ادامه خواهیم خواند :
اولین نکته شخصیت مجازی خواننده در این اثر است که با عنوان "دکتر" با مخاطبانش صحبت می‌کند که این تاثیرگذاری سخنش را بیش از بیش افزایش می‌دهد.
نکته دوم محتوا و الفاظ رکیک وجنسی متن این آهنگ است که شاید در وهله‌ی اول در حد یک بددهنی ساده به آن نگاه کرد اما در واقع اینگونه نیست این آهنگ میتواند لطمه‌ی بزرگی به ادبیات نسل جدید بزند که این تغییر ادبیات و عادی شدن خیل عظیمی از الفاظ رکیک در جملات باعث پایین آمدن فرهنگ می‌شود.
این خواننده‌ی لس آنجلسی در موسیقی جدیدش خودش را با مردم ایران همدل دانسته و در بخشی از متن به نقد از برجام و رئیس جمهور پرداخته که این خود از هوشمندی این گروه است چون همین دو خط در شنیده شدن این اثر کم تاثیر نمی‌گذارد.
بعضی از بخش‌های متن "دکتر" به قدری عریان است که امید می‌رود خود مخاطبان آن را پس بزنند و این اثر به ظاهر هنری دانش‌آموزان را به پارتی‌های شبانه، مصرف مشروبات الکلی و ارجعیت قرار دادن اینستاگرام به کتاب دعوت می‌کند.
طبق نسخه‌ای که "دکتر" برای دانش آموزان خود پیچیده است، چند سال بعد ما جوانانی عیاش و معتاد به مشروبات الکلی خواهیم داشت که علاوه‌بر این دو ضعف، از کتاب نیز دور افتاده‌اند و این فاجعه، مطلوب و غایت اصلی این گروه موسیقی است که معلوم نیست و شایدم هست که از کجا شارژ می‌شود.
در ضمن اگر این ویدئو را به دو بخش تقسیم کنیم بخش اول آن یک بدآموزیِ آشکار و یک ضد‌تبلیغ برای فرهنگ‌سازیِ مثبت است و با علم بر این که در کشورهای پیشرفته بچه‌ها مهمترین عناصر جامعه به حساب می آیند و حساسیت زیادی بر روی آنها وجود دارد و به عبارت دیگر بچه‌ها خطوط قرمز جامعه محسوب می شوند؛ هرگز اجازه تولید و انتشار چنین آهنگ های سخیفی داده نمی شود، زیرا می دانند که کوچیک‌ترین مسائل بر روی روان بچه‌ها تاثیر مستقیم می گذارد و تا هفت سالگی مهمترین بخش زندگی یک فرد شکل می گیرد.
قسمت دوم این آهنگ که تاثیرات روانی بیشتری بر متن آهنگ دارد آن قسمتی است که خیلی هم ظاهراً نادیده گرفته شده است، نمایش یک پسر بچه بین چهار زنِ که لباس‌های نیمه‌برهنه دارند، این صحنه و تفکری که پشت کارگردان و یا طراح آن است، قطع به یقین یک تجاوز فرهنگی و تعرض به حریم کودک است، برای شفاف شدن این مسئله کافی است صورت مسئله و کلیشه را جا به جا کنید؛ به عنوان مثال تصور کنید در یک ویدئویی یک دختر بچه در بین چند مردِ بدن‌ساز با لباس‌های نیمه برهنه نمایش داده شود و در تلویزیونی که وی در حال تماشا است مطلبی با این عنوان شنیده می شود : "دو تا شات بزن و راحت بخواب".
با بررسی اجمالی این قطعه می‌توان نتیجه گرفت که نباید قدرت ابزار فرهنگی را دست کم گرفت و باید مراقب گوش و خوراک گوش جوانان و نوحوانان باشیم، اگر ما نتوانیم خود‌مان برای مردم‌مان آثار خوب تولید کنیم بیگانگان برای‌شان تولید می‌کنند، این یعنی ممکن است اگر دست روی دست بگذاریم اتفاق تاریخی آندلس رخ دهد.
اتفاق جالبی که در فضای مجازی بعد از انتشار این آهنگ رخ داد هشتگ نه به دکتر بود که به نظر میتواند کمی روشنگری کند و مردم را با خود هم سو کرده که بلکه آخرین اثر خواننده لس آنجلسی مورد اقبال قرار نگیرد چون پروسه ساخت فرهنگ با تخریب آن کاملا متفاوت است، شاید یک موسیقی بتواند فرهنگ ملتی را در یک شب تخریب کند اما برای بازسازی همین فرهنگ باید سال‌ها تلاش کرد. پس اگر در فضای مجازی هستید از #نه_به_دکتر حمایت کنید و اگر هم فعال فضای مجازی نیستید دکتر را گوش نکنید و بقیه را نیز به این مهم فرهنگی دعوت کنید.
