سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر l مرتضی کوه مسکن : نشست خبری داوران سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد. در ابتدای این نشست امیر اسفندیاری معاون امور بین الملل سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر به داوری بخش «بین الادیان» پرداخت و گفت: در دیگر جشنواره ها داوران «بین الادیان» جایزه کلیسای کاتولیک را به فیلم ها می دهند ولی ما تقاضا کردیم این جایزه در ایران جایزه بین الادیان باشد و داوران این بخش را سازمان سیگنس به ما معرفی می کند.
در ادامه نشست فالسون، یکی دیگر از داوران جشنواره ضمن ابراز خرسندی از تجربه ای که در جشنواره جهانی فجر کسب کرده توضیح داد: جشنواره جهانی بالاتر از تصور من بود و فراتر از توقع من عمل کرد. امیدوارم تعداد فیلمهای حاضر در جشنواره بیشتر و بیشتر شود. من به عنوان نماینده ایرلند 15 سال است که در سینگس حضور دارم و این سازمان اعضای خود را برای داوری به مناطق مختلف می فرستد.
در ادامه نشست اسفنیاری به تعداد آثار حاضر در بخش بین الادیان اشاره کرد و توضیح داد: در کل 1 فیلم در این بخش داشتیم که از این تعداد 3 فیلم آن ایرانی بود.
نشست «سیاست‌گذاری سینمایی در عصر جهانی شدن»؛ روحانیون فیلم بسازند
میتوسکا هم که داوری بخش «سینمای سعادت» را بر عهده داشت گفت: ما در بخش بین الملل 15 فیلم بلند و 15 فیلم کوتاه را بررسی کردیم، البته خود من در زمان برگزاری جشنواره هم فیلمهای بخشهای دیگر را دیدم چون در اروپا نمی توانیم این امکان را داشته باشیم اما در کل انتخاب و داوری کارها برایم لذت بخش بود.
نرگس آبیار هم به عنوان یکی دیگر از داوران جشنواره به تنوع آثار اشاره کرد و گفت: آثار راه یافته به جشنواره موضوعات مختلفی را شامل می شدند از موضوعات زیست محیطی گرفته تا وحدت بین ادیان و ... که مجموعه این موضوعات کار انتخاب را سخت تر می کرد. اما ما اولویت اولویت موضوعی برای دنیای کنونی را مدنظر قرار دادیم. اما اگر بخواهم از علایق شخصی ام صحبت کنم باید بگویم که من فیلمهای کوتاه را بیشتر دوست داشتم.
نوید محمدزاده هم به عنوان دیگر داور جشنواره از تجربه داوری سخن گفت. وی درباره اینکه آیا در داوری آثار شیوه سبک خاص بازیگری خود را دخالت داده است یا نه توضیح داد: اول باید از آقای میرکریمی بابت فرصتی که به من داده است تشکر کنم. بازیگری هم مانند فیلم خوب و بد دارد. هر کس جایزه ای دریافت کرد نوش جانش و اگر کسی جایزه ای نگرفت امیدوارم در دوره های بعد بتواند جایزه بگیرد.
لابینا میتوسکا دیگر داور مسابقه بین‌الملل در ابتدا به ماجرای سفرش به ایران اشاره کرد و گفت: ایران سینمای بسیار خوبی دارد و کشور فوق العاده ایست به طوری که دختر کوچک من از من خواست در اینجا بمانیم. تنها کاری که می توانم در برابر عظمت ایران انجام دهم این است که سر تعظیم فرود آورم.
فلایشمان دیگر داور بخش «سینمای سعادت» هم به علاقه مندی هایش به ایران اشاره کرد و ادامه داد: مخاطبان سینمای ایران شور و اشتیق فراوانی دارند. پخته و آگاه هستند و هر فیلمی را در جهان ببینند درک می کنند.
داور دیگر بخش بین الملل (وانگ ژیائوشوای) در مقایسه جشنواره جهانی فیلم فجر با دیگر جشنواره های جهانی تصریح کرد: من به فیلمهای تکنیکی بسیار علاقه دارم و در این جشنواره توانستم آثاری با این ویژگی را ببینم. من در جشنواره های دیگر فرصت دیدن فیلمهای ایرانی را پیدا می کردم اما امسال برای اولین بار توانستم این فیلمها را در خود ایران ببینم البته همراه با مخاطبان ایرانی که فیلم را در سالنها همراهی می کردند.
یکی از داوران بخش بین الملل (فان دایم) درباره قابلیت عرضه فیلمهای ایرانی در جهان گفت: داستانهای جهانی مخاطبان جهانی هم دارد و فیلمهای ایرانی اینگونه است. البته فیلمهای ایرانی از برای پخش جهانی باید مشکل ترجمه و زیرنویس را حل کنند و باید به روش غربی زیرنویس شوند تا مشکلاتشان حل شود؛ زیر نویس آثار ایرانی کلمات زیادی دارند و زود می گذرند که این موضوع باعث می شود حتی یک انگلیسی زبان هم نتواند آنها را دنبال کند.
میتوسکا درباره جایگاه زنان در سینما بیان کرد: تعداد زنان فعال در صنعت فیلمسازی نسبت به مردان کمتر است اما برای برتری بخشیدن در کارگردانی نمیتوان فرقی بین جنسیتها قائل شد. من در کمپانی فیلمسازی ام فیلمهایی با موضوع زنان می سازم چرا که زنان داستانهای خوبی برای گفتن دارند. من در این جشنواره متوجه شدم سینمای ایران نه تنها فیلمسازان زن زیادی دارد بلکه آنها با قدرت به فعالیت در این عرصه می پردازند.
داوران بخش «نت پک» هم به بیان دیدگاه های خود پرداختند، لاتیکا پادگائونکار، عمار هادی العرادی و غلامرضا موسوی از داوران این بخش بودند.
در بخش «فیلمهای اولی» غسان سلهب گفت: فیلمهای ایرانی شهرت زیادی دارند و در نقاط مختلف جهان نمایش داده می شوند. خود من یک فیلمسازم و دوست دارم فیلمم را برای مخاطبان ایرانی نمایش دهم.
بهروز شعیبی هم که از داوران بخش «فیلمهای اول» بود از تجربه داوری اش در این بخش گفت و توضیح داد: در این بخش 12 فیلم خوب دیدیم که قابل بحث بودند. دو داور غیر ایرانی این بخش هم از سینمای ایران شناخت کافی داشتند. همکاری با این داوران و جلسات جمع بندی برای من بیشتر جنبه آموزشی داشت، اما اینکه در این بخش تنها باید یک فیلم را انتخاب میکردیم بسیار دشوار بود.
در این دوره جشنواره جایزه ای تحت عنوان «جایزه منتقدان بین المللی» در نظر گرفته شده بود که باربارا لوری، روبرت صافاریان و جونیت جبنویان برای این جایزه تصمیم گیری می کردند.
