سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : سینمایی که این روزها برای عوام تبدیل به کالایی لوکس و تقریبا دست نیافتنی شده بود، حال به خاطر شیوع ویروس کرونا از دسترس خواص نیز خارج شده است، این مهمان ناخوانده که مدتی است وارد ایران شده انقدر نادیده گرفته شد تا اینکه حال میتوان از آن به عنوان تهدیدی جدی برای سینمای ایران قلمداد کرد.
گمان میرود اگر این ویروس خطرناک همین طور پیشروی کند حتی ممکن است اکران فیلم های نوروزی را نیز تحت شعاع قرار داده و با شکست مواجه کند که این یعنی کرونا ممکن است ضرر بزرگی به صاحبان این آثار و حتی خود سینما بزند.
البته این قضیه شاید برای صاحبان آثاری مثل جهان بامن برقصِ سروش صحت و صد البته پروفروش ترین فیلم تاریخ سینما مطرب آخرین اثر مصطفی کیایی، خیلی مهم نباشد چون قطار اکران این فیلم ها در ایستگاههای پایانی خود به سر می برد و آنها دیگر فروش شان را کرده اند، اما چیزی که مهم است سینماست نه یک یا دو فیلم.
بیشترین تاثیری که این رخداد می تواند در سینما بگذارد در بخش سینمای بدنه یا همان جریان اصلی است چون فیلمهای جریان اصلی همیشه چشم به فروشهای چشمگیر دوخته اند و هزینهی گزافی برای رسیدن به این مهم کرده اند اما فیلمهای هنر و تجربه این گونه نیستند زیرا آنها بیشتر با اتکا به هنر و با هدف کسب تجربه اثرشان را با حداقل امکانات تولید کرده و از همه مهمتر چون توقع فروش بالایی ندارند این مشکل پیش آمده تاثیر به سزایی بر آنها نخواهد داشت.
ویروس کرونا ممکن است حتی چشم برخی سرمایگذران را برای ادامهی همکاری با سینما ترسانده باشد و دیگر عدهای حتی بعد از حل مشکل این ویروس به سینما اعتماد نکنند و این یعنی احتمال رکود برای سینما که واقعا میتواند پدیدهای سیاه و گریز ناپذیر باشد.
کرونا علاوهبر تاثیر منفی بر اکران فیلم های درحال اکران حتی به پروژه های درحال ساخت نیز لطمه زده، تا جایی که خانه سینما پیشنهاد متوقف شدن فیلمبرداری پروژه ها را داده است.
اگر این بیماری همین طور پیشروی کند، هیچ بعید نیست حتی تاریخ پایان فیلمبرداریها و اکرانها نیز به تعویق بیفتد و این یعنی که اگر مسئولین دست روی دست بگذارند سینمای ایران باید در انتظار هرج و مرجی بزرگ باشد، هرج و مرجی که حتی میتواند سینمای مان را به انزوا و جنگ بکشد، انزوا در میدان تولید به خاطر کم شدن سرمایه گذاران و جنگ در میدان اکران به خاطر تاخیر در پایان اکران ها و عدم پایبندی به قرارداد اکران ها، این شرح حال احتمالی و اجمالی سینمای ایران از یک زوایه است.
این خطرات احتمالی یک طرف قضیه است روی دیگر بحران این است که به خاطر جلوگیری از رخداد بحرانهای ذکر شده اکران فیلمها از سرگرفته شده و به خاطر حضور مردم برای تماشای فیلمها این ویروس بیشتر شیوع پیدا کند که این یعنی خطای انسانی دیگر و فاجعهای فراتر از شکست سینما و سینماگران، یعنی شکست سنگین انسانیت درمقابل بدست آوردن پول، مسئولین باید بدانند که با سرمایهی گرانبهایی همچون اعتماد و شوق مردم به سینما و سینماگران نباید بازی کرد.
اگر این اتفاق بیفتد به جای رکود موقت سینما، ممکن است مردم مدت مدید تری را از سینما قهر کنند که این شکست مالی خیلی بزرگتری را به سینما و سینماگران تحمیل میکند.
تنها راه حل این بحران تفکر و تامل برای خروج از بحران است نه نادیده گرفتن و دست کم گرفتن مشکلات، نه به تماشا و تولید فیلم تا اطلاع ثانوی بهترین پیشنهاد ارائه شده از سوی خانه سینماست، سالن سینما وقتی خوب است که حال مخاطبین حاضر در آن خوب باشد.