سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر | مرتضی کوه مسکن : فیلم «معز استخوان» به نویسندگی علی زرنگار و کارگردانی حمیدرضا قربانی و تهیه کنندگی حسین پورمحمدی، اولین فیلمی بود که در روز پنجم سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر برای اهالی رسانه و هنرمندان در پردیس سینما گالری ملت بر روی پرده رفت.
مغز استخوان به کارگردانی حمیدرضا قربانی و با هنرمندی پریناز ایزدیار، بابک حمیدیان، جواد عزتی، نوید پور فرج و بهروز شعیبی در پنجمین روز از سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد و تقریبا توانست نظر مساعد منتقدین و اهالی رسانه را به خود جلب کند.
داستان فیلم روایتگر زندگی زوج جوانی به نام های بهار و حسین با بازی پریناز ایزدیار و بابک حمیدیان است که درگیر درمان بیماری کودکشان به نام پیام هستند که مبتلا به سرطان خون شده است و ...
بیشتر بخوانید :
بررسی فیلم «مغز استخوان» / نگاهی ویژه به طیف مخاطب عام نسبت به فیلم قبلی کارگردان
با جلو رفتن فیلم و داستان متوجه می شویم که پیام، فرزند بهار از شوهر اولش است و دکتر به او گفته است تنها راه درمان سرطان این کودک پیوند مغز استخوان از فرزند دیگر بهار به پسرش می باشد.
همین مساله باعث می شود فیلم شکل جمع و جورتری به خود بگیرد و مخاطب را تشویق به ادامه ی داستان کند. زن و شوهری که زندگی شان را دوست دارند و اتفاق غیرمنتظره ای مانند سرطان زندگی آن ها را با چالش های جدیدی روبرو می کند.
پریناز ایزدیار را مدت هاست که در نقش زن های رنج کشیده و ستم دیده مشاهده کرده ایم و در این فیلم نیز همین رویه ادامه دارد و قرار است ما زندگی زنی را ببینیم که فرزندش مبتلا به سرطان خون شده است و روزهای سختی در انتظار اوست، گرچه ایزدیار همواره در ایفای چنین نقش هایی موفق بوده است و این مساله را در اکثر فیلم های او مانند متری شیش و نیم به وضوح دیده ایم و در آخرین بازی او در همین دوره از جشنواره فیلم فجر و در سه کام حبس، شاهد هنرنمایی اش هستیم که بازی خوب و روانش را به رخ همگان می کشد.
بابک حمیدیان نیز بازی قابل قبولی را از خود در مغز استخوان ارائه داده است و او نیز ناچار است بدلیل سرطان کودکی که فرزند واقعی اش نیست و به واسطه ی ازدواج با مادر این کودک همراه آنان شده است، روزهای سخت و پرتنش و پر التهابی را تحمل کند و آنچه در مغز استخوان اتفاقات را کنار هم قرار می دهد و به نوعی نقطه ثقل داستان فیلم است، اتفاقی است که باید رخ دهد و برای هیچکس خوش آیند نیست و بهار و حسین را بر سر دوراهی انتخاب قرار می دهد.
حسین به هیچ وجه نمی تواند بپذیرد که زنش باید دوباره برای درمان پیام با همسر سابقش ازدواج کند و بهار که برای درمان جگرگوشه اش خود را به در و دیوار می زند و حاضر است هرکاری انجام دهد تا پسرش درمان شود و در همین بین و به دنبال پیگیری های بهار برای یافتن مردی که دو سال است از او جدا شده است، با شخصیت مجید با بازی جواد عزتی به عنوان همسر سابق بهار و امیر، برادر مجید با بازی نوید پورفرج مواجه می شویم.
کارگردان در طول داستان فیلم سعی می کند تمام این مسائل را با صبر و حوصله و درایت خاصی روایت کند و به نظر فیلمنامه ی مغز استخوان به صورتی نوشته شده است که مخاطب را قدم به قدم با خود همراه می سازد.
بهار پس از کش و قوس های فراوان و از طریق امیر متوجه می شود که همسر سابقش در زندان است و به جرم تجاوز و قتل به اعدام محکوم شده است. این بدترین اتفاقی است که در این برهه از زمان می تواند برای مادری رخ دهد که حال فرزندش خوب نیست و روز به روز بدتر می شود.
از سوی دیگر بهار زندگی خوبی دارد و عاشق حسین است. اما این اتفاق باعث به هم ریختگی زندگی آنان و حال و روز حسین شده است که با گذر زمان و جلو رفتن داستان فیلم، این اتفافات و حوادث کمی برایش باورپذیرتر و قابل هضم می شود.
جواد عزتی و نوید پورفرج در مغز استخوان به خوبی از عهده ی نقش هایشان برآمده اند و بازی قابل قبولی را از خود به نمایش گذاشته اند. عزتی در نقش مردی که چیزی به پایان عمرش باقی نمانده است و به زودی سرش بالای چوبه دار می رود و پور فرج در نقش برادری که تمام تلاشش را برای نجات جان برادرش از مرگ حتمی و اعدام می کند.
اگرچه بسیاری معتقدند که نقش نوید پورفرج بسیار شبیه آن چیزی است که در مغزهای کوچک زنگ زده ایفا کرده است، اما با ریز شدن روی نقش او متوجه تغییراتی در نحوه ی بیان و بازی این بازیگر جوان سینمای کشورمان می شویم که تحسین برانگیز است.
از دیگر نقش های مهم و تاثیر گذار این فیلم باید به نقش بهروز شعیبی در مقام یک وکیل اشاره کرد که پرونده ی قتل مجید را بر عهده گرفته است و تلاش برای رفع اتهام از او و آزادی اش دارد و با کمک بهار و پیگیری های امیر متوجه بی گناهی مجید می شود، گویا مجید بی گناه به زندان افتاده است و به سبب مشکلات مالی و وعده ی دریافت چندصد میلیون تومان پول برای حل آن ها، قتلی را که مرتکب نشده است گردن گرفته است.
«حمیدرضا قربانی» که کار در سینما را به عنوان دستیار کارگردان و برنامه ریز و تدوینگر آغاز کرد و سال ها به عنوان دستیار اول و برنامه ریز «اصغر فرهادی » با وی همکاری داشته نخستین فیلم خود را به نام «خانه ای در خیابان چهل و یکم» بر اساس قصه هایی درباره قتل و قصاص ساخته بود که با واکنش مثبت منتقدان رو به رو شد و با حضور در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر توانست نامزدی بهترین فیلم اول بخش «نگاه نو» را به‌دست آورد.
کارگردان فیلم تمام تلاشش را کرده است که صحنه به صحنه و سکانس به سکانس گره از نقاط کور داستان فیلم باز کند و هرچقدر به پایان فیلم نزدیکتر می شویم، این مساله به وضوح دیده می شود و مشکلات و مسائل یکی پس از دیگری حل می شوند تا مقصود نهایی که همان پیوند مغز استخوان است حاصل شود.
شاید برخی صحنه ها و اتفاقات آنطور که باید و شاید بررسی و پرداخته نشده اند، اما منطق و احساس مادری این را حکم می کند که بهار و حسین به ناچار از هم جدا شوند و بهار هرچه سریعتر از همسر سابقش باردار شود تا بتواند از طریق آن و پیوند مغز استخوان جان فرزندش را نجات دهد، به هرحال این اتفافات باید در مغز استخوان رخ بدهد تا پایان این داستان به خود معنا بگیرد، اما به نظر فیلم در جمع بندی نهایی و به نقل از نویسنده داستان دچار سانسور شده و بهار در حالیکه از حسین جدا شده است و آماده ی باردار شدن از همسر سابقش است، اما با مخالفت او مواجه می شود و این آب سردی است بر پیکر تماشاگری که چیزی حدود صد دقیقه همراه این داستان و آدم هایش بوده است و به هیچ وجه انتظار چنین پایانی را ندارد!
فهرست عوامل فیلم «مغز استخوان»
کارگردان : حمیدرضا قربانی
نویسنده : علی زرنگار
تهیه کننده : حسین پورمحمدی
بازیگران : پریناز ایزدیار، جواد عزتی، نوید پورفرج، بهروز شعیبی و بابک حمیدیان و ...
مجری طرح : کامران حجازی
مدیر فیلمبرداری : مرتضی قیدی
تدوین : هایده صفی یاری
طراح صحنه : امیرحسین قدسی
طراح لباس : هدی میرزایی
صدابردار : وحید مقدسی
صداگذار : امیرحسین قاسمی
گریم : محمود دهقانی
برنامه ریز : افشین رضایی
دستیار کارگردان : مهدی لطیفی
منشی صحنه : غزل رشیدی
عکس : امید صالحی
مدیرتولید : مهدی چراغی
