طبق تحقیقات، 8.6 میلیون نفر در سنین 5 تا 24 سالگی هر ساله در ایالات متحده دچار آسیب ورزشی می شوند. محققان خاطرنشان کردند، افراد 5 تا 24 ساله بیش از نیمی از صدمه دیدگان ورزشی را تشکیل می دهند.
آمار میزان آسیب به قسمت های مختلف بدن
اندام تحتانی حدود 42 درصد، اندام فوقانی 30 درصد و آسیب دیدگی سر و گردن 16 درصد از آسیب های ورزشی را به خود اختصاص داده اند. مرگ و میر ناشی از صدمات ورزشی نادر است و علت وقوع برخی از آن ها به احتمال زیاد نتیجه آسیب دیدگی به جمجمه است.
دوران کودکی
به دلیل ماهیت فعال و پر تحرک، کودکان در معرض آسیب های ورزشی هستند. کودکان اغلب محدودیت های بدنی خود را نمی دانند. این بدان معناست که آن ها ممکن است، راحت تر از بزرگسالان یا نوجوانان خود را به سمت آسیب دیدگی سوق دهند.
سن
هرچه بزرگتر می شوید، احتمال آسیب دیدگی بیشتر است. افرایش سن همچنین شانس صدمات ورزشی را بیشتر می کند. آسیب های جدید ممکن است، آسیب های قبلی را تشدید کند.
عدم مراقبت
تا در مورد سلامتی خود مطمئن نشده اید، تمرین نکنید. هنگامی که در حین تمرین در عضلات آسیب دیده احساس درد می کنید. تا زمانی که بدن به حالت عادی بر می گردد، تمرینات را با شدت کمتری نسبت به قبل انجام دهید.
خنک کردن
به یاد داشته باشید که بعد از انجام تمرینات بدن را خنک کنید. معمولاً این شامل انجام همان حرکات کششی و تمریناتی است که در گرم شدن انجام می شود. تمرینات را به آرامی از اول شروع کنید، استراحت بیش از حد ممکن است، بهبود را به تأخیر بیندازد. پس از 48 دقیقه تمرین بدن شما کاملا گرم می شود و عضلات به تدریج سفت می شوند. پس آمادگی لازم برای ورزش را پیدا می کنید و بدنتان مقاومت بیشتری در برابر آسیب پیدا می کند.
صدمات جدی از صدمات کوچک شروع می شوند. بسیاری از صدمات ناشی از تمرینات بیش از حد است. آسیب تاندونیت و شکستگی، توسط پزشک قابل تشخیص است. اگر آن ها تحت درمان قرار نگیرند یا نادیده گرفته شوند، می توانند آسیب های جدی تری را ایجاد کنند.
اضافه وزن داشتن
تحمل وزن اضافی برای مفاصل بسیار بد است و می تواند، فشار سنگینی را در باسن، زانوها و مچ پا ایجاد کند. این فشار با ورزش یا تمرین بیشتر می شود و این خطر آسیب های ورزشی را افزایش می دهد. کودکان یا بزرگسالانی که قصد دارند ورزش را شروع کنند، می توانند با انجام معاینه بدنی اولیه توسط پزشک، از سلامت خود مطمئن شوند.
تشخیص
بسیاری از صدمات ورزشی باعث درد یا ناراحتی فوری می شوند. اما صدمات جدی تر، پس از آسیب های طولانی مدت ایجاد مشکل می کنند. این جراحات اغلب در معاینات روتین تشخیص داده می شوند. اگر فکر می کنید، دچار آسیب ورزشی شده اید، احتمالاً پزشک از مراحل زیر برای تشخیص استفاده می کند.
معاینه جسمی، پزشک ممکن است تلاش کند، مفصل یا قسمتی را که در بدن آسیب دیده، جا به جا کند. این به آن ها کمک می کند، تا دریابند که اندام آسیب دیده چگونه حرکت می کند. پرسش سوالات پزشکی شامل، سوال در مورد چگونگی مصدومیت، کارهایی که انجام می داده اید، زمان آسیب دیدگی و سایر موارد دیگر باشد. اگر این اولین بار است که به پزشک مراجعه می کنید، ممکن است آن ها تاریخچه کاملی را از شما بخواهند.
تصویربرداری با MRI، سی تی اسکن و سونوگرافی همگی می توانند، به پزشک و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کنند، تا تشخیص آسیب ورزشی را تأیید کنند.
اگر پزشک شما مشکوک به برآمدگی یا در رفتگی است، ممکن است توصیه کند، از روش ERIC (کنترل یا پیشگیری) پیروی کنید. این توصیه ها را دنبال کنید و در مورد علائم خود دقت کنید. اگر آن ها بدتر شوند، به این معنا است، آسیب جدی در ورزش به شما وارد شده است.
با پزشک تماس بگیرید
در صورت وجود علائم تورم در ناحیه آسیب دیده، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر مشکل در محل آسیب قبلی است، سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر بعد از 24 تا 36 ساعت بهبودی حاصل نشد، با ارائه دهنده خدمات درمانی تماس بگیرید.
از آنجا که اسکلت کودک کاملاً تشکیل نشده است، استخوان ها ضعیف تر از بزرگسالان هستند. در مورد آسیب های ورزشی که به کودکان می رسد، احتیاط بیشتری کنید. آسیب دیدگی بافت، در واقع می تواند از یک شکستگی جدی تر باشد. علائم خود را نادیده نگیرید. به یاد داشته باشید، هرچه زودتر تشخیص و درمان را پیدا کنید، زودتر بهبود می یابید.
