سلام نو – سرویس اقتصادی: وزیر اقتصاد اعلام کرده به زودی سامانه اعلام فساد راه اندازی خواهد شد تا مردم فسادهایی را که با چشم خود می بینند به مراجع مربوطه گزارش کنند. با این حال بی اعتمادی این روزهای مردم آن قدر بالا است که شاید طرح هایی از این دست آن قدرها که باید و شاید تاثیرگذار نباشد.
به گزارش سلام نو، در نگاه اول آن چه دژپسند اعلام کرده می تواند طرح مفیدی به نظر می آید اما وقتی یاد اظهارنظر سخنگوی دولت درباره بی اعتمادی مردم می افتیم ماجرا کمی فرق می کند. ربیعی گفته است : مطابق نتایج نظرسنجی‌های مراکز حاکمیتی، ۹۱ درصد مردم از مسئولان تصور فساد دارند.
او البته در ادامه افزوده است این عدد، نه ناشی از واقعیت فساد، بلکه نتیجه نوع تبلیغات در مورد فساد است ولی واقعیت ماجرا این است که آن قدرها هم در ماهیت قضیه تغییری ایجاد نمی شود چرا که مردمی که در طی این سالها از فساد سرسام آور رنج کشیده اند با این تصوری که از مسئولان دارند بعید است مبارزه دستگاه های موجود در کشور با فساد را باور کنند.
چه بسیار رسانه هایی که در این سالها دم از فساد سنگین در کشور زدند اما پایانی جز ایجاد محدودیت برای آنها وجود نداشت. مشخصا در ماجرای املاک نجومی که در نهایت هم مشخص شد تخلفات جدی در این ماجرا اتفاق افتاده افشاکننده های این ماجرا با هزینه های سنگینی رو به رو شدند. هزینه هایی که فسادستیزی در کشور را به کاری سخت تر بدل می کند.
سید محمود علیزاده طباطبایی، حقوقدان چندی پیش در گفت وگویی با سلام نو عبارتی به کار برد که بی ارتباط با نوشتار بالا نیست. او اظهار کرد با دست های آلوده نمی توان با فساد مبارزه کرد. مادامی که این تصور در اذهان وجود دارد بعید است حس مبارزه با فساد به جامعه منقل شود.
با این همه وزیر اقتصاد معتقد است جایگاه ما در مبارزه با فساد جایگاه قابل قبولی است. این در حالی است که جامعه به درست یت غلط مثل فرهاد دژپسند فکر نمی کند. او همچنین درباره سامانه اعلام فساد توسط مردم گفته است: افتتاح سامانه‌ای برای اعلام فساد از طریق مردم در روزهای آتی خبر داد و گفت: G4B فرآیندی است که مجوزها ثبت و مشکلات بررسی می‌شود و مردم می‌توانند در صورت شکایت از سامانه "دادور" آن استفاده کنند. از نظر قوانین و مقررات جایگاه خوبی در مبارزه با فساد داریم.
تجربیات تاریخی در ایران نشان داده در هیچ دوره کشور مبارزه جدی با فساد مالی وجود نداشته است و رویکردها و رویه های مسلط در مبارزه با فساد در ایران از کارآمدی برخوردار نیست. برای درک این مساله باید به این مساله توجه داشت که هیچ نهادی نمی تواند از بروز فساد پیشگیری کند مگر اینکه از همان ابتدا یک بنیان شفاف برای فرآیندهای تصمیم گیری، تخصیص منابع، آمار و اطلاعات و ... ایجاد کند. بدیهی است در صورتی که این پیش نیازها رعایت نشود فساد مالی قابل مقابله نخواهد بود. با توجه به وجود نهادهای تصمیم گیر متعدد و متاسفانه ناشفاف اینکه انتظار داشته باشیم دولت تمام قد مقابل فساد بایستد خیال خامی است که امکان تحقق آن وجود ندارد.
