در مطلب قبلی در خصوص زبان بدن و نکاتی در خصوص آن نوشتیم.در این مطلب هم به موارد دیگری از این مهم،اشاره می کنیم.
تماس چشمی
اگر در گفتگوی تلفنی و حضوری،صدا اهمیت زیادی داشته باشد اما تماس چشمی در گفتگوی حضوری بیشتر از همه جا دارای اهمیت است.
بدون نگاه کردن به صورت طرف مقابل یک رابطه معمولا نیمی از جذابیت خودش را از دست می دهد.(البته حریم های فرهنگی ما در ارتباط چشمی با جنس مخالف را باید درنظر داشت.)به هرحال نگاه نکردن به طرف مقابل می تواند معناهای بسیاری دربر داشته باشد.
به طور مثال نگاه رو به پایین و به اصطلاح سر به زیر به معنای خجالت،انفعال و عدم اعتماد به نفس است.دزدیدن نگاه و به اصطلاح "رو برگرداندن" می تواند به معنای پرخاشگری باشد.همان طور که خیره نگاه کردن و چشم از چشم برنداشتن می تواند نشان دهنده ی پرخاشگری باشد.
یک رابطه چشمی متعادل در این زمینه از همه بهتر است.رابطه ی چشمی مناسب رابطه ی متداوم اما منقطع است.یعنی شما باید به صورت طرف مقابل نگاه کنید و هرازچند وقت نگاه تان را از صورت طرف مقابل قطع کنید و دوباره نگاه کنید.
حالت چهره
حالت کلی چهره نشان دهنده ی اطلاعات بسیاری است.تحقیقات ثابت کرده اند در همه جای دنیا مردم هیجان های اصلی شان را به یک شکل در صورت خود نشان می دهند.می توان گفت شادی،غم،تنفر،ترس،خشم و تعجب در همه جا یکسان است.هیجان های دیگر یا ترکیبی از همین هیجان های اصلی هستند یا شدیدتر و خفیف تر خواهند بود.برای همین شما باید حداقل بتوانید این شش نوع هیجان را در صورت طرف مقابل تشخیص دهید.
با استفاده از بازی پانتومیم می توانید شناسایی این هیجان ها را با دوستان یا اعضای خانواده تمرین کنید.
ژست ها
یک سری از حرکات پشت سر هم در هر فرهنگ یا خرده فرهنگی می تواند معنای خودش را داشته باشد که به این حرکات ژست می گویند.مثلا دست جلو آوردن به معنای سلام کردن و دست تکان دادن به معنای خداحافظی است.
به طور مثال نگاه داشتن انگشت در راستای خیابان به معنای "مستقیم می روم "و کشیدن دایره در هوا در خیابان و قبل از رسیدن تاکسی به معنای "می خواهم به اولین میدان بروم " است.
ژست های فرهنگ خود را باید شناخت و آن ها را باید به دیگر افراد آموزش داد و خود فرد باید آن ها را در ارتباط با دیگران به کار گیرد.
