آرتروز زانو و درمان آن

علائم آرتروز معمولاً با گذشت زمان بروز می کنند ، اما ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند. آرتروز بیشتر در بزرگسالان بالای 65 سال دیده می شود ، اما در کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان نیز ممکن است بروز کند. آرتریت در زنان بیشتر از مردان و در افرادی که دارای اضافه وزن هستند بیشتر دیده می شود

مراحل آرتروز

استئوآرتریت (OA) به پنج مرحله تقسیم می شود. مرحله 0 به زانو طبیعی و سالم اختصاص می یابد. بالاترین مرحله ، 4 ، به OA شدید اختصاص یافته است. OA که به این پیشرفت تبدیل شده است احتمالاً باعث ایجاد درد قابل توجه و مختل شدن حرکت مفصل خواهد شد.

مرحله 0

مرحله 0 OA به عنوان زانو طبقه بندی می شود. مفصل زانو هیچ علامتی از OA و عملکرد مفصل را بدون هیچگونه اختلال و درد نشان نمی دهد.

درمان

برای مرحله 0 OA درمانی لازم نیست.

مرحله ی 1

فرد دارای درجه 1 OA یک توده کوچک استخوانی (موسوم به استئوفیت) در ناحیه زانو رشد می‌کند. غضروف ممکن است کمی آسیب دیده باشد. اما هیچ نشانه‌ای مبنی بر کاهش فضای بین استخوانی و شکستن غضروف وجود ندارد.

فردی که دارای درجه 1 OA است ، به دلیل سایش بسیار جزئی روی اجزای مفصل ، معمولاً هیچ درد و ناراحتی را تجربه نخواهد کرد.

بدون علائم بیرونی OA برای درمان ، بسیاری از پزشکان از شما درخواست نمی کنند که برای مرحله 1 OA تحت درمان قرار گیرید.

با این حال، اگر شما مستعد ابتلا به آرتروز یا در معرض خطرپیشرفت آرتروز هستید، دکتر شما ممکن است به شما توصیه کند که مکمل، مانند گلوکزامین و کندرویتین، و یا شروع یک ورزش عادی برای تسکین هر گونه علائم جزئی از OA  و پیشرفت آن انجام دهید.

مرحله 2

مرحله 2 OA از زانو یک مرحله "خفیف" از وضعیت محسوب می شود. پرتونگاری مفاصل زانو در این مرحله رشد بیشتر استخوان را نشان می دهد ، اما غضروف معمولاً هنوز در اندازه سالم است ، یعنی فضای بین استخوان ها طبیعی است و استخوان ها در حال سایش یا خراشیدن یکدیگر نیستند.

در این مرحله ، مایع سینوویال نیز به طور معمول هنوز در مقادیر کافی برای حرکت طبیعی مفصل وجود دارد.

با این حال ، این مرحله است که در ابتدا افراد می توانند علائم را تجربه کنند - درد پس از یک روز طولانی پیاده روی یا دویدن ، سفتی بیشتر در مفصل هنگام استفاده از آن برای چند ساعت یا حساسیت به خم شدن زانو.

در مورد علائم احتمالی OA با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است پزشک شما در این مرحله اولیه بتواند بیماری را تشخیص دهد. اگر چنین است ، پس می توانید طرحی را برای جلوگیری از پیشرفت شرایط ایجاد کنید.

چندین روش درمانی مختلف می تواند به تسکین درد و ناراحتی ناشی از این مرحله خفیف OA کمک کند. این روش های درمانی عمدتا غیر دارویی هستند ، به این معنی که برای تسکین علائم نیازی به مصرف دارو ندارید.

اگر اضافه وزن دارید ، کاهش وزن از طریق رژیم و ورزش می تواند علائم جزئی را از بین ببرد و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد. حتی افرادی که اضافه وزن ندارند ، از ورزش بهره مند می شوند.

ایروبیک کم فشار و تمرینات قدرتی می تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل کمک کند ، این باعث افزایش پایداری و احتمال آسیب بیشتر در مفصل می شود.

برخی از افراد ممکن است برای تسکین درد خفیف به دارو نیاز داشته باشند. اینها معمولاً همراه با روشهای درمانی غیر داروسازی استفاده می شوند. به عنوان مثال ، اگر برای تسکین درد نیاز به مصرف داروهای NSAID یا استامینوفن (مانند تایلنول) دارید ، باید ورزش ، کاهش وزن و محافظت از زانو در مقابل استرس غیرضروری را نیز امتحان کنید.

درمان طولانی مدت این داروها ممکن است مشکلات دیگری ایجاد کند.NSAID ها می توانند باعث زخم معده ، مشکلات قلبی عروقی و آسیب کلیه و کبد شوند. مصرف دوزهای بیشتر استامینوفن ممکن است باعث آسیب کبدی شود.

مرحله 3

مرحله 3 OA به عنوان OA "معتدل" طبقه بندی می شود. در این مرحله ، غضروف بین استخوان ها آسیب آشکاری را نشان می دهد و فضای بین استخوان ها شروع به باریک شدن می کند. افراد با درجه 3 OA زانو احتمالاً در هنگام راه رفتن ، دویدن ، خم شدن یا زانو زدن درد مکرر را تجربه می کنند.

آنها همچنین ممکن است بعد از نشستن برای مدت طولانی یا هنگام بیدار شدن در صبح ، دچار سفتی مفصل شوند. تورم مفصل ممکن است بعد از مدت طولانی حرکت نیز وجود داشته باشد.

اگر درمانهای غیر دارویی موثر واقع نشوند یا دیگر تسکین دهنده درد نیستند ، ممکن است پزشک شما تزریق کورتیزون را توصیه کند. نشان داده شده است که کورتیزون ، استروئیدی که به طور طبیعی توسط بدن شما ساخته می شود ، در هنگام تزریق نزدیک مفصل مبتلا ، درد ناشی از OA را تسکین می دهد.

مرحله 4

مرحله 4 OA "شدید" تلقی می شود. افراد در مرحله 4 OA زانو هنگام راه رفتن یا حرکت مفصل ، درد و ناراحتی زیادی را تجربه می کنند.

دلیل این است که فضای مفصل بین استخوان ها به طرز چشمگیری کاهش می یابد - غضروف تقریبا کاملاً از بین رفته است. مایع سینوویال بطور چشمگیری کاهش می یابد و دیگر به کاهش اصطکاک در بین قسمتهای متحرک مفصل کمک نمی کند.

جراحی ترمیم استخوان یا استئوئوتومی برای افرادی که OA شدید زانو دارند یکی از گزینه هاست. در طی این عمل جراح برای کوتاه کردن ، طول کشیدن یا تغییر تراز آن ، استخوان را در بالا یا زیر زانو برش می دهد.

این عمل جراحی وزن بدن شما را از نقاط استخوانی که بزرگترین رشد استخوان و آسیب استخوانی در آن اتفاق افتاده تغییر می دهد. این عمل جراحی اغلب در بیماران جوان انجام می شود.

تعویض کامل زانو یا آرتروپلاستی آخرین راه حل برای اکثر بیماران مبتلا به OA شدید زانو است. در طی این روش ، جراح مفصل آسیب دیده را برداشته و با دستگاه پلاستیکی و فلزی جایگزین می کند.