سلام نو - سرویس اجتماعی: یقینا تنها در کشور ماست که این همه جنجال و جروبحث بر سر تکه پارچه ای دراز که در جلوی پیراهن بسته می‌شود صورت می گیرد . بعد از پیروزی انقلاب بحث کراوات زدن یا نزدن همیشه داغ بوده است. برخی از کراوات تحت عنوان نمادی غربی نام برده اند و بعضی نیز به صلیب تشبیه کرده اند.
به گزارش سلام نو، حضور حسین کلانی، پیشکسوت محبوب پرسپولیس در شبکه ورزش با پوشش همیشگی‌اش، واکنش های زیادی را به وجود آورد. هرچند خوشبختانه او می‌گوید هیچکس ایرادی نگرفته و تشخیص داده اند کراواتش بحران درست نمی کند. واکنش های زیادی نسبت به کراوات زدن حسین کلانی در فضای مجازی مشاهده شد. واکنش هایی که غالبا در تمجید از او بود و بسیاری هم از لفظ جنتلمن برای این بازیکن سابق شاهین استفاده کردند.
در طی این سالها همیشه با توجه به محدودیت هایی که بوده مهمانان برنامه های تلویزیونی امکان حضور با کراوات، جلوی دوربین را نداشته اند. اما داستان حسین کلانی متفاوت است. او محدودیت درباره کراوات زدن را به ماجرای ممنوعیت ویدیو در دهه 60 تشبیه کرده است و ابراز امیدواری کرده که با گذشت زمان این مساله هم حل شود.
کلانی همچنین اظهار کرده است: به هر حال مسئولان حتما با گذر زمان به این واقعیت رسیده اند که لباس پوشیدن اشخاص اختیار قانونی است که دارند؛ یک نفر بلوز می پوشد یکی تی شرت و دیگری پیراهن. یکی یقه اش را باز می گذارد و یکی تا آخرین دکمه آن را می بندد؛ هر کسی باب سلیقه خودش لباس می پوشد و سلیقه من هم به این شکل است. اگر روزی لباس پوشیدن بنده باعث شد حرمت ها شکسته و عرف جامعه رعایت نشود، آن وقت می شود درباره آن بحث کرد. خوشحالم که الان به این نتیجه رسیده اند که کراوات بستن یک نفر هیچ منافاتی با صحبت کردن در رسانه ملی که متعلق به مردم است، ندارد و لطمه ای به کسی نمی زند.
قریب به هفت سال پیش بود که کراوات سوژه روز شد و بحث ممنوعیت خرید آن به صورت رسمی به مغازه داران ابلاغ شد. موضوعی که به نظر می رسد خیلی ساده و دم دستی باشد آن روزها سر و صدای زیادی به وجود آورده بود. آن روزها ماموران نیروی انتظامی در راستای طرح امنیت اجتماعی با آغاز روز، راهی مغازه‌هایی می‌شدند که کراوات می فروختند. هر چند پر واضح است که تلاش آنها بی ثمرتر از آنی بود که برایش وقت گذاشته شود و نیرویی بسیج شود.
کسانی که در پی محدودیت استفاده از کراوات برمی آیند در ابتدای انقلاب از صادق طباطبایی ، شماری از اعضای شورای انقلاب و بسیاری از مسئولان دیگر ایراد نمی گرفتند اما رفته رفته تلاش شد کراوات نماد طاغوت و ... جا بیفتد. دولت موقتی ها شاید آخرین نسل از سیاستمداران کراوات زده ما بودند و به تدریج نحوه پوشش سیاستمداران تغییر یافت . این که چرا این اتفاق افتاد جای تامل دارد زیرا در نزد عامه مردم کراوات زدن چنان قبحی نداشته و ندارد .
گاهی آنقدر در نفی استفاده از کراوات افراط شده که کسانی که موافق کراوات نیستند هم درباره آن موضع گرفته اند. محسن قرائتی کارشناس مذهبی معروف در این باره گفته است: اگر کراوات را مظهر بی دینی و خروج از اسلام تلقی کنیم در آن صورت باید در روابط خود با بسیاری از کشورها ی دوست و هم پیمان مجاور مانند عراق ، سوریه ، ترکیه ، افغانستان و حتی فلسطین و لبنان تجدید نظر کنیم.
همین چند سال قبل حضور آقای دکترسریع القلم، استاد برجسته دانشگاه در اجلاس سالانه داووس آن قدر مورد توجه قرار گرفت که آقای حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس جمهور ترجیح داد از سریع القلم، اعلام برائت کند. در آن روزها وقتی صداوسیما بهانه خوبی برای تخریب دولت گیر آورده بود از سریع القلم به عنوان کسی که مشاور رییس جمهور است و عرف پوشش به زعم آنها اسلامی را رعایت نمی کند، یاد کرد. در مقابل این هجمه ها آقای آشنا با نوشتن نامه ای صرفا بر مشاوره ندادن این استاد دانشگاه به رییس جمهور تاکید کرد.
این روزها کراوات زدن یا نزدن اولویت هزارم جامعه هم نیست. اما همین که محدودیت بیجا و به تبع آن هزینه بیخود و بی جهت به افکار عمومی وارد نمی شود، اتفاق مثبتی است. اهمیت به پوشش و نظافت نباید تصور نابه جایی در افراد ایجاد کند و به قول حسین کلانی آراسته بودن جرم نیست و کراوات که قرار نیست صحبت کند! مهمترین مسأله ذهن و تفکر آدم هاست!
