اختلالات خوردن دسته ای از اختلالات روان شناختی ست که در آن ها به نوعی مسئله ی خوردن مطرح می شود.زیاد خوردن،کم خوردن،کنترل نکردن و...برخی از انواع اختلالات خوردن می باشند که در این نوع اختلال،مشکل اصلی خوردن نمی باشد.در این مطلب به برخی از این موارد پرداخته ایم و در مطالب بعدی در این خصوص بیشتر خواهیم نوشت.
بی اشتهایی عصبی
برخلاف نام این اختلال،مشکل واقعی این افراد بی اشتهایی نیست،بلکه مشکل این است که مبتلایان این اختلال به شدت از افزایش وزن یا چاق شدن می ترسند به طوری که تصویری که افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از شکل و اندازه ی بدن خود دارند بسیار غیرواقعی می باشد.به عنوان مثال؛باوجود اینکه از لاغری شدید رنج می برند اما همواره ترس زیادی نسبت به مسئله ی افزایش وزن یا چاق شدن دارند.
بسیار مشاهده شده است که این افراد برای اندازه گیری وزن بدن شان از روش های متفاوتی همچون وزن کردن مکرر خود،اندازه گیری وسواسی اندام ها و استفاده ی مداوم از آینه برای بازبینی قسمت هایی از بدن خود که چاق تصور می شوند،استفاده کنند.
زنان مبتلا به بی اشتهایی عصبی اگر به تدریج وزن خود را ازدست دهند مبتلا به توقف قاعدگی می شوند که در صورتی که حداقل سه دوره قاعدگی نداشته باشند این اختلال تشخیص داده می شود.
این اختلال محدود به زنان نیست و برای مردان هم مضراتی خواهد داشت به طوری که مردانی که مبتلا به این اختلال هستند با کاهش میل جنسی و سطح تستوسترون روبرو خواهند بود که این دو،عوارض بسیاری برای سلامتی آن ها به وجود خواهد آورد.
بسیاری از بیمارانی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی می باشند باوجود اینکه امکان لاغری و ضعیف بودن شدید آن ها وجود دارد اما انکار می کنند که در ارتباط با وزن خود مشکل دارند و به کاهش وزن خود افتخار می کنند و برای حفظ آن تلاش بسیار می کنند.
دو نوع بی اشتهایی عصبی وجود دارد:نوع محدود کننده و نوع پرخوری/تخلیه کننده
تفاوت اصلی بین این دو نوع بی اشتهایی عصبی مربوط به تفاوت در ترفندها و شگردهایی ست که بیماران برای کاهش وزن خود از آن ها استفاده می کنند.
در بی اشتهایی عصبی محدودکننده،برای کاهش مقدار غذایی که مصرف می شود،بسیار تلاش می شود به طوری که مصرف کالری ها به دقت کنترل می شود و یا از فعالیت های ورزشی شدید استفاده می کنند تا خود را لاغر نگه دارند.
مبتلایان به این نوع بی اشتهایی عصبی اغلب سعی می کنند در حضور دیگران غذا نخورند و یا وقتی پشت میز غذاخوری می نشینند بسیار آهسته غذا می خورند و یا غذاهای خود را به قطعه های بسیار کوچک تقسیم می کنند و یا غذای خود را به صورت پنهانی دور می ریزند.
در بی اشتهایی عصبی از نوع پرخوری/تخلیه کننده فرد مبتلا در مرحله ی اول پرخوری می کند،بدین معنی که بدون کنترل از غذایی بیش از آن چه افراد در زمان یکسان و تحت شرایط یکسان می خورد،استفاده می کند.برای مثال امکان دارد فرد چند عدد بستنی،یک پاکت شیرینی خشک و کیک شکلاتی کاملی را در یک وعده ی پرخوری،بخورد.سپس برای اینکه کالری های مصرف شده را ازبین ببرد اقدام به رفتارهای نامناسبی کند.به طور مثال؛از داروهای ملین استفاده کند و یا خود را وادار به استفراغ می کند.البته افرادی هستند که در طول دوران بیماری خود هردو روش را تجربه می کنند.
پرخوری عصبی
این اختلال با پرخوری و انجام اقداماتی همچون استفراغ عمدی و یا تمرین های ورزشی شدید و افراطی برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص می شود.
اختلال پرخوری عصبی،شباهت بسیارزیادی با نوع پرخوری/تخلیه کننده بی اشتهایی عصبی دارد.وزن فرد نشانه ی تشخیص و متمایز کردن این دو اختلال از یکدیگر است.فردی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی می باشد به شدت لاغر است، در صورتی که این مسئله درباره ی فرد مبتلا به پرخوری صدق نمی کند.
