اگر دوربینی را به کبوتر خیابانی بسته اید ، احتمالاً می توانید فیلم های بسیار لرزان و ناخوشایندی بگیرید. تعداد زیادی از بالا و پایین ، تعداد زیادی آسیاب در اطراف به دنبال غذا و احتمالاً حداقل کمی غرق شدن در غریبه های ناشناس. فناوری پهپاد امکان مشاهده چشم پرنده را به کاربران ارائه می دهد.
کاربرد هواپیمای بدون سرنشین در محیط زیست
به همان روشی که هواپیماهای بدون سرنشین در طول ماموریت های جستجوی نجات و بلایای طبیعی یا عملیات نظامی در سرزمین های دوردست از خارج به سر می برند ، هواپیماهای بدون سرنشین را با رسیدن به مکانهایی که افراد نمی توانند بروند به تحقیقات زیست محیطی کمک کند. یا حداقل این کار را با روشی ایمن تر و مقرون به صرفه تر انجام می دهند. برای متخصصان محیط زیست و دانشمندان ، ماشین های پرواز می توانند از طریق پرواز به منظور گرفتن فیلم های گسترده از قسمت های بزرگ یک منطقه مواردی مانند تغییرات آب و هوایی ، مهاجرت و جنگل زدایی را نشان دهند و در دسترس آنها قرا ر دهند.
مطمئناً ، تعداد زیادی فیلم ماهواره ای در آنجا وجود دارد ، اما هواپیماهای بدون سرنشین به محققان اجازه می دهند مجموعه داده هایی را که می خواهند بازیابی کنند و سریعتر و دقیقتر به منطقه مورد نظر برای نظارت بر آن رجوع کنند ، نشان دهند. به عنوان مثال ، در سال 2013 ، اداره ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) یک پهپاد را به آتشفشان Turrialba در کاستاریکا فرستاد تا اطلاعات مربوط به انتشار آن را جمع آوری کند. اطلاعات ، دما ، ارتفاع خاکستر و غلظت گازهای بازیافت شده در طول ماموریت به دانشمندان زمین کمک کرد تا تعیین کنند که چطور یک ستون دی اکسید گوگرد آتشفشانی و به طور بالقوه سمی در حال جابجایی از آتشفشان در حال حرکت است و در جهت محدود کردن تأثیرات محیطی آن گام هایی بردارد .
هواپیمای بدون سرنشین در قطب شمال
به همین ترتیب ، محققان قطب شمال از هواپیماهای بدون سرنشین برای مطالعه تغییرات دما و ذوب یخچالهای طبیعی استفاده می کنند. آنها از هواپیماهای بدون سرنشین مجهز به دوربین های مادون قرمز برای جابجایی به مکانهایی استفاده می کنند که در غیر این صورت ممکن نیست بتوانند به مانیتور و جمع آوری داده های مربوط به ذوب یخ برسند.
در همین حال ، محققان قطب شمال نیز از پهپادهای زیر آب استفاده می کنند تا تغییرات آب و هوایی را از پایین به بالا در نظر بگیرند. دستگاه های مقاوم در برابر دما ، چشم انداز منحصر به فردی را ارائه می دهند ، و در غیر این صورت تنها با ارسال یک غواص در زیر یخ با دوربین می توان به دست آورد. هواپیماهای بدون سرنشین مشابه نیز در ردیابی حیات وحش زیر آب منطقه مفید بوده اند. محققان برچسب های الکترونیکی را به کوسه های بزرگ سفید وصل کردند و سپس هواپیماهای بدون سرنشین را برای دنبال کردن جانوران در اطراف و گرفتن حرکات آنها برنامه ریزی کردند. این پروژه اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی شکار کوسه ها هنگامی که دو سفید پوست از یک پهپاد در پی آنها بود ، در اخنیار گذاشت.
