پیتزا غذای سریع مورد علاقه جهان است. ما آن را همه جا می خوریم - در خانه ، رستوران ها ، گوشه های خیابان. هر سال حدود سه میلیارد پیتزا فقط در ایالات متحده فروخته می شود ، به طور متوسط 46 برش برای هر نفر. اما داستان این که چگونه پیتزا چنین تسلط جهانی به دست آورد ، چیزهای زیادی در مورد تاریخ مهاجرت ، اقتصاد و تحولات فناوری نشان می دهد.
پیتزا غذای فقرا در ایتالیا
در اواخر قرن هجدهم در ناپل بود که پیتزا همانطور که اکنون می دانیم به وجود آمد. در زمان پادشاهان بوربون ، ناپل به یکی از بزرگترین شهرهای اروپا تبدیل شده بود - و به سرعت در حال رشد بود. سوخت این کشور از تجارت خارج از کشور و هجوم مداوم دهقانان از حومه شهر ، جمعیت آن از 200000 در سال د1700 به 399،000 در سال 1748 هجوم آورد. در حالی که اقتصاد شهری برای حفظ سرعت تلاش می کرد ، تعداد بیشتری از ساکنان این شهر در معرض فقر قرار گرفتند. تعداد آنها حدود 50،000 نفر بود آنها همیشه در جستجوی کار عجله می کردند ، آنها به غذایی نیاز داشتند که ارزان و آسان برای خوردن آن باشد. پیتزا این نیاز را برآورده کرد. نه در مغازه ها ، بلکه توسط فروشندگان خیابانی که جعبه های بزرگی را در زیر آغوش خود دارند ، فروخته می شد تا بتوانند بودجه یا اشتهای مشتری را برآورده کنند. ساده ترین آنها چیزی جز سیر ، گوشت گاو و نمک در صدر قرار نداشت. اما دیگران شامل caciocavallo (پنیر ساخته شده از شیر اسب) ، cecenielli ( whitebait ) یا ریحان بود. برخی حتی گوجه فرنگی را نیز داشتند.
مخالفت با پیتزا
مدتها بود که پیتزا ها توسط نویسندگان مواد غذایی مورد هجوم قرار می گرفتند. در سال 1831 ، ساموئل مورس - مخترع تلگراف - پیتزا را به عنوان گونه ای از مهمترین کیک تهوع آور توصیف کرد ... که برش هایی از پودودورو یا گوجه فرنگی پوشانده شده است ، و با ماهی کمی و فلفل سیاه پاشیده شده است و نمی دانم چه ترکیبات دیگری وجود دارد. به نظر می رسد یک تکه نان است که از فاضلاب استخراج شده است.
وقتی اولین کتابهای آشپزی در اواخر قرن نوزدهم ظاهر شد ، آنها به طور آشکار پیتزا را نادیده گرفتند. حتی کسانی که به غذاهای ناپلیایی اختصاص داده شده اند ، از این حرف بیزار بودند - با وجود این که پیشرفت تدریجی در وضعیت لازارزونی موجب ظهور اولین رستوران های پیتزا شده است.
علت نام گذاری پیتزا مارگاریتا
همه اینها پس از اتحاد ایتالیا تغییر یافت. در حالی که در سال 1889 در بازدید از ناپل ، پادشاه اومبرتو اول و ملکه مارگریتا از غذاهای پیچیده فرانسوی که برای صبحانه ، ناهار و شام برایشان سرو می شد ، خسته شدند. با عجله فراخوانده شده برای تهیه برخی از غذاهای محلی برای ملکه ، سه نوع پیتزا پخته شده است: یکی با گوشت خوک ، کاسیوکاولو(پنیر ساخته شده از شیر اسب) و ریحان. دیگری با یک سوم گوجه فرنگی ، سیر، موزارلا و ریحان. ملکه خوشحال شد. و سومی مورد علاقه او شد و افتخار ملکه نام پیتزا را پیتزا مارگاریتا گذاشتند .
این نشان دهنده یک تغییر مهم است. مهر تأیید مارگاریتا نه تنها باعث شد تا پیتزا از یک غذای مناسب فقط برای فقرا تبدیل شود به چیزی که یک خانواده سلطنتی می تواند از آن لذت ببرند ، و پیتزا را از غذای محلی نیز به یک غذای ملی تبدیل کرد. این مفهوم را مطرح کرد که پیتزا یک غذای ایتالیایی است - شبیه به پاستا و پولنتا.
با این وجود ، پیتزا برای بیرون رفتن از ناپل آرام بود. تحریک اولیه توسط مهاجرت فراهم شد. از دهه 1930 به بعد ، تعداد فزاینده ای از نئوپولیتی ها به دنبال کار به سمت شمال حرکت کردند و غذاهای خود را با خود بردند. این روند با جنگ شتاب گرفت. هنگامی که سربازان متفقین در ایتالیا در سالهای 1943-4 حمله کردند ، آنها را با پیتزایی که در کامپانیا دیدند ، گرفتند تا آنجا که خواستند از آن خوردند. با کاهش هزینه سفر در دوره پس از جنگ ،ورود توریست تسهیل شد - واقعاً موقعیت پیتزا را به عنوان یک غذای ایتالیایی تثبیت کرد. با نزدیک شدن بیشتر گردشگران به غذاهای ایتالیایی ، رستوران ها در سراسر شبه جزیره شروع به ارائه غذاهای ویژه منطقه ای از جمله پیتزا کردند. کیفیت در ابتدا متغیر بود - هر رستوران دارای اجاق پیتزا نبود. با این وجود ، پیتزا به سرعت در سراسر ایتالیا پخش شد.
ورود پیتزا به آمریکا
اما در آمریکا بود که پیتزا خانه دوم خود را پیدا کرد. در اواخر قرن 19 ، مهاجران ایتالیایی قبلاً به ساحل شرقی رسیده بودند. و در سال 1905 اولین پیتزا فروشی - لمباردی - در شهر نیویورک افتتاح شد. به زودی ، پیتزا یک موسسه آمریکایی شد. با گسترش سرعت شهرنشینی در سراسر کشور ، به سرعت توسط رستوران های کارآفرین (که غالباً از پس زمینه ایتالیایی نبودند) گرفته شد و متناسب با سلیقه ، هویت و نیازهای محلی سازگار شد. اندکی پس از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم ، یک تکسان بنام ایکه سیول با ارائه نسخه ای بسیار دلچسب از پیتزا ، با خمیری عمیق تر ، ضخیم تر و غنی تر ، سعی در جذب مشتری های جدید در پیتزا فروشی تازه شیکاگو کرد . و همین طور در کشور های دیگر ترویج یافت
