با اهلی کردن حیوانات ، اتکا به استفاده از خز برای پوشش کف کاهش یافته و استفاده از مواد بافته شده برای این منظور افزایش یافته است. در حقیقت ، شواهدی از بز و گوسفند که به خاطر مو و پشم خود که در آن قسمتها پوشانده شده و در پوششهای کف "فرش" بافته شده بودند ، کشف شده است که بالای 6000 سال قبل از میلاد شواهد کشف شده است. 1480 قبل از میلاد که نشانگر دستی برای بافندگی است. اولین قالیچه گره دار ، فرش پازیریک ، در سال 1960 در یک مقبره پر از یخ در مغولستان کشف شد. بافته شده در حدود 464 سال قبل از میلاد ، این فرش با منشأ ناشناخته که تقریباً 98/1 در 89 /1 متر اندازه دارد ، تمام خصوصیات یک فرش مدرن فارسی را دارد. نقوش اصلی فرش با حاشیه هایی با ردیف های طوفان و اسب سواران احاطه شده است و به هخامنش شباهت دارد.
بعضی ها فرش پازیریک را متعلق به شمال ایران و یا ارمنستان کنونی می دانند.و حتی به زمان ماد ها و پادها مربوط می کنند.
با گذشت قرن ها ، پیشرفت های تدریجی در بافت و تکامل در طراحی ، الگوهای پیچیده تری تولید شد. در اوایل قرن هشتم قبل از میلاد ، خانواده های ثروتمند اغلب خانه های خود را با فرشهای بافته شده و باشکوه که از اهمیت تاریخی برخوردار بود زینت می دادند.
تبریز ، کاشان ، هرات و کرمان به مراکز شلوغ تولید فرش تبدیل شدند. در اواخر قرن شانزدهم میلادی ، تحت سلطنت شاه طهماسب ، فرش معروف اردبیل ساخته شد. این فرش تقریباً 17 در 34 فوت است و بیش از 32 میلیون گره محکم بافته دارد. امروزه این اثر هنری بی ارزش در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن ، انگلیس نگهداری می شود و یکی از باشکوه ترین فرش های نوع خود در جهان به حساب می آید.
تاریخ‌نگار یونانی در کتاب سیرت کوروش، در بین سال‌های ۴۳۰ تا ۳۴۵ پیش از میلاد می‌نویسد: «ایرانیان برای این‌که بسترشان نرم باشد قالیچه زیر بستر خود می‌گسترند.»و این نشان از قدمت دیرینه و اولیه قالی ایرانی دارد.
روند ساخت فرش بتدریج در جنوب به پارس ، سپس به هند در قرن شانزدهم ، از طریق قفقاز و تا غرب مراکش گسترش یافت. اکنون شواهد نشان می دهد که معامله گران اولیه، قالی های فرنگی را به سمت شرق تا پکن می کشیدند. هنر قالی بافی به زودی در قرن هفدهم در چین شکوفا شد.
به زودی بافندگی در بیشتر نقاط جهان رایج شد ، هر گروه قومی طرح های کاملاً متفاوتی را برای اهداف مختلف تولید کردند. در خاورمیانه ، فرش ماشینی و فرش دستی به یک صنعت خانگی تبدیل شده است که افراد برای استفاده خودشان فرش می بافتند.. در حقیقت ، فرشها به راحتی برای پرداخت مهریه ، برای خرید دام یا پرداخت مالیات پذیرفته می شدند. با این حال ، در هند ، قالی ها تقریباً منحصراً برای حاکمان مغول بافته می شدند و به زندگی روزمره مردم عادی نفوذ نمی کردند. در چین ، فرشهای دستباف اساساً زینتی بودند و برای آن دسته از اقامتگاه ها که صاحبان آن ثروت بالایی داشتند بافته شده بودند.
در حدود 1000 سال میلادی ، مارکو پولو خبر از فرش از سفرهای خود را از طریق آناتولی مرکزی (ترکیه مدرن) بازگرداند. با تجارت و جنگهای صلیبی ، واردات فرش و تکنیک های به کار رفته در ساخت آنها بزودی راه خود را در فرانسه و انگلیس در اوایل 1500 مشاهده شد. در فرانسه ، خرید فرشهای خاورمیانه چنان سنگین شد که جریان ثروت به خارج از فرانسه اقتصاد را تحت تأثیر قرار داد ... به حدی که در سال 1608 ، هنری چهارم کارخانه فرش را در کاخ خود در لوور باز کرد. برای ایجاد فرش برای بازار فرانسه به منظور حفظ ثروت در فرانسه. متأسفانه برای این طرح ، فرشهای حاصل از روش شرقی ، اما با نقوش فرانسوی ، چنان او را خوشحال کردند که وی آنها را برای استفاده سلطنتی محفوظ نگه داشت.جانشین وی ، لوئیس ، کارگاهی را در خارج از کشور ایجاد کرد تا این "مشرق فرانسوی" را که به "Savonneries" معروف شد و اولین طراحی های فرش اصلی اروپا معرفی کرد. این طرح های فرانسوی موفقیت چندانی داشتند ، اما فرشهای خاورمیانه هنوز انتخاب ارجح بودند.
انگلیس خیلی زود از اولین کارخانه فرش که در ویلتون در سال 1655 ساخته شد پیروی کرد. با آمدن انقلاب صنعتی ، تولید فرش خیلی زود چرخ دنده ها را از یک صنعت کاملاً کوچک به یک کارخانه تجاری تغییر داد. روش های دیگر فرش بافی با استفاده از الیاف طبیعی به راحتی در دسترس قرار گرفت. با افزایش تقاضا و توسعه فناوری ، مواد مصنوعی و همچنین روش های رنگ آمیزی برای برآورد تقاضای روز افزون برای بیشتر و متفاوت بودن مواد ، رنگ ها و الگوهای تکامل یافته و منجر به تنوع فرش هایی که امروزه داریم شد.
