سلام نو - سرویس اقتصادی: رونق تولید نامی بود که برای سال 98 از سوی رهبر انقلاب انتخاب شد. این چندمین بار بود که برای نام سال شاهد انتخابی با حال و هوای اقتصادی بودیم. با این وجود التهابات سیاسی و مشکلات معیشتی مردم فضا را به سمتی برد که حتی در تبلیغات رسانه ای هم نامی از رونق تولید شنیده نشد.
به گزارش سلام نو، وقتی رونق تولید حتی در شعار هم شکست می خورد نباید انتظاری جز ناکامی در عرصه عمل هم داشت. نکته جالب اینجا است حتی رسانه ها هم آن طور که باید و شاید به بحث پیرامون رونق تولید بها ندادند و تنها در همان دو سه ماهه اول سال به مباحثی از این دست پرداختند. واقعیت این است که نه دستگاه های اجرایی اهتمامی برای بهبود وضعیت تولید داشتند و نه اساسا فضا و بستر مناسبی برای ارتقای تولید در کشور ایجاد شد.
رونق تولید، نیازمند اصلاح ساختاری است و این اصلاح محقق نمی شود مگر از رهگذر شفافیت و رقابتی شدن اقتصاد. طبعا این مساله را هم کارشناسان اقتصادی به نیکی می دانند هم دستگاه های سیاستگذار و مجری. با این همه باید این سوال را پرسید چرا هیچ قدم موثری در طی چند ماه گذشته به منظور رونق دادن به بخش تولید برداشته نشده است.
در حوزه شفافیت همین بس که همین حالا سهم تولید، کشاورزی، معدن و صنعت مشخص نیست. در حوزه رقابتی شدن اقتصاد هم تردیدی نیست که تا زمانی که رقابت سالم در کشور ایجاد نشود نمیتوان جلوی رانت خواری در کشور ایستادگی کرد.
غیرقابل پیش بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه و محصولات در کنار بی ثباتی سیاست ها یکی از مهم ترین موانع کسب و کار هستند. قوانین و مقررات و رویه های اجرایی ناظر بر کسب و کار و دشواری تأمین مالی از بانک ها و همچنین موانع در فرآیندهای اداری و اخذ مجوزهای کسب و کار در دستگاه های اجرایی از دیگر مولفه های موثر در ناکامی یک کسب و کار در کشور ماست. در این بین فساد و سوء استفاده افراد از مقام و موقعیت اداری در دستگاه های اجرایی اصلی ترین و تاثیرگذارترین ویژگی در از هدایت تولید در کشور به سمت ناکجاآباد است.
اشتغالزایی، کارآفرینی و افزایش بهره وری در تمامی عرصه ها و همچنین بهبود وضعیت اجتماعی زندگی مردم،کاهش نرخ تورم و افزایش اثرات مثبت در اقتصاد همگی در گرو بها دادن به تولید ملی است.
یک فعال اقتصادی می گوید: " قیمت رقابتی خواسته عمومی است و اگر فراهم باشد، مردم به خرید کالا رغبت نشان میدهند. " این نکته ای است که باید در بررسی بحث رونق تولید به آن توجه ویژه ای داشت. با این حال یکی از مواردی که این روزها تولید ملی درگیر چالش های آن است اعتماد از دست رفته ای است که طی این سالها از بین رفته است.
اگرچه این امر که گامی برای رونق تولید برداشته نشده صحیح است اما تنگناهای اقتصادی فضایی به وجود آورد که نگاه بسیاری به سمت کالاهای ایرانی جلب شد. هرچند کالاهای ایرانی که روزگاری قیمتی نازل تر داشت حالا قیمتش آن قدر بالا رفته که در بعضی اجناس تفاوت محسوسی با اجناس خارجی ندارد. البته باید اذعان کرد به لحاظ کیفی شاهد بهبود قابل توجهی بوده ایم.
حمید سعیدی، تولیدکننده موبایل ایرانی با بیان اینکه بی اعتمادی بیشتر مردم به خاطر کیفیت غیرقابل قبولی است که تاکنون دیده اند، در این باره اظهار کرده است: البته کار یک دو روز نیست، یک مقدار زمان میبرد تا تولیدکنندهها کالای خود را به مردم نشان دهند و تبلیغ کنند. تا کیفیت کالا را به حدی برسانند که مردم به آن اعتماد کنند. شرکت ما همین کار را کرده است مثلا مدلها را تغییر دهند،به روز رسانی کنند. زیرا وقتی کیفیت را بالا میبریم مردم به ما اعتماد میکنند.
در شرایطی که دستگاه های اجرایی در کشور در کنار تمام مشکلات بین المللی که همه می دانیم نتوانسته کار ویژه ای برای تولید ملی کند وظیفه ما به عنوان یک شهروند حکم می کند بر غلط بودن این باور نادرست که در ذهن بسیاری مبنی بر بهتر بودن جنس خارجی در قیاس با جنس ایرانی حک شده تاکید کنیم.
در شرایطی که همه کشورهای صنعتی دنیا از خودشان شروع می کنند و برای احیای اقتصاد ملی خود حتی با کیفیت نازل ترجیح دادند از کالای کشور خوداستفاده کنند برای ما مرغ همسایه همیشه غاز بوده است. این ضرب المثل برای مردم ما کاربردهای زیادی دارد. حقیقت ماجرا این است که ما نتوانسته ایم ظرفیت بالقوه ای که در تولید ملی و بحث رونق دادن به تولید داریم را بالفعل کنیم.