آلبالو نام درخت و میوه ای با نام علمی Prunus Cerasus از تیره گل سرخیان است گیاهی خزان پذیر با برگ های سبز و گل های سفید که برگ های لوزی به صورت متناوب روی شاخه قرار دارند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است. در زبان لاتین Sour Cherry نامیده می شود و میوه آن کمی کوچک تر از گیلاس بوده، رنگ آن قهوه ای تیره یا سیاه می باشد و ترش مزه است.
آلبالو از نظر گیاه شناسی بسیار به گیلاس شبیه است. آلبالو بومی نواحی بین دریای خزر و دریای سیاه است که احتمالاً بذر آن توسط پرندگان به سایر نقاط از جمله اروپا برده شده است. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.
ارتفاع درختان آلبالو ۲-۴متر و ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و به راحتی بدون آن که شکسته شود خم می شود به همین دلیل در چیدن میوه بعضی ارقام نیازی به نردبان نمی باشد و می توان درخت را خم کرد و میوه آنرا چید. برعکس گیلاس آلبالو خودبارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده آلبالو می تواند گل گیلاس را تلقیح کند.
گل آلبالو معمولا دیرتر از سایر میوه های هسته دار باز می شود به همین دلیل معمولا با خطر سرمازدگی مواجه نمی شود. میوه آلبالو دارای دم بلند است که براساس بلندی یا کوتاهی دم تقسیم بندی می شود و معمولا ارقام دم کوتاه مرغوب تر هستند.
ارزش غذایی آلبالو
آلبالو سرشار از آنتی اکسیدان های طبیعی چون آنتوسیانین، کلروژنیک اسید، کورستین و کامپفرول می باشد و یکی از میوه هایی است که از ظرفیت آنتی اکسیدانی بسیار بالایی برخوردار می باشد. آنتوسیانین های موجود در آلبالو از چندین راه بدن را در برابر آسیب های استرس اکسیداتیو محافظت می کنند:
آن ها به طور مستقیم رادیکال های آزاد را منهدم می کنند.
به DNA متصل می شوند و آن را از تخریب اکسیداتیو حفظ می کنند.
سیستم سم زدایی آنزیمی و آنزیم های آنتی اکسیدانی را فعال می کنند.
آنتی اکسیدان های موجود در آلبالو رگ های خونی و سلول های مغزی را در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می کنند. به جای استامینوفن آلبالوی تازه و آلبالوی خشک، فعالیت آنزیم سیکلواکسیژناز را محدود می کنند. این آنزیم ها مهم ترین ترکیبات در فرآیند التهاب و احساس درد می باشند.آنزیم سیکلواکسیژناز به وسیله بسیاری از داروهای مسکن نیز مهار می شود. در نتیجه می توان فعالیت ضد درد آلبالو را مطابق با استامینوفن، ایبوپروفن و ناپروکسن دانست. به همین علت است که آلبالو نشانه های موجود در بیماری های التهابی چون آرتریت و نقرس را کاهش می دهد. آلبالو با پوکی استخوان مقابله می کند آلبالو خشکه، منبع مناسبی از بور است. بور بر فعالیت آنزیم های دخیل در متابولیسم کلسیم، منیزیم و ویتامینDکه از عناصر اصلی دخیل در ساختمان استخوان می باشند اثرگذار است. عنصر بور در کنار کلسیم و منیزیم موجود در آلبالو خشکه، سلامتی استخوان را تأمین می کند.
۱۰۰گرم آلبالو خشکه ۳۵۰کیلو کالری انرژی دارد؛ در حالی که همان مقدار از آلبالوی تازه تنها ۶۸کیلو کالری انرژی دارد. در حقیقت آلبالو خشکه ۵برابر آلبالوی تازه کالری دارد؛ زیرا آلبالو وقتی خشک‌می شود، مقدار فراوانی از آب خود را ازدست می دهد و مقدار رطوبت آلبالو خشکه یک دهم آلبالوی تازه است. چگالی انرژی در حالت خشکیده بیشتر از آلبالو در حالت تازه است. آلبالو از سرطان پیشگیری می کند.
فلاوونوئیدی که خواص ضد سرطانی قوی دارد، کورستین می باشد. آلبالو و آلبالو خشکه منبع بسیار مناسبی از کورستین هستند. مقدار کورستین موجود در آلبالو و آلبالو خشکه بسیار بیشتر از سایر میوه ها می باشد. فنولیک اسیدی که آمیگدالین نام دارد، به عنوان ویتامین B17 شناسایی شده است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد آمیگدالین، اندازه تومورهای سرطانی را کاهش می دهد و از پیشرفت سرطان جلوگیری می کند. همچنین سایر مواد موثر موجود در آلبالو، درد ناشی از پیشرفت سرطان را تسکین می دهند. به همین علت است که آلبالو یک میوه ضد سرطانی قوی در نزد دانشمندان می باشد.
