زردچوبه هندی
این پودر جادویی زردرنگ که در شمال و جنوب کشور هندوستان بسیار فراوان دیده می شود را از یک گیاه بومی در هندوستان که از خانواده زنجبیل است تهیه می کنند. در واقع ریشه گیاه زردچوبه را آب پز و سپس آن را خشک می کنند و پس از خشک شدن کامل به صورت پودر برای مصرف به بازار می فرستند. زردچوبه در قرون وسطی و در کشورهای اروپایی به عنوان زعفران هندی نام داشته که به نظر کارشناسان این نامگذاری به دلیل گرانی اصل زعفران بود و به همین دلیل از زردچوبه برای رنگی کردن غذا استفاده می کردند.
تخم گشنیز
این دانه معطر هم به صورت خام و هم به صورت تفت داده شده(بو داده شده) در غذا استفاده می شود اصل این گیاه از مدیترانه آمده اما در بسیاری از کشورها از جمله هندوستان نیز یافته می شود به غیر از استفاده از دانه های این گیاه روغن این دانه های معطر هم در دستور پخت غذاهای هندی دیده می شود و گاهی برای تولید فرآورده های گوشتی مثل سوسیس نیز استفاده می شود.
زیره، مکمل پودر کاری هندی
این دانه های ریز معطر یعنی زیره هندوستان به جیرا معروف است. این ماده معطر را می توان هم به صورت دانه های کامل و هم به صورت پودر تهیه کرد و در طبخ غذا استفاده کرد. این دانه ها در ابتدا و در مزرعه روی گیاه اصلی به صورت میوه ای سفید رنگ هستند که پس از خشک شدن به شکلی که شما می شناسید تبدیل می شوند.
خردل اصلی ترین مره در غذای هندی
دانه های خردل به تنهایی قابل استفاده نیستند بلکه این دانه باید با برخی از گیاهان و مواد دیگر ترکیب شده و سپس مورد استفاده قرار گیرند این مواد عبارتند از روغن گندم، سبزیجات معطر، فلفل و چند نوع ادویه دیگر پس از آن محصول نهایی برای طبخ قابل استفاده خواهد بود. این دانه ها معمولا به صورت زردرنگ، قهوه ای و یا سفید در طبیعت به عمل می آیند این دانه ها عطر و طعم بسیار قوی دارند که حتی در برخی از موارد آزاردهنده است.
پودر کاری
ساقه های کاری از درخت کاری تولید می شوند و ادویه کاری عطر و مزه بسیار خاصی را به انواع غذاهای جنوبی هندی می دهد. این پودر بسیار محبوب هندوستان، بیشتر برای تهیه غذاهای هندی مثل انواع کباب و سوخاری استفاده می شود.
تنها برگ این گیاه استفاده نمی شود بلکه ساقه ها و حتی ریشه های این گیاه دارای خواص دارویی است. این نوع ادویه در کتاب های تاریخی قبل از میلاد مسیح شناخته شده بود به صورتی که هر کشور کاری مخصوص به خود را داشته و دارد امّا کاری هندوستان محبوب ترین دنیاست.
آلوچه هندی یا همان تمبر هندی
آلوچه هندی همان تمبر هندی یک ماده بسیار کاربردی است که برای تهیه انواع سس در آشپزی هندی استفاده می شود. طعم ترش و اسیدی این آلوچه هندی را در بسیاری از غذاهای هندی می چشید. البته این آلوچه را در هندوستان به صورت رب بیشتر استفاده می کنند.
دارچین
دارچین از پوست درخت دارچین که در هندوستان رشد می کند تولید می شود. دارچین واقعی در اصل لایه ای از مغز شاخه های خشک شده این گیاه است. محصول این گیاه پس از دو سال قابل استفاده و برداشت است. روغن دارچین هم از ساقه های اصلی گیاه استخراج می شود. چوب های دارچین در غذاهای هندی مانند انواع بریانی و انواع کاری های هندی استفاده می شود.
روش تهیه این نوع دارچین به این صورت است که ورقه ای نازک از پوست گیاه دارچین را زیر نور خورشید و گرمای آن خشک می کنند و بعد به صورت ورقه های نازک یا پودر استفاده می کنند. دارچین طعمی شیرین و بوی خاصی به انواع غذا می دهد.
هل سیاه
این میوه خشک شده از گیاه هل رسیده به دست می آید. این ادویه یا همان ها به رنگ های سبز، سفید و سیاه در بازارهای جهان یافته می شود که در بازار ایران هل سبز رنگ از جایگاه ویژه ای برخوردار است. تولید روغن هل سیاه یکی از صنایع بسیار پردرآمد هندوستان می باشد به گونه ای که در صنعت نوشیدنی بسیار کارآمد است این گیاه در جنوب غربی هندوستان رشد می کند.
