در حالی که بچه هایی که دوست خیالی ندارند، از هیچ مشکلی رنج نمی برند، کودکانی که دوستان خیالی دارند نیز نباید دلیلی برای نگرانی باشند. در حقیقت، برخی از مطالعات نشان می دهد که داشتن دوستان خیالی مزایای بسیاری دارد.
هدف دوستان خیالی
همه بچه ها وانمود می کنند که عروسک هایشان می توانند صحبت کنند یا اینکه اسباب بازی های آنها قدرت جادویی دارند. اما برخی از بچه ها پا را فراتر گذاشته و یک دوست خیالی اختراع می کنند.
برخی تحقیقات نشان می دهد که بچه هایی که دارای دوستان خیالی هستند به احتمال زیاد فرزندان اول یا تک فرزند هستند، اما این بدان معنا نیست که دوستان خیالی فقط برای کودکان تنها است. در حقیقت، مطالعات نشان می دهد بچه هایی که دارای دوستان خیالی هستند کاملاً اجتماعی و خلاق هستند.
دوستان خیالی، معمولاً نشانه ای از مشکل کودک نیستند. اما، دوستان خیالی می توانند ابزاری باشند که بچه ها برای کنار آمدن با مشکلات خود از آن استفاده می کنند. به عنوان مثال ، کودکانی که دچار تروما شده اند، با خلق کردن دوستان خیالی سعی دارند تا خود را سرگرم کنند.
صحبت با یک دوست خیالی حتی می تواند مهارت های ارتباطی کودک را بهبود ببخشد. گفتگو با دوست خیالی مستلزم دیدن او است. در نتیجه، مطالعات نشان می دهد کودکانی که دوست خیالی دارند، شنوده و گوینده بهتری هستند.
چگونه با دوست خیالی فرزندتان ارتباط برقرار کنید
زیاد درباره دوست خیالی فرزندتان صحبت نکنید، در عوض، با او بازی کنید. البته این گفته به معنای این نیست باید باید در خدمت دوست خیالی فرزندتان باشید، اما می توانید یکسری محدودیت ها در رابطه با آنچه که می خواهید انجام دهید، ایجاد کنید.
به عنوان مثال با گفتن " چرا ساندویچت رو با دوستت تقسیم نمی کنی؟" می توانید بخشی از مشکل را حل کنید.
البته توجه داشته باشید که مقصر اشتباهات فرزندتان دوست خیالی او نیست. مثلا بگویید:" مهم نیست که کدوم یکی از شما خراب کاری کرده، اما از تو (فرزندتان) انتظار دارم که تمیزش کنی."
وقتی فرزندتان از دوستان خیالی اش بزرگتر می شود
اکثر بچه ها از زمانی که به مدرسه می روند از دوست خود بزرگتر می شوند و به مرور زمان او را فراموش می کنند، اما سن خاصی برای آن وجود ندارد که انتظار داشته باشید فرزندتان از او دست بکشد. بچه ها می دانند همراه خیالی آنها واقعاً وجود ندارد؛ حتی اگر اصرار داشته باشند دوستشان کلوچه اش را می خواهد. فقط در شرایط بسیار نادری پیش آمده تا برای تشخیص واقعیت از تخیل، کودک به دکتر متخصص کودکان نیاز داشته باشد. آن هم به دلیل عدم تشخیص کودکانتان برای غیر واقعی بودن دوستش است ( که می تواند نشانه یک مسئله سلامت روانی باشد).
در نهایت، داشتن دوست خیالی در دوران کودکی به معنای مشکل در بزرگسالی نیست. باتوجه مطالعه ای که در سال 2019 صورت گرفت مشخص شد، کودکانی که دوستان خیالی داشتند در بزرگسالی اختلال تشخیص و تفکیک واقعیت از خیال را نداشتند. بنابراین به کودک خود فرصت بدهید تا خودش تصمیم بگیرد که دوست خیالی خود را فراموش کند. به علاوه از حضور یک شخص دیگر در خانه خود لذت ببرید.
