اگر در مسیر گوش خارجی، کانال خارجی، استخوان های گوش، پرده گوش و گوش میانی اشکال به وجود آید کاهش شنوایی از نوع انتقالی یا هدایتی است.
اگر این اشکال از دریچه بیضی یعنی حد فاصل گوش میانی و داخلی به بعد باشد و باعث درگیر شدن حلزون، عصب شنوایی و اعصاب شنوایی مغز شود آسیب از نوع حسی - عصبی است و در صورتی که آسیب ترکیبی از هر دو نوع انتقالی و حسی - عصبی باشد به آن کاهش شنوایی مختلط می گویند.
برای کاهش شنوایی و تقویت صدا در افراد کم شنوا وسیله ای به نام سمعک توسط پزشکان تجویز می شود که استفاده کردن از سمعک برای کاهش شنوایی بیماران آسیب دیده از نوع انتقالی نتیجه بخش است زیرا پردازش صدا در قسمت های پایینی شنوایی یعنی قسمت گوش و مسیر اعصاب محیطی است و قسمت های مهم مراکز شنوایی سالم هستند.
درگیری در کاهش شنوایی حسی - عصبی به مراکز بالاتر یعنی مراکز تفسیر صدا در مغز و سیستم اعصاب مرکزی مربوط است که ممکن است در درک گفتاری بیمار اشکال به وجود آید.
تست هایی برای ارزیابی میزان کاهش شنوایی وجود دارد که در آن درصد درک گفتار SDS سنجیده می شود. اگر درصد SDS خوب باشد، بیمار بیشترین بهره را از سمعک خواهد برد ولی اگر نتیجه تست رضایت بخش نباشد این وسیله نه تنها برای او کمک کننده نیست بلکه گاهی ممکن است باعث آزار او شود.
