وقت اضافی را باید از لابلای سایر اوقات شبانه روز بیرون کشید. بهترین راه برای دستیابی به وقت اضافی، جابجایی اوقاتی است که صرف امور بی اهمیت و غیرضروری می کنیم. فرض بر این است که اوقات روزانه شما بدین شکل سپری می شود:
ایاب و ذهاب: یک ساعت و نیم
بهداشت و صرف غذا: یک ساعت و نیم
کار: هشت ساعت
خواب: هفت ساعت
بیماری و استراحت: شش ساعت
انسان در شبانه روز به بیش از هفت ساعت خواب نیاز ندارد و زیاد خوابیدن فقط یک عادت است. درمورد ساعات رفت و آمد نیز باید به این نکته اشاره کرد که چون محل کار اکثر مردم فاصله چندانی با محل سکونتشان ندارد، می توانند بخشی از این اوقات را صرف کاری دیگر کنند.
اگر هم محل کارشان دور باشد، از اتومبیل شخصی و یا وسیله نقلیه عمومی استفاده می کنند که در حالت اول می توانند به جای گوش کردن به موسیقی، زمان رفت و آمد را با استفاده از نوارهای آموزشی پر کنند و در حالت دوم به جای نگاه کردن های بی هدف به اطراف و غرق دیگران شدن، به مطالعه کتاب یا جزوه مورد علاقه خود بپردازند.
معمولا ما شش ساعت بیکاری را صرف تماشای تلویزیون، خواندن روزنامه،رفتن به مهمانی و... می کنیم. حال اگر این شش ساعت را به چهار ساعت تقلیل دهیم، روزی دو ساعت وقت اضافی در اختیار خواهیم داشت و اگر در وقت غذا، نظافت و رفت و آمد جمعا یک ساعت صرفه جویی کنیم، روزی سه ساعت وقت برای انجام کارهای مورد علاقه خود به دست می آوریم.
روزی چند ساعت باید کار کرد؟
کار کردن امری مفید و برای جسم و روح لازم و ضروری است. کسانی که طی روز کاری انجام نمی دهند، احساس بیهودگی و بطالت می کنند و این احساس رفته رفته بر روح و جسم آن ها تأثیراتی نامطلوب می گذارد. آیا همان هشت ساعت کار کافی است و بیش از آن، مثلا ۱۰تا ۱۲ساعتبه سلامتی انسان ضرر می رساند؟ ۱۰تا ۱۲ساعت کار، به خصوص اگر با مرخصی آخر هفته همراه باشد، هیچ لطمه ای به انسان وارد نمی کند.
زساد کار کردن در صورتیکه انسان به کارش علاقه مند باشد، برای سلامتی هیچ ضرری نخواهد داشت. کشورهایی موفق و پیشرفته اند که مردمانشان بیش از هشت ساعت کار می کنند. متوسط کار در این کشورها بین پنج تا هفت و نیم ساعت است، در حالی که در کشورهای رو به توسعه حدودا یک تا سه ساعت کار مفید انجام می شود.
مقایسه اجمالی کشور ژاپن با هفت و نیم ساعت کار مفید و یکی از کشورهای جهان سوم که متوسط کار روزانه آن فقط یک ساعت است، نشان می دهد که چرا اولی از نظر تکنولوژی توسعه یافته و دومی همچنان ابتدایی ترین شیوه ها را به کار می گیرد. مردم کره امروز فرصت سر خاراندن ندارند. آن ها در برنامه روزانه خود حتی بیست دقیقه وقت خالی پیدا نمی کنند، در صورتی که بعضی از مردم کشور ما به راحتی چندین ساعت را صرف گپ زدن با دوستان خود می کنند.
از نردبان چگونه باید استفاده کرد؟
«توماس هاکسلی» می گوید:« پله نردبان را برای آن نساخته اند که انسان پا بر رویش بگذارد و همان جا بماند.»
برای استفاده از نردبان باید شرایط زیر را رعایت کرد:
روی هر پله نباید بیش از حد معمول مکث کرد.
پس از پیمودن پله اول، نوبت پله دوم می رسد.
از نردبانی که پایه اش شکسته نباید استفاده کرد.
باید این ا جای پا را محکم کرد و سپس قدم بعدی را برداشت.
پس از استفاده از نردبان نباید سرنگونش کرد، زیرا ممکن است راه برگشتی نباشد.
