استاد حمید سمندریان در بیست و دوم تیرماه سال ۹۱درگذشت که به مناسبت سالروز درگذشت این هنرمند، بابک برزویه در صفحه شخصی خود این متن را منتشر کرد:
امروز سالروز درگذشت ستاره بی بدیل و تکرار نشدنی آسمان هنر کشورم زنده یاد استاد حمید سمندریان می باشد. یاد و نامش همیشه جاویدان و ماندگار باد. حمید سمندریان در ۹اردیبهشت سال ۱۳۱۰در تهران زاده شد. فعالیت تئاتریش ا حین تحصیل در دوره متوسطه آغاز کرد. او در کلاس های تئاتر و هنرپیشگی حسین خیرخواه، شباویز و نصرت کریمی شرکت کرده است که زیرنظر عبدالحسین نوشین اداره می شد. سمندریان همچنین ویولون می نواخت و از شاگردان محمود ذوالفنون، برادر بزرگتر جلال ذوالفنون بود. او خود درباره این دوران و گرایشش به تئاتر می گوید:
من از اول با خودم شرط کرده بودم هر طوری که شده تئاتری بشوم. حتی این جا شاگرد ویولون آقای ذوالفنون بودم. وقتی ایشان می دید من کلاس حسین خیرخواه هم می روم، به من می گفت برو آن جا. این جا توی کلاس ویولون وقتا تلف می شود.می گفت من نمی خواهم روی علاقه ات حرف بزنم اما این پرش «آرشه» که به تو گفتم، باید یک هفته وقت بگذاری تا خوب یاد بگیری. نیا این جا و وقتت را تلف نکن. من هم آمدم خانه و یک شب گریه کردم و دیگر نرفتم. رفتم کلاس حسین خیرخواه. تئاتر را ترجیح دادم.
وی پس از اتمام دوره دبیرستان به اروپا سفر کرد و در آلمان دوره مهندسی شوفاژ سانترال را در دانشگاه صنعتی برلین گذراند اما بعد از آن به کنسرواتوار عالی موسیقی و هنرهای نمایشی هامبورگ وارد شد. برخورد با تئاتر آن قدر برایش جذاب بود که مجالی برای موسیقی نمی گذاشت و به همین دلیل برای همیشه از موسیقی خداحافظی کرد. سمندریان که در آلمان به جای مهندسی تأسیسات سر از کلاس های مارکس راینهارت در آورده بود، بعدها به موسسه ادوارد مارکس می پیوندد که در آن جا تئاتر را به طور جدی تر می آموزد. او طی شش سال به صورت آکادمیک تحت آموزش ادوارد مارکس که یکی از استادان برجسته تئاتر بود اصول و مبانی کارگردانی و بازیگری را آموخت و همزمان در آلمان به صورت حرفه ای مشغول به کار شد. وی پس از پایان این دوره به دعوت اداره هنرهای نمایشی دراماتیک اداره کل هنرهای زیبای ایران به کشور برگشت. سمندریان به دنبال اجرای تئاتر بود ولی پس از این که تلویزیون راه خود را به خانه ها باز کرد به تیم او برنامه ای تلویزیونی سفارش دادند ولی سمندریان از این اتفاق راضی نبود. به این ترتیب، نخستین کار حمید سمندریان تله تئاتر «جراحی پلاستیک» نوشته پیر فراری بود که در سال ۱۳۴۰برای تلویزیون ملی ایران(ثابت پاسال)کارگردانی کرد.
گروه تئاتر بیستون در صفحه شخصی خود این متن را برای سالروز درگذشت زنده یاد استاد حمید سمندریان منتشر کرد:
از ایشان آموختیم "تئاتر" باید برای مردم باشد نه برایِ خودخواهی، خودنمایی، جاه طلبی، پول و یا هر ناخالصیِ دیگر...
از ایشان آموختیم تئاتر هنر سختی ست که نیاز به عرق ریزان روح و جان و جسم دارد، نیاز به تلاش دارد و دقت و هنرمندی، تئاتر محفل تن پروری و استراحت نیست...آموختیم نمایشنامه هایی که به دست می گیریم باید متناسب با روح جامعه در زمان خود باشند و بتوانند مسئولیت روشنگرانه و اجتماعی اش را در زمانه اش به خوبی انجام دهند..آموختیم تئاتر وظیفه دارد مردم را آگاه سازد و به این منظور هنرمند تئاتر باید خود پیش تر به آگاهی رسیده باشد تا بتواند آن را به دیگران هم ببخشد...آموختیم زیبایی وقتی ارزشمند است که با آگاهی عجین باشد و آگاهی به همراهی زیبایی ست که دست های معرفت و هنر را در می نوردد... آموختیم بزرگ ترین هنرِ هنرمند "انسانیت" اوست و هنرمندی می تواند ارتباط "درست" و "حقیقی"با مردم داشته باشد و جاودانه بماند که اخلاقش خوب باشد، مردمدار و مهربان و اهل مدارا، در یک کلام "انسان" باشد...
