به گزارش سلام نو ،شگرد اصلی او آن بود که با تهیه فیلمهای سرگرمکننده درآمد کافی کسب میکرد تا بتواند برای تولید کارهای جدیتر سرمایهگذاری کند. در کانون کارهای جدی او فاجعه هولوکوست قرار داشت.
آرتور براونر در اول اوت ۱۹۱۸ در خانوادهای یهودی در لودس لهستان به دنیا آمد. پدرش تاجر چوب بود.
زمانی که نازیان بیشتر اعضای خانواده او را به اردوگاههای کشتار جمعی اعزام کردند، او موفق شد به قلمرو اتحاد شوروی (سابق) بگریزد و جان خود را نجات دهد. به گفته خودش ۴۹ نفر از بستگان او در فاجعه هولوکوست کشته شدند. پدر و مادر و برخی از بستگان نزدیکش به اسرائیل مهاجرت کردند.
آرتور براونر پس از پایان جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵) در برلین غربی اقامت گزید و کار خود را با امکانات ناچیز به عنوان تهیهکننده فیلم آغاز کرد.
به گونهای که خود گفته است، هدفش در درجه اول آن بود که جنایتهای رژیم نازی و کشتار قربانیان بیگناه آن نظام جهنمی را نشان دهد. در همین راستا سال ۱۹۴۸ اولین فیلم خود را به عنوان “موریتوری” عرضه کرد. این اولین فیلم آلمانی بود که جنایات نازیان را دستمایه قرار داده بود.
فیلم بعدی او به نام “مهاراجه اجباری” در ۱۹۵۰ به روی پرده آمد که فروش زیادی کرد. او با موفقیتهای بیشتر در رشتههای گوناگون سینمایی به تولید فیلم دست زد، از درام و کمدی تا وسترنهای پرحادثه بر پایه داستانهای کارل مای.
او همچنین با مهمترین چهرههای سینمای اروپا همکار شد: از سینماگرانی مانند فریتس لانگ و ویتوریو دسیکا تا ستارگانی مانند رومی اشنایدر.
آرتور براونر در انتخاب داستانهای خود و گردآوری هنرمندانی که آن داستانها را به فیلم برگردانند، شامهای قوی و ذوقی سلیم داشت.
او به خاطر تهیه فیلمهای ارزنده هم در آلمان و هم در سطح بینالمللی جوایز مهمی مانند گلدن گلوب و اسکار را از آن خود کرد.
آرتور براونر روز یکشنبه ۱۶ تیر (هفتم ژوئیه) در آستانه ۱۰۱ سالگی در برلین درگذشت./برترین ها