کودک شش ساله تان نعره ای دلهره آور می کشد و با یک فن کاراته ای به هوا بلند می شود. در این هنگام حس می کنید که فشار خونتان هم مثل موهای سرتان بالا رفته و ناخودآگاه عصبی شده اید. صبر کنید و قبل از آن که به خاطر این حرکت کودکتان با او برخورد کنید انرژی مهار نشدنی او را به کلاس های ورزش های رزمی وصل کنید.
فعالیت هایی نظیر «کونگ فو» و «ای کیدو» جزو آن دسته از ورزش های مفرحی هستند که هم برای دختران و هم برای پسران مناسب بوده و تناسب اندام و تمرکز حواس آن ها را تقویت می کنند.
برخی والدین گمان می‌کنند که این‌گونه ورزش ها خشونت را در میان کودکان ترویج می دهند اما طبق نظر محققان این فکر کاملا اشتباه است. درواقع ورزشهای رزمی، خویشتنداری، انضباط فردی و مهارتهای جامعه پذیری را به کودک یاد می دهند.
در حال حاضر والدینی که کودکانشان به اختلال «بیش فعالی با کمبود توجه» یا همان ADHD مبتلا بوده اند، گزارش داده اند که آن ها با شرکت در این گونه کلاس ها تمرکز حواس بیشتری پیدا کرده و خویشتندار شده اند.
پیشرفت در این کلاس ها با رنگ بندی کمربندها مشخص می شود، یعنی مبتدی ها کمربند سفید دارند و رنگ کمربندشان با هر کلاسی که بالاتر می روند تغییر می کند و نهایتا به کمربند مشکی می رسد. معمولا هر کلاسی سه ماه طول می کشد.
شش سالگی سن مناسبی برای شروع این گونه کلاس هاست چون بچه ها در این سن توانایی کافی برای کنترل ماهیچه ها را به دست آورده اند و می توانند در مقابل حرکات این گونه ورزش ها واکنش مناسب نشان می دهند.
یادتان باشد که به شیوه های یادگیری کودکتان احترام بگذارید و وقتی او در حال اجرای نمایش است، صبر و تأمل داشته باشید و اجازه دهید او مطابق شیوه های سنتی که یاد گرفته حرکاتش را اجرا کند. کاراته، تای وون دو، جودو، جوجیتسو، ای کیدو، کونگ فو و تای چی از انواع ورزش های رزمی برای کودکان است.
