فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری ملقب و مشهور به شیخ عطار نیشابوری بوده است که نام بلند آوازه ی او در لیست عارفان و شاعران بزرگ ایران زمین ثبت شده است.
شیخ عطار نیشابوری از شاعرانی ست که در اواخر سده ی ششم و اوایل سده ی هفتم می زیسته است.
در مطلبِ دیوان اشعار عطار نیشابوری به غزل های این شاعر بزرگ ایرانی می پردازیم...پس با ما همراه باشید...
غزل شماره یک
چون نیست هیچ مردی در عشق یار ما را
سجاده زاهدان را درد و قمار ما را
جایی که جان مردان باشد چو گوی گردان
آن نیست جای رندان با آن چکار ما را
گر ساقیان معنی با زاهدان نشینند
می زاهدان ره را درد و خمار ما را
درمانش مخلصان را دردش شکستگان را
شادیش مصلحان را غم یادگار ما را
ای مدعی کجایی تا ملک ما ببینی
کز هرچه بود در ما برداشت یار ما را
آمد خطاب ذوقی از هاتف حقیقت
کای خسته چون بیابی اندوه زار ما را
عطار اندرین ره اندوهگین فروشد
زیرا که او تمام است انده گسار ما را
