سلام نو – سرویس سیاسی: روز گذشته هفته نامه صدا که در دوره اخیر خود به سردبیری محمد جواد روح منتشر می‌شد با تماس شعبه ۴ دادسرای فرهنگ و رسانه توقیف شد. صدا که از رسانه‌های نزدیک به حزب اتحاد ملت است در شماره اخیر خود با تیتر دو راهی جنگ و صلح به مسئله جنگ احتمالی بین ایران و آمریکا پرداخته بود.
چهره‌های نزدیک به این هفته‌نامه دلیل توقیف آن را نه تیر و مطالب داخل آن بلکه جلد آن عنوان کردند که به باور مخالفان و منتقدان صدا بزرگ‌نمایی توان آمریکا و برجسته کردن تهدید جنگ است آن هم در حالی که به باور آنان حداقل با شرایط فعلی قرار نیست جنگی اتفاق بیافتد.
در قوه قضاییه هم‌چنان بر همان پاشنه سابق می‌چرخد
با این که توقیف هر رسانه‌ای به دلیل سیاسی مذموم است و قابل دفاع نیست، حتی اگر به اشتباه توان دشمن را بزرگ‌نمایی کرده باشد، ولی با این همه اگر باز هم نخواهیم دلیل توقیف صدا را نقد کنیم و بپذیریم که استانداردهای کنونی کشور به گونه‌ای است که صدا باید توقیف شود این سوال پیش می‌آید که با این استانداردهای حساس چرا رسانه‌ای مثل کیهان توقیف نمی‌شود؟
رسانه‌ای که رسما بر طبل جنگ می‌کوبد و به ظریف می‌گوید که قرار است "ایران تنگه هرمز را ناامن کند نه آمریکا!" تیتری که خوشایند جنگ طلبان آمریکا و بخشی از پروژه ایران هراسی آنان است. در تمام این مدت این کیهان و کیهانیان بوده‌اند که با حاشیه‌ای امن هرچه خواسته گفتهاند و بر هر طبل که میل داشته کوبیده‌اند.
با روی کارآمدن حجت الاسلام و المسلمین ابراهیم رییسی و نشستن او بر مسند قضاوت و سخن گفتنش از ضرورت رعایت حقوق شهروند نه تنها گمان می‌رفت که برخوردهای این قوه بیشتر بر اصل مدارارا قرار گیر بلکه حتی شاید برخی فکر می‌کردند برخوردهای با استانداردهای چندگانه این قوه حداقل به برخوردهایی با استاندارد دوگانه تقلیل یابد؛ اما زهی خیال باطل که هم‌چنان اگر کیهان باشی می‌توانی هر چیزی بنویسی و بگویی ولی اگر دیگری باشی حتی عکس جلدت هم می‌تواند تحریک کننده جنگ باشد!
کوبیدن بر طبل جدایی در دوران سختی
در حالی که همه فعالین سیاسی معتقدند ایران در یکی از سخت‌ترین مقاطع چهل سال اخیرش قرار دارد و به همین جهت به بیشترین اتحاد ممکن نیاز دارد رسانه‌های جریان اصولگرای تندرو به بهانه توقیف صدا هر چه خواستند کردند و هر چه خواستند نوشتند. از یک سو فرهیختگان بخشی از اصلاح‌طلبان را صدای ترامپ در ایران لقب داد و کارگزاران را منتظران بایدن خواند و جریان احمدی‌نژاد را نیز بازیگر در میانه این دو توصیف کرد و از سوی دیگر وطن امروز جلد صدا را وارونه چاپ کرد و صدا را صدای آمریکا خطاب کرد!
وطن امروز در بخشی از گزارش خود درباره چرایی عدم امکان جنگ و مذاکره با اشاره به جریان اصلاحات می‌نویسد:
"در چنین شرایطی برخی تلاش‌های جریان اصلاحات برای برجسته‌سازی خطر جنگ نه‌تنها بی‌فایده است و تاثیری در سطوح عالیه تصمیم‌گیری نظام ندارد، بلکه بیشتر به دست و پا زدن‌های آخر برای بقا شبیه است."
وطن امروز در ادامه سه مشکل بزرگ اصلاح‌طلبان را عدم اقبال در بین مردم، عدم خودی پنداشته شدن از سوی حاکمیت و به حساب نیامدن از سوی کاخ سفید دانست.
وطن امروز سه مشکل برای اصلاح طلبان ذکر کرده که تنها یکی از آن‌ها، یعنی خودی پنداشته نشدن از سوی حاکمیت درست است. آن‌ها خود نیز خوب می‌دانند که اصلاح طلبان در هر شرایط از اصولگرایان در جامعه محبوب‌ترند و باز هم خودشان بهتر از هر کسی می‌دانند دغدغه اصلاح طلبان این نیست که در کاخ سفید کسی روی آن‌ها حساب کند یا نه.
با وضعیتی که تریبون‌های اصولگرای رادیکال به وجود آورده‌اند فردای روزگار اگر نظام تصمیم به مذاکره گرفت چه می‌کنند؟ نظام را هم‌چون اصلاح طلبان خائن خطاب می‌کنند؟ این چنین همگان و همه کس را از دایره خودی بیرون راندن شاید برای تصفیه حساب‌های سیاسی خوب باشد، ولی در نهایت هیچ دست آوردی برای نظام ندارد.
