واکنش آوا مشکاتیان به فروش صفحه های آلبوم دودعود

دلم میخواهد خیلی ساده براتون جریانی را توضیح بدم، امتیاز نشر آلبوم دودعود را سال ها پیش پدرم به شرکت چهارباغ(آقای علی رستمیان) واگذار کرده اند و سال هاست که صاحب امتیاز نشر این آلبوم ایشون هستند، یکی دو هفته است که خبر منتشر شدن این آلبوم به شکل صفحه گرامافون و به صورت محدود توسط شرکت بتهوون آمده که گویا با اجازه آقای رستمیان انجام شده، پس از این که با خبر شدم دلایل عدم رضایتمان برای این بازنشر از طرف شرکت بتهوون را برای جناب رستمیان توضیح دادم و خب چون قرارداد بسته شده دیگر کاری است که شده و ایشون هم گفتند از مسائلی که ما ازش ناراحت هستیم آگاه نبودند..لازم می‌دونم چیزهایی را براتون توضیح بدم؛

اگر پدرم بودند بی شک اجازه این کار را به (شرکت بتهوون) نمی دادند، دلیلش هم مربوط به گذشته است و مطمئنم اگر به شرکت دیگه ای این اجازه را می‌دادند طرح جلد زیبایی که خودشون در دهه شصت به استاد مرتضی ممیز سفارش داده بودند را عوض نمی کردند چون این طرح را بسیار دوست داشتند، دوست دارم بدانید ریالی از قیمت یک میلیون تومانی!!! این صفحه ها را قرار نیست ما دریافت کنیم چون ما صاحب امتیاز مادی(برای نشر) این اثر نبوده و نیستیم و دلم نمی خواست با این قیمت بالا برای شما هنردوستان عزیز سوء تفاهمی پیش بیاد.. در آخر باید بگم اگر دل هنرمندی را شکستید و حقی ازشون ضایع کردید بعدها با یک بازنشر نمی تونید اون سبقه را پاک کنید به خصوص این که اون هنرمند سال ها پیش از این دنیا رفته باشد.. من نه پی جدل هستم نه بردن آبروی کسی ولی چه کنم که یک چیزهایی را هرگز نمیتونم فراموش کنم.

#پرویز_مشکاتیان# محمّدرضا_شجریان

#دود_عود

آوا مشکاتیان همچنین در استوری های صفحه خود این طور نوشت:

من صفحه منتشر شده آلبوم دود عود را نمی خرم امّا نمیتونم برای کسی نسخه بپیچم که چه بکنه، قضاوت و انتخاب با خودتون..

عزیزانی که راجع به امتیاز مادی پرسیدین امتیاز نشر فقط مربوط به نشر آلبومه و نه همه حقوقش، یعنی الان اگر کسی بخواد اجرایی از آهنگ های پدرمون داشته باشه طبق قانون امتیاز مادی و معنویش مربوط به من و آیین است و ما تصمیم گیرنده هستیم امّا امتیاز نشر متفاوته، معمولاً هنرمندان اگر شرکت فرهنگی داشته باشند خودشون کارهاشون را منتشر می کنند و اگر نه امیتاز نشرش را طبق قراردادی( که می‌تونه اشکال مختلفی داشته باشه) واگذار می کنند به یک شرکت نشر آثار فرهنگی تا اونها اثر را منتشر کنند، مثلاً شرکت دل آواز، سروش، چهارباغ، آوای باربد و...امثالهم