چرا طرح «انصراف از یارانه» محکوم به شکست است؟!
در
خصوص ماهیت چنین طرحی و میزان موفقیت آن از مناظر گوناگون سیاسی، اقتصادی و
اجتماعی می توان بحث نمود. موارد ذیل اشارات شبه فرهنگی کوتاهی است در باب
اینکه چرا طرح «انصراف از یارانه» محکوم به شکست است!
1-روز بعد
زلزله ورزقان بود که دوستی زنگ زد برای جمع آوری کمک و سفر به مناطق زلزله
زده. پراید را تا خرخره پر کردیم از آب معدنی و بیسکویت و نان و راه
افتادیم سمت چند روستای آوار شده. جاده پر بود از ماشین هایی چون ما که علی
رغم درخواست مقامات مسئول برای تحویل اقلام مورد نیاز به حلال احمر و
پرهیز از سفر انفرادی به منطقه، شال و کلاه کرده بودند کمک‌های مردمی را
خودشان مستقیما بین زلزله زدگان پخش کنند! ترافیک بود و تصادف و...
حالا
اغلب قبول کرده‌ایم که بخش قابل توجهی از مردم ما اعتماد و باور کافی به
وعده‌ها و برنامه ریزی‌های دولتی ندارند. ساختارها و پروسه‌های عریض و طویل
دولتی در بسیاری موارد ناکارآمدی خود را نشان داده‌اند، برای همین هم مردم
به مجموعه‌های مردم نهاد و غیر رسمی اعتماد بیشتری دارند تا نهادها و
ارگان‌های رسمی و دولتی! سخت است برای چنین مردمی انصراف از دریافت یارانه و
دلخوش بودن به شعارهای «بهبود وضع نیازمندان»،«ارتقای سطح کشاورزی» و
«تقویت اقتصاد ملی»!
حتی هستند هم وطنانی که پول یارانه و بیش از
آن را خرج خانواده‌های نیازمند میکنند، اما حاضر نیستند با انصراف از
یارانه، توفیق دستگیری از خانواده‌های نیازمند را نصیب دولت نمایند! شاید
آنها می‌ترسند از صحت و سقم آمار و اطلاعات مجریان اقتصادی دولت، که
دیده‌اند در فاز اول طرح توزیع سبد کالا، به جای بازنشستگان و کارمندان
عادی ادارات، مدیران کل و روسای ادارات مشمول طرح شده بودند!
2-مطابق
داده‌های آماری، ثروتمندان کلان در کشور ما از نظر تعداد در اقلیت مطلق
هستند. انصراف چنین جمع اندکی از دریافت یارانه تفاوت چندانی در بهبود
اقتصاد کشور نخواهد داشت، در عوض طبقه متوسط شهری بخش قابل توجهی از یارانه
بگیران را به خود اختصاص داده است که به نظر می‌رسد مجموعه هدف در طراحی
پروژه «انصراف از یارانه» هم، همین طبقه در نظر گرفته شده است. با توجه به
میزان درآمد متوسط این طبقه و اوضاع به شدت متغیر اقتصاد کشور، این گروه
نمی‌تواند چنین تصمیم پر ریسکی را اتخاذ کند و در چنین طرحی مشارکت جدی
داشته باشد.
عقلا گفته‌اند لازمه هر تصمیم اقتصادی داشتن چشم
اندازی روشن از آینده است. شاید دل کندن از 45 هزار تومان یارانه فعلی برای
چنین هم وطنانی زیاد سخت نباشد، اما کسی چه می‌داند دولت بعدی رقم یارانه
را به 450 هزار تومان ارتقا ندهد؟! یا نرخ تورم سال بعد 50% نباشد؟! یا
خدای ناکرده رکود اقتصادی، کسب و کار و تولید و به تبع آن منبع درآمد این
طبقه را به تعطیلی نکشاند؟!
و دهها اما و اگر دیگر که با توجه به
اوضاع الاکلنگی درآمد این طبقه و نیز عدم ثبات مدیریتی و اقتصادی در سطح
کلان کشور، تصمیم برای انصراف از یارانه را در تعارض با آینده نگری شدید
این طبقه قرار می‌دهد. وقتی نرخ ارز و سود سپرده‌های بانکی با اندازه زاویه
لبخند خانم اشتون در مذاکرات 1+5 دچار نوسان می‌شود، نباید هم از عدم
همراهی هنرمندان و ورزشکاران و حتی نمایندگان مجلس با «کمپین نه به
یارانه!» تعجب کرد!
3-در باور بسیاری از مردم ما به ویژه طبقه متوسط
که مدام به انصراف از یارانه تشویق می‌شوند، راههای مهمتر و بهتری برای
کمک به اقتصاد ملی و اصلاح الگوی توزیع ثروت در جامعه وجود دارند. سختگیری و
جدیت در اخذ مالیات از درآمدهای نجومی برخی افراد خاص، جلوگیری از اسراف و
هزینه‌های سرسام آور برخی همایش‌ها و نمایش‌های پوچ و بی ثمر، خصوصی سازی
باشگاهها و جلوگیری از تزریق درآمدهای میلیاردی از حساب بیت المال به جیب
فوتبالیست ها، اصلاح و بازبینی در قوانین و ساختارهای اداری برای پیشگیری
از فساد و رانت خواری، تاکید و اصرار بر افزایش کیفیت محصولات داخلی و
فرهنگ سازی برای اصلاح الگوی مصرف، بازنگری در مجوز پاداش‌های چند ده
میلیونی، سفرهای خارجی و حقوق چند برابری بسیاری از مدیران دولتی که
متاسفانه هیچ کارایی اقتصادی و تخصصی هم در حوزه کاری خود ندارند و دهها
مورد دیگر از جمله مواردی هستند که می‌توانند در تقویت اقتصاد ملی بسیار
موثر باشند.
اگر قرار است اقتصاد ملی تقویت شود و در خرج هزینه‌های
دولت صرفه جویی شود، ابتدا باید خود دولت عزم و جدیت خود را در اجرای آن
نشان دهد. نمی توان با یک دست کارمند و بازاری را برای انصراف از یارانه 45
هزار تومانی تشویق کرد و با دست دیگر چک صد میلیون تومانی نوشت برای پاداش
مدیرانی که اکثرا کاری بلد نیستند جز «پاراف و امضا»!!
4-تاریخ بند
ناف اقتصاد مردم ایران را به چاه نفت انداخته است! به تعبیر رضا امیرخانی
در کتاب «نفحات نفت» هم، دولت مساوی است با نفت! سر اینکه جوانان ایرانی سر
و دست می‌شکنند برای رسیدن به یک شغل دولتی و آب باریکه دائمی اش، این است
که حکم کارمندی دولت به منزله اتصال به منبع لایزال نفت شناخته می‌شود.
کارمند دولتی فارغ از سود و زیان اقتصادی، بحران‌های جهانی، ترازهای مالی و
حتی رکود و تورم اقتصادی، حقوق ثابت ماهانه اش را سر موعد دریافت می‌کند،
چرا که نفت پشتوانه دولت است اما برخلاف مجموعه‌های دولتی، شرکت‌ها و
کارخانجات خصوصی به علت نفس کشیدن در فضای اقتصاد واقعی و رقابتی همواره با
افت و خیزها و مشکلات اقتصادی و تجاری درگیر هستند و بالطبع کارمندانشان
هم سهمی از این مشکلات را دارند. همین تفاوت‌های مهم در طول دهه‌های گذشته
به صورت یک روحیه ریشه دار فرهنگی رسوب کرده و باعث شده عموم ما مردم
علاقه‌ای به فعالیت و تلاش اقتصادی در بخش خصوصی نداشته باشیم و ثبات کم
رونق کارمندی دولت را به تلاش و جدیت پرخطر بخش خصوصی ترجیح دهیم!
حال،
باید از رابطه بین یارانه و نفت پرسید! غلط یا درست، وقتی یارانه به عنوان
سهم مردم از فروش نفت تعبیر و تفسیر می‌شود، باید تبعات و شبهات بعدی آن
را هم پذیرفت. مثلا اینکه آیا ثروتمندان جامعه سهمی از نفت ملی کشور
ندارند؟! اصلا با چه خطکش و معیاری می‌توان استحقاق چنین حقی را تعیین
کرد؟! آیا مرزبندی یارانه بگیر و یارانه نگیر تبعاتی برای وحدت ملی نخواهد
داشت؟!
حتی با فرض عبور از چنین شبهاتی، طرح انصراف داوطلبانه از
یارانه باز هم مشتری چندانی نخواهد داشت. مردمی که در ناخودآگاه جمعی خود
عاشق حقوق ثابت ماهانه و ثبات شغلی و کار دولتی هستند، چطور می‌توانند دل
بکنند از یارانه ماهیانه‌ای که توسط دولت و از بابت فروش نفت به حسابشان
واریز می‌شود؟! گیرم که مجبور هم باشند نیم ساعت در صف عابر بانک بایستند!
مهدی نورمحمد زاده
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱۳
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
۰۹:۲۵ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
0
1
پاسخ
تا به وضعیت فساد اقتصادی حاکم بر کشور سر و سامان واقعی داده نشود، اعتمادی وجود نخواهد داشت. با وجود اینترنت و ماهواره و سایر رسانه‌های مستقل، مفسدین نمی‌توانند از دید مردم دور بمانند ولی متاسفانه قوه قضائیه سر خود را در برف فرو برده است.
سیمرغ
۰۹:۴۲ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
2
اگه خدای نکرده جنگی بشه تمام ملت ایران از بزرگ و کوچک آماده جانفشانی برای خاکشون هستن ولی از بس تو کشورمون بردن و خوردن و به مردم گفتن هیچی نداریم ، مردم از لحاظ اقتصادی به دولت اعتماد ندارن
سعید
۱۲:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
یادت رفت بگی در مملکتی که از فسادهای مالی چند هزار میلیاردی درست مثل پروژه های عمرانی رونمایی می کنند انصراف از یارانه یعنی رضایت به دزدیده شدن حق خودمان از منابع ملی .
۱۳:۰۵ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
8
برادر هر کاری بخواهند می کنند کی به ناله ی ما گوش می دهد؟
مهدی
۱۷:۰۷ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
احسنت فوق العاده نوشتی اما درد اینجاست که دولتهای ما کار خودشون رو میکنند و تنها چیزی که این وسط مطرح نیست ملت بیچاره است اون هم قشر ضعیفش
حامی اعتدال
۱۹:۴۰ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۱
آفرین به حرف حق . حذف یارانه بخشی از جامعه راه حل مساله نیست . سوالی که مطرح است این است آیا بازاری یا افراد پر درآمد در این مملکت کالا و خدمات یارانه ای می گیرند که باید یارانه آنها قطع شود ؟ همان حاملهای انرژی و ... بدون سوبسید به همه تعلق می گیرد پس حق همه است که یارانه بگیرند . ضمنا چه امیدی است که این پولهای حاصل از حذف یارانه واقعا در بخش صنعت ، محیط زیست و ... سرمایه گذاری شود و به جیب از مردم بهتران سرازیر نشود ؟؟
۰۱:۰۶ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۲
11
درود بر شما
۱۱:۳۴ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۲
چون کسی حاضر به گذشت از حق خود نیست
رسول
۱۱:۱۸ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۳
در حالی که نرخ تورم به گفته مسئولان محترم کشور بالای سی درصد است و این درحالی است که امسال تنها هیجده درصد به حقوق ما اضافه شده است که پس از کسر مالیات مسلما افزایش واقعی حقوق ها حدود پانزده درصد میباشد بنابراین در این شرایط تا مادامیکه افزایش حقوق من کارمند بالای نرخ تورم رسمی کشور نباشد این حماقت محض است که از دریافت یارانه خودداری کنیم .این پیام من و همه کارمندان بازنشسته دولت است !!؟
۱۴:۱۵ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۳
6
قربون حرف حساب
۱۷:۲۳ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۳
سختگیری و جدیت در اخذ مالیات از درآمدهای نجومی برخی افراد خاص، جلوگیری از اسراف و هزینه‌های سرسام آور برخی همایش‌ها و نمایش‌های پوچ و بی ثمر، خصوصی سازی باشگاهها و جلوگیری از تزریق درآمدهای میلیاردی از حساب بیت المال به جیب فوتبالیست ها، اصلاح و بازبینی در قوانین و ساختارهای اداری برای پیشگیری از فساد و رانت خواری، تاکید و اصرار بر افزایش کیفیت محصولات داخلی و فرهنگ سازی برای اصلاح الگوی مصرف، بازنگری در مجوز پاداش‌های چند ده میلیونی، سفرهای خارجی و حقوق چند برابری بسیاری از مدیران دولتی که متاسفانه هیچ کارایی اقتصادی و تخصصی هم در حوزه کاری خود ندارند و دهها مورد دیگر....اینهمه راه حل چرا دولت سراغ اینا نمیره وهمش چشمش ب بخور ونمیر قشر بدبخت جامعه هست؟؟!!!!!
بربادرفته
۰۶:۳۳ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۴
گفتند عزرائیل بچه مبده. جواب آمد. نه بده و نه بگیره....
۰۹:۱۱ - ۱۳۹۳/۰۱/۱۷
اگر انصراف انجام بشه بابک زنجانی ها خواهند خورد
