از گذشته تا به امروز مدرسه را خانه دوم بچه ها می خوانند. از اینرو والدین تلاش می کنند که فرزند خود را در مدرسه ای ثبت نام کنند که بتواند او را به رشد و تعالی برساند.اما متأسفانه این روزها اگرچه پیشرفت و تکنولوژی و رقابتهای آموزشی و تحصیلی در میان مدارس و والدین بیشتر شده است اما معضلی به نام خشونت در مدارس روبه افزایش است.به طوری که هرچند وقت یکبار از طریق رسانه ها شاهد اتفاقات ناگواری در برخی از مدارس می باشیم.
اتفاقاتی که باعث نگرانی تمامی خانواده در سراسر ایران شده است و آن ها از مسئولین توقع دارند که نسبت به حل معضل خشونت های کلامی و فیزیکی در مدارس به سرعت اقدام نمایند.
در این مطلبِ سلام نو،یادداشتی بسیار کوتاه از سامان سامنی تحت عنوان گسترش خشونت در مدارس را ارائه کرده ایم.
نتایج پژوهش‌های جامعه‌شناسان زبان نشان داده که افزایش خشونت‌های کلامی/غیرکلامی با کاهش قدرت چانه‌زنی طبقات اجتماعی در عرصه عمومی ارتباط مستقیم دارد. افزایش کاربرد دشواژه‌ها در روابط اجتماعی و کاهش سطح تحمل‌پذیری تنها مشتی است نمونه خروار که بحران‌های اجتماعی از یک رودخانه خروشان در حال تبدیل شدن به سونامی خطرناکی هستند. کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید مردم علت اصلی رشد نرخ طلاق، افزایش نزاع‌های خیابانی، گسترش قتل‌های خانوادگی، کاهش سن اعتیاد و بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی است.
چند روز پیش خبر ضرب و شتم دانش‌آموز پایه هفتم در مدرسه شهید مقصودی شهر همدان بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت. خشونت فیزیکی معلم و مدیر این مدرسه علیه دانش‌آموز مذکور موجب اخلال در امنیت داخلی کشور شده و طبق ماده 610 قانون مجازات اسلامی باید با مجرمان برخورد شود اما آیا صرف برخورد قضایی می‌تواند از تکرار این حوادث در مدارس جلوگیری کند؟ قطعاً پاسخ منفی خواهد بود چرا که اگر معیارهای گزینش جذب افراد در نهادهای متولی فرهنگ کشور تغییر نکند برخوردهای قانونی با خاطیان تنها نقش مُسکن را ایفا خواهد کرد.
