سلام نو – سرویس اقتصادی: تحلیل های اقتصادی در رابطه با سال 98 اگرچه با یکدیگر تفاوت هایی دارند اما همه این تحلیل ها یک فصل مشترک دارند و آن اینکه سال 98 سال دشواری خواهد بود و اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه کنیم باید اذعان کرد که گسترش فقر در سال جاری انکارناپذیر است.
به گزارش سلام نو، اگرچه مطابق آنچه همیشه رایج است از تریبون های مختلف این صدا بلند است که مشکلات کشور قابل حل است و در حوزه های اقتصادی جای نگرانی نیست با این حال عملکردها نشان داده اتفاقا مشکلات با این جنس سیاستگذاری نه تنها قابل حل نیست بلکه بیم آن می رود معضلات تشدید هم بشوند.
تورم در سال 98
تورم اسفند ماه به 47 درصد هم رسید و بنا بر گزارش مرکز آمار ایران رب گوجه فرنگی ۲۴۰ درصد، سیب زرد ۱۴۰ درصد، گوشت گوسفند ۱۳۵ درصد، گوشت گاو ۱۲۴ درصد، موز ۱۲۳ درصد، پیاز ۱۰۶ درصد، مرغ ۱۰۵ درصد، سیب‌زمینی ۱۰۵ درصد و گوجه ۱۰۳ درصد افزایش قیمت داشته است. آماری عجیب و در عین حال نگران کننده. حسن روحانی تاکید جدی کرده بود که خط قرمز دولت این است که تورم ماهانه بیش از یک درصد شود. این در حالی است که اسفند 97 در نزدیکی های ایام نوروز شاهد رشد ماهانه پنج درصدی تورم بودیم.
بر اساس آنچه مرکز پژوهشهای مجلس در تابستان 97 منتشر کرد به ازای هر ۱۰۰درصد افزایش قیمت دلار، باید شاهد ۱۴٫۷ درصد افزایش تورم با تاخیری حدودا یک ساله باشیم. این گزاره بدین معناست که اگر در سال 98 تورم در کشور به رقمی معادل 40 درصد هم رسید، نباید تعجب کرد.
رشد اقتصادی در سال 98
شاخص رشد اقتصادی همیشه یکی از معیارهای مورد توجه دولت و حسن روحانی بوده است. چنانچه روحانی یکی از افتخارات خود را رساندن رشد اقتصادی منفی به رشد اقتصادی مثبت اعلام کرده بود. با این حال همه شواهد و قرائن از نظرسنجی مرکز پژوهش ها گرفته تا نهاد معتبری چون صندوق بین المللی پول رشد اقتصادی ایران در سال 98 را منفی دانسته اند.
فقر در سال 98
یکی از معدود آمار رسمی منتشر شده در رابطه با خط فقر توسط مرکز پژوهش های مجلس انجام شده است. بازوی پژوهشی مجلس شهریور ماه سال 97 ار رشد 25 درصدی خط فقر نسبت به سال 96 خبر داد. این نهاد همان زمان هشدار داده بود که سیاست‌های فعلی حمایتی دولت و افزایش حداقل حقوق نمی‌تواند اوضاع فقر را بهبود دهد. با این حال سیاست های اقتصادی دولت تغییری نکرده و احتمالا باید تا چند ماه آینده تبعات ناشی از بودجه انبساطی را هم در کشور ببینیم.
خط فقر ماهانه برای یک خانوار چهار نفره در شهرستان تهران در سال 1395 دو میلیون و هفتاد و شش هزار تومان محاسبه شده بود. با این وجود همین رقم در پایان تابستان سال 1397 به حدود 2850 هزار تومان رسید. از ابتدای سال 1397، افزایش قابل توجه هزینه‌های زندگی و کاهش شدید قدرت خرید مردم به واسطه جهش ارزی و نرخ تورم بالا در کنار موج بیکاری ناشی از رکود اقتصادی و عدم امکان تعدیل دستمزدها برای دولت و بخش خصوصی متناسب با تورم، وضعیت معیشتی خانوارهای دهک‌های پایین درآمدی را با مشکل جدی روبه‌رو کرد و خانواده های طبقه متوسط را هم با چالش های جدی مواجه کرد. چالش هایی که به نظر می رسد در سال 98 بیش از پیش نمایان شود.
هم درلایحه بودجه سال 97 و هم در سال 98 رقم هفت هزار میلیارد تومان به منظور کاهش فقر مطلق پیش بینی شده است. در شرایطی که سیاست های حمایتی دولت با توزیع بسته های حمایتی و دلار 4200 تومانی به هیچ وجه نتوانست آسیب هایی که خانوارهای ایرانی در سال گذشته متحمل شدند را برطرف کند و در وضعیتی که به نظر نمی رسد خبری از تغییر مسیر اقتصادی دولت نیست، باید منتظر تبعات بیشتر فقر در سال 98 باشیم.
